Παραδόξως μια άνευρη,
υποτονική, και αποιδεολογικοποιημένη προεκλογική περίοδος μπορεί να
οδηγήσει σε μια ευρωκάλπη γεμάτη μηνύματα και παγίδες, που πιθανόν να οδηγήσει σε νέα φάση το κομματικό σκηνικό. Από τη Δευτέρα 10 Ιουνίου τίποτα δεν θα θυμίζει όσα γνωρίζαμε κυρίως για την κυβέρνηση αλλά, δευτερευόντως, ούτε για την αντιπολίτευση.
Το
πρώτο μεγάλο ερωτηματικό αφορά τον συνολικό συσχετισμό δύναμης ανάμεσα
στην κυβέρνηση και την αντιπολίτευση, το οποίο εν πολλοίς θα απαντηθεί
από τον βαθμό φθοράς που θα εισπράξουν η Νέα Δημοκρατία και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, δεδομένου, ότι η αντιπολίτευση είναι –ανεξαρτήτως ποσοστών- … βαλτωμένη.
Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι η αρχή του τέλους για τις δύο προηγούμενες κυβερνήσεις της χώρας πυροδοτήθηκε
από ένα αντίστοιχο αποτέλεσμα Ευρωεκλογών: στην περίπτωση της
κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ αυτό του 2019, ενώ στην περίπτωση της κυβέρνησης
Σαμαρά το αντίστοιχο του 2014.
Το δεύτερο ερωτηματικό, όμως,
αφορά στο συσχετισμό δύναμης ανάμεσα στα κόμματα της αντιπολίτευσης και
το ποιος θα έχει το πάνω χέρι την επόμενη μέρα στην κεντροαριστερή αλλά και την ακροδεξιά πολυκατοικία.
Τι μυστικά μπορεί λοιπόν να κρύβει το αποτέλσμα των Ευρωεκλογών, όπως θα προκύψει την Κυριακή 9 Ιουνίου;
ΝΔ: Ο στόχος που στην πραγματικότητα είναι … ταβάνι και το μεγάλο μυστικό που θέλει να κρύψει ο Μητσοτάκης
Πολύ έξυπνα, και έχοντας μελετήσει άρτια τα δημοσκοπικά δεδομένα, το επιτελείο του Κυριάκου Μητσοτάκη, υπό τον διαβόητο Σταν Γκρίνμπεργκ, προσπαθεί να παρουσιάσει το 33%, που έλαβε το κυβερνών κόμμα στις τελευταίες Ευρωεκλογές του 2019, ως εκλογικό στόχο.
Πρόκειται ουσιαστικά για έναν
εκλογικό πήχη που έχει θέσει … ο ίδιος ο πρωθυπουργός για τον εαυτό
του, μια ιδιότυπη … αυτοαξιολόγηση(!), που δεν υπακούει σε κανένα
ορθολογικό, πολιτικό κριτήριο.
Ο πήχης για κάθε κυβερνών
κόμμα ήταν και παραμένει το ποσοστό των τελευταίων εθνικών εκλογών –εν
προκειμένω το περίφημο 41%- από το οποίο άλλωστε εκπορεύονται η λαϊκή
εντολή και η νομιμοποίηση μιας κυβέρνησης.
Ωστόσο, ακόμα κι αν τελικά η Νέα Δημοκρατία αποσπάσει το πολυπόθητο 33% ή και παραπάνω, υπάρχει ένα άλλο, ακόμη κρισιμότερο πολιτικό μέτρο που θα κρίνει τη φθορά της.
Κι αυτό δεν είναι άλλο από τον απόλυτο αριθμό ψήφων – μία παράμετρος στην οποία τεχνηέντως αποφεύγουν να αναφερθούν τα στελέχη της κυβέρνησης και ο πρωθυπουργός προσωπικά.
Αντιλαμβάνεται
κανείς ότι μια κυβέρνηση που έχει απολέσει εκατοντάδες χιλιάδες ψήφους,
δεν θα μπορέσει να σταθεί με ευκολία, ακόμα και αν το εκλογικό … κοντέρ
έχει «γράψει» ένα ποσοστό της τάξης του 35 ή 36%.
Ποιο κυβερνητικό στέλεχος θα μπορέσει να μιλήσει (με όρους ποσοστών) για … εκλογική επιτυχία όταν θα έχουν χαθεί πχ 500 ή 600 χιλιάδες από τις 2.115322 ψήφους που έλαβε η ΝΔ στις εθνικές εκλογές του Ιουνίου του 2023…;
Το μέγεθος της αποχής εδώ είναι πολιτικό, πολιτικότατο, και θα κρίνει τα πάντα.
Αγωνία για Τσίπρα και Ανδρουλάκη – Τα ποσοστά ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ κρίνουν τα πάντα στην Κεντροαστερά
Στην Κεντροαριστερά η διαφαινόμενη τάση από τις ως τώρα δημοσκοπήσεις θέλει τον ΣΥΡΙΖΑ να κλειδώνει τη δεύτερη θέση με «ταβάνι» ακόμα και το 18-19% και το ΠΑΣΟΚ να έπεται με αντίστοιχο «ταβάνι» το 15%.
Εφόσον
αυτά τα ποσοστά αποτυπωθούν και στην κάλπη, σηματοδοτείται μια τεράστια
επιτυχία για τον «νεοφώτιστο» Στέφανο Κασσελάκη, και μάλιστα με διττή
σημασία.
