Μιχάλης Ιγνατίου: Πότε θα καταλάβουμε ότι οι Γερμανοί είναι «εχθροί» μας;

Την δική του οπτική γύρω από τις τελευταίες εξελίξεις στο θέμα της Λιβυής, μετά και την Σύνοδο του Βερολίνου, δίνει μέσω ενός εκτενούς άρθρου γνώμης και ανάλυσης, που δημοσιεύει σήμερα το ethnos.gr, ο γνωστός δημοσιογράφος και πολιτικός αναλυτής Μιχάλης Ιγνατίου. Παράλληλα εκφράζει και την άποψή του για το ποια πρέπει να είναι τα επόμενα βήματα του πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη:

Πραγματοποιήθηκε (19/1) στο Βερολίνο η σύνοδος για τη Λιβύη, που διοργάνωσε ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών και η κυβέρνηση της Γερμανίας. Τα αποτελέσματα είναι θολά και αυτό που σίγουρα αναμένεται είναι ότι ο Ταγίπ Ερντογάν θα τορπιλίσει οποιαδήποτε συμφωνία... Ως γνωστό, μετά από απαίτηση της Τουρκίας, η Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ απέκλεισε την Ελλάδα, η οποία έπρεπε να κάθεται στο χθεσινό τραπέζι για τη Λιβύη, διότι η συμφωνία της Άγκυρας με το καθεστώς της Τρίπολης προσβάλει τα κυριαρχικά της δικαιώματα.
Πρόκειται για μία εξωφρενική απόφαση και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, πρέπει να καταλάβει αυτό που αντιλαμβάνονται οι πολίτες και δεν κατανοούν οι Έλληνες πολιτικοί:

• Στο Βερολίνο δεν έχει φίλους η χώρα μας. Έχει πάντα εχθρούς. Και αυτό αποδείχθηκε και στη διάρκεια των Μνημονίων, όταν η κ. Μέρκελ με τον τότε υπουργό Οικονομικών Σόιμπλε, αποφάσισαν να τιμωρήσουν την Ελλάδα. Διότι ποτέ δεν θα ξεπεράσουν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, άσχετα με όσα υποστηρίζουν οι Γερμανοί όταν συνομιλούν με τους Έλληνες ηγέτες.

Διάβασα αναλύσεις ότι οι Γερμανοί τιμωρούν τη σημερινή κυβέρνηση επειδή -όπως ισχυρίζονται- αγκιστρώθηκε στο αμερικανικό άρμα. Όμως, το ίδιο είχε πράξει και η προηγούμενη κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, η οποία στη διάρκεια της μνημονιακής περιόδου άκουσε τις παραινέσεις της κ. Μέρκελ, την ακολούθησε και στο τέλος τι αποκόμισε; Τη χλεύη και την τιμωρία, με αποτέλεσμα να στραφεί στην Ουάσιγκτον.
Δεν γνωρίζω αν ισχύει ο ισχυρισμός ότι η κ. Μέρκελ «πληρώνει» και τον κ. Μητσοτάκη για τον ίδιο λόγο. Αλλά αν συμβαίνει αυτό, τότε πρέπει η Αθήνα να αναθεωρήσει τις πολιτικές της. Διότι η υπόθεση της Λιβύης, σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, δεν είναι απλή:
Αφορά την κυριαρχία και την ακεραιότητα της χώρας. Και εάν η Γερμανία απέκλεισε την Ελλάδα από τη σύνοδο, επειδή το απαίτησε ο Ερντογάν, ο κ. Μητσοτάκης δεν μπορεί να μείνει με σταυρωμένα τα χέρια.
Στη συνέντευξη του στον Alpha, ο Πρωθυπουργός δήλωσε ότι η Ελλάδα είναι παράγοντας σταθερότητας και προειδοποίησε ότι δεν θα συναινέσει σε πολιτική λύση στη Λιβύη αν δεν ανακληθεί η συμφωνία με την Τουρκία. Ο κ. Μητσοτάκης απείλησε και με βέτο, και στο συμβούλιο των υπουργών Εξωτερικών, και στη Σύνοδο Κορυφής. Εξαιρετικά...
Και συνόδευσε τα λόγια με πράξεις: Απέστειλε επιστολές στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μίλησε και με την κ. Μέρκελ, στην οποία υπογράμμισε τα ίδια. Καλώς έπραξε. Αλλά πρέπει να υλοποιήσει τις απειλές του. Τότε θα ομιλούμε για πραγματικές πράξεις.