Αφενός «βάζει» οριστικά από κάτω το ΠΑΣΟΚ,
ηγεμονεύει στην Κεντροαριστερή πολυκατοικία και δημιουργεί ένα τεράστιο
εσωκομματικό πρόβλημα για τον Νίκο Ανδρουλάκη.
Στην Τρικούπη, δε, το … «πρόβλημα» που θα προκύψει έχει συγκεκριμένο ονοματεπώνυμο και αποκαλείται Μανώλης Χριστοδουλάκης….
Αφετέρου,
εάν ο ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη προσεγγίσει –πολλώ δε μάλλον ανεβάσει- τα
ποσοστά των εθνικών εκλογών (17%) και ταυτόχρονα ψαλιδίσει σε … γήινα
επίπεδα τη διαφορά του με τη ΝΔ, τότε γίνεται ξεκάθαρος κυρίαρχος και
στον δικό του χώρο.
Με άλλα λόγια στέλνει ένα οριστικό μήνυμα υπέρβασης της περιόδου Τσίπρα, τον οποίο πολλοί προβάλλουν ως «νεκραναστημένο» ηγέτη μιας ενιαίας κεντροαριστερής παράταξης.
Άλλωστε,
το πρώτο μήνυμα Κασσελάκη απέναντι στις φιλοδοξίες Τσίπρα είχε σταλεί
με εκείνο το σαρωτικό 90% που είχε αποσπάσει πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στο
τελευταίο συνέδριο του κόμματος.
Ένα δεύτερο και ισχυρότερο μήνυμα,
πλέον από μια εκλογική κάλπη, θα αποτελέσει πια την οριστική σφραγίδα
στην κυριαρχία Κασσελάκη, τόσο εντός, όσο και εκτός Κουμουνδούρου.
Η μεγάλη έκπληξη των εκλογών θα έρθει από τα δεξιά
Μπορεί σε πολλά δημοσιογραφικά γραφεία να έχει γίνει λόγος για υπόγειες συνεννοήσεις μεταξύ της Ελληνικής Λύσης και της κυβέρνησης (βλ. ψηφοφορία για τον ορισμό Ανεξάρτητων Αρχών),
ωστόσο κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι μια εκλογική επιτυχία του
Κυριάκου Βελόπουλου θα αποτελέσει de facto καίριο πλήγμα εκ δεξιών για
την κυβέρνηση.
Εφόσον, μάλιστα, το ποσοστό της Ελληνικής Λύσης προσεγγίσει το διψήφιο ή εφόσον διεμβολιστεί αποφασιστικά το ακροατήριο της ΝΔ στη Βόρεια Ελλάδα, τότε θα καταστεί σαφές ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει βιώσει μια ξεκάθαρη ήττα λόγω της φιλελεύθερης ατζέντας του.
Μια πιθανή εκλογική έκπληξη εκ μέρους του Κυριάκου Βελόπουλου θα σημαίνει ότι τα ελληνοτουρκικά,
ο γάμος ομόφυλων ζευγαριών, το Μακεδονικό και, κυρίως, η εμμονική
προσήλωση της κυβέρνησης στη «σωστή πλευρά της ιστορίας» θα αφήσουν
ανεξίτηλο σημάδι στην κάλπη της Κυριακής.
Επίσης, σε αυτή
την περίπτωση ξεκαθαρίζει πλέον και το τοπίο στην ακροδεξιά
πολυκατοικία, καθώς οι ήσσονες δυνάμεις του χώρου, θα «εξαναγκαστούν» να
αντιμετωπίσουν την Ελληνική Λύση ως τον βασικό πόλο εκ δεξιών
αντιπολίτευσης στη ΝΔ.
Ιδίως δε, εάν σχηματισμοί όπως η Φωνή Λογικής ή οι Πατριώτες δεν αποσπάσουν ποσοστό που θα υπερβαίνει το απαιτούμενο 3% κι, έτσι, μείνουν εκτός Ευρωβουλής.
Οριζόντιο μήνυμα σε όλο το πολιτικό σύστημα η αποχή - Κρίση εκπροσώπησης δίχως τέλος
Πέραν από ποσοστά και συσχετισμούς κομμάτων, σε αυτές τις Ευρωεκλογές το πολιτικό σύστημα αναμένεται να λάβει κι ένα ισχυρό μήνυμα αποδοκιμασίας συλλήβδην.
Και αυτό το μήνυμα θα αποσταλεί με το ισχυρό ποσοστό αποχής, το οποίο την Κυριακή αναμένεται να λάβει διαστάσεις που δεν έχουν επαναληφθεί στο πλαίσιο της Γ' Ελληνικής Δημοκρατίας.
Ορθώς,
πολλοί θα ερμηνεύσουν την αποχή με ... μετεωρολογικά δεδομένα, και
ακόμα ορθότερα, κάποιοι άλλοι θα μιλήσουν για την αδυναμία των νέων
εργαζόμενων στα νησιά να ψηφίσουν δια ζώσης.
Εντούτοις, ο πυρήνας
του προβλήματος είναι αδιαμφισβήτητα η διάρρηξη της σχέσης εμπιστοσύνης
μεταξύ των πολιτικών κομμάτων και της κοινωνίας.
Μια ασύλληπτη κρίση
εκπροσώπησης, που επιφέρει η αδυναμία των κομματικών μηχανισμών να
συλλάβουν τα πραγματικά προβλήματα του κόσμου.
Τίποτε δε μαρτυρά πιο ανάγλυφα και πιστά το μέγεθος αυτής της κρίσης του πολιτικού συστήματος από το γράφημα που ακολουθεί ....
www.bankingnews.gr