• Δεν πρέπει να σταματήσει όταν έρθει η μεγάλη στιγμή να πάρει τη μεγάλη απόφαση. Θα δεχθεί και απειλές και εκβιασμούς από τους Γερμανούς. Πρέπει να καταθέτει βέτο κάθε φορά που συζητείται το θέμα της Λιβύης στην Ε.Ε. Άλλωστε, είναι υποχρεωμένος διότι διαφορετικά δικαίως θα κατηγορηθεί ότι δεν υπερασπίζεται τα εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας.

Δήλωσε ακόμα ότι θα πράξει ό,τι χρειάζεται εάν η Τουρκία στείλει ερευνητικό σκάφος στα σημεία που ορίζει η Ελλάδα στη βάση του Διεθνούς Δικαίου και των διεθνών συνθηκών. Το «ό,τι χρειάζεται» καταλαβαίνει ο καθένας τι σημαίνει. Δεν έχει άλλη επιλογή άλλωστε.
Ο κ. Μητσοτάκης έχει δηλώσει επανειλημμένα -το τόνισε και στον κ. Ερντογάν στη Νέα Υόρκη και στο Λονδίνο- ότι είναι υπέρ της ειρήνης. Μα ποιος λογικός άνθρωπος δεν υποστηρίζει τις ειρηνευτικές διαδικασίες; Μόνο που απέναντι μας, ο Ερντογάν δεν είναι ένας λογικός ηγέτης.
Η χώρα πρέπει να έχει κόκκινες γραμμές ακριβώς για να ζει μέσα σε καθεστώς ειρήνης. Με τον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, ο Πρωθυπουργός είπε κάποιες σοβαρές κουβέντες και ήταν ευτύχημα ότι στο Όβαλ Όφις βρέθηκαν ο αντιπρόεδρος Μάικ Πενς και ο υπουργός Εξωτερικών Μάικ Πομπέο. Διότι ο Αμερικανός πρόεδρος, μερικές φορές αδυνατεί να καταλάβει και τα αυτονόητα. Νομίζει πως το «φάρμακο» μπορεί να είναι και ένας «γρήγορος πόλεμος». Όμως, η Ευρώπη δεν είναι Μέση Ανατολή.
Ο κ. Μητσοτάκης πρέπει να καλέσει ξανά τους πολιτικούς αρχηγούς και να συνεννοηθεί μαζί τους. Διότι, με τον παρανοϊκό Ερντογάν απέναντι, θα χρειαστεί να πάρει πολύ δύσκολες αποφάσεις...
Ο αποκλεισμός της Ελλάδας σίγουρα ήταν μία απαράδεκτη πράξη εκ μέρους των Γερμανών. Η «ερντογολαγνεία» της κ. Μέρκελ είναι μνημειώδης. Είναι πράξη εναντίον των ελληνικών συμφερόντων. Οι Έλληνες νεοφιλελεύθεροι φαντάζομαι διαφωνούν. Αλλά είναι μόνο σ’ αυτό το θέμα που βρίσκονται στη λάθος πλευρά της Ιστορίας;
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Ίσως έφτασε η ώρα να ζητήσει ο κ. Μητσοτάκης να συνομιλήσει και με τον πρόεδρο της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν. Και να του μιλήσει, με τον ίδιο τρόπο που εκφράστηκε στο Όβαλ Όφις. Η Μόσχα υποθάλπτει την επιθετικότητα του Ταγίπ Ερντογάν. Άρα και μπορεί εύκολα να τον σταματήσει...

Πηγή: