Παρά
τις πολύ αυστηρές υποχρεώσεις που επιτάσσει ο GDPR, ο οποίος
εφαρμόζεται κατά γράμμα από πολλές εταιρίες αλλά και χώρες της
Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Ελλάδα δεν φαίνεται να πτοείται ιδιαιτέρως…Αυτό γιατί η χώρα μας πουλάει «με το κιλό» τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών. Και όχι μόνο αυτό, αλλά τα εκποιεί σε ανοικτές δημοπρασίες και με προφορική διαδικασία.
Όλα αυτά τα προσωπικά στοιχεία εκποιούνται από το Δημόσιο «με το κιλό», με πολύτιμες πληροφορίες εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών, όπως:
Όπως αναφέρει το newmoney.gr, παρά τις Κοινοτικές Οδηγίες και
τις προστατευτικές διατάξεις του Συντάγματος, το υπουργείο Οικονομικών
πουλάει το ιατρικό απόρρητο των Ελλήνων προς «εκποίηση/πώληση με το ζύγι
και μεικτοβαρώς» όπως χαρακτηριστικά αναφέρει και η προκήρυξη του
σχετικού πλειστηριασμού.
Αξίζει να σημειωθεί ότι εδώ και δεκαετίες όλοι γνώριζαν ότι το Δημόσιο βγάζει σε πλειστηριασμό κατασχεμένα αυτοκίνητα, μοτοσυκλέτες ή σκάφη, παλαιά έπιπλα και διάφορα άλλα μηχανήματα όπως τα περίφημα «slot machines» (τα γνωστά «φρουτάκια») που είχαν πλημμυρίσει την Ελλάδα αλλά απαγορεύτηκαν πριν 25 χρόνια και ακόμα παραμένουν στα αζήτητα στις εγκαταστάσεις του ΟΔΔΥ στη Μαγουλέζα.
Αυτό που δεν γνωρίζουν πολλοί όμως είναι ότι τη στιγμή ο δημόσιος διάλογος κυριαρχείται από τους πλειστηριασμούς κατοικιών οφειλετών, το Δημόσιο εκποιεί… τόνους ολόκληρους αρχειακού υλικού με άκρως ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα.
Προ ημερών μάλιστα βγήκε στον αέρα ένας ακόμη τέτοιος πλειστηριασμός, με υλικό που περιέχει σε έντυπη μορφή ευαίσθητες πληροφορίες των συμπολιτών μας από όλα σχεδόν τα μεγάλα κρατικά νοσοκομεία της χώρας.
Παρά το γεγονός ότι η διαδικασία αποσκοπεί στην αύξηση των εσόδων του δημοσίου, θέτει σε δεύτερη μοίρα την προστασία των προσωπικών δεδομένων, όπως είναι οι φάκελοι ασθενών ή άλλα διοικητικά έγγραφα που αφορούν τους έλληνες πολίτες.
Στη διακήρυξη (3942Ε του 2019) για την εκποίηση αρχειακού υλικού νοσηλευομένων στα κρατικά νοσοκομεία της χώρας, δεν υπάρχει ούτε καν μια απλή αναφορά στον νέο πανευρωπαϊκό Κανονισμός περί Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων (GDPR) ο οποίος έχει τεθεί σε ισχύ και στη χώρα μας από τις 25 Μαΐου 2018.
Έτσι, τη στιγμή που μετά την εφαρμογή του GDPR οι ίδιοι οι ασθενείς απαιτείται να υπογράφουν ειδικό έντυπο πριν από κάθε εξέταση (αν πχ επιτρέπουν στον σύζυγό τους να παραλάβει τα αποτελέσματα ή όχι κλπ) το Κράτος «πουλά» τα προσωπικά τους δεδομένα.
Ταυτόχρονα δίνει πρόσβαση στον οποιοδήποτε ενδιαφερόμενο να μπορεί να επιθεωρήσει το εν λόγω αρχειακό υλικό, πριν την αγορά του.
Η μόνη «ασπίδα» που φαίνεται να έχουν οι πολίτες, είναι η Οδηγία 1/2005, την οποία εξέδωσε -προ 15ετίας σχεδόν- η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα.
Ωστόσο ούτε αυτή φαίνεται να έχουν διαβάσει οι αρμόδιοι, αφού αυτή προβλέπει σύμβαση της ανάθεσης όπου «θα πρέπει να ορίζονται τα μέτρα που θα εφαρμόσει ο εκτελών την επεξεργασία για την ασφαλή μεταφορά των δεδομένων στον τόπο καταστροφής, ο τόπος καταστροφής, οι τυχόν ενδιάμεσοι τόποι αποθήκευσης των δεδομένων, ο τρόπος καταστροφής, καθώς επίσης και ο μέγιστος επιτρεπόμενος χρόνος από την στιγμή της παράδοσης των δεδομένων από τον υπεύθυνο επεξεργασίας στον εκτελούντα την επεξεργασία μέχρι την οριστική καταστροφή τους».
Κάτι που πρακτικά δεν απαιτεί να υπάρχει πριν τη συμμετοχή στη δημοπρασία –ούτε ελέγχεται και μετά ενδεχομένως όμως. Πουθενά δεν περιγράφονται άλλωστε τα μέτρα ασφαλείας που θα πρέπει να τηρεί ο πιθανός ανάδοχος κατά τη μεταφορά, φύλαξη και εμπιστευτική καταστροφή των προσωπικών μας δεδομένων.
Εκτός από την καταβολή εγγύησης για συμμετοχή στο διαγωνισμό, δεν ζητείται καμία πιστοποίηση, ούτε καν έλεγχος των πιθανών αναδόχων πριν την εκποίηση, οπότε το εν λόγω αρχειακό υλικό μπορεί να καταλήξει στον οποιονδήποτε ιδιώτη -και όχι μόνον στους «επαγγελματίες» ανακυκλωτές υλικού.
Αξίζει να σημειωθεί ότι εδώ και δεκαετίες όλοι γνώριζαν ότι το Δημόσιο βγάζει σε πλειστηριασμό κατασχεμένα αυτοκίνητα, μοτοσυκλέτες ή σκάφη, παλαιά έπιπλα και διάφορα άλλα μηχανήματα όπως τα περίφημα «slot machines» (τα γνωστά «φρουτάκια») που είχαν πλημμυρίσει την Ελλάδα αλλά απαγορεύτηκαν πριν 25 χρόνια και ακόμα παραμένουν στα αζήτητα στις εγκαταστάσεις του ΟΔΔΥ στη Μαγουλέζα.
Αυτό που δεν γνωρίζουν πολλοί όμως είναι ότι τη στιγμή ο δημόσιος διάλογος κυριαρχείται από τους πλειστηριασμούς κατοικιών οφειλετών, το Δημόσιο εκποιεί… τόνους ολόκληρους αρχειακού υλικού με άκρως ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα.
Προ ημερών μάλιστα βγήκε στον αέρα ένας ακόμη τέτοιος πλειστηριασμός, με υλικό που περιέχει σε έντυπη μορφή ευαίσθητες πληροφορίες των συμπολιτών μας από όλα σχεδόν τα μεγάλα κρατικά νοσοκομεία της χώρας.
Παρά το γεγονός ότι η διαδικασία αποσκοπεί στην αύξηση των εσόδων του δημοσίου, θέτει σε δεύτερη μοίρα την προστασία των προσωπικών δεδομένων, όπως είναι οι φάκελοι ασθενών ή άλλα διοικητικά έγγραφα που αφορούν τους έλληνες πολίτες.
Στη διακήρυξη (3942Ε του 2019) για την εκποίηση αρχειακού υλικού νοσηλευομένων στα κρατικά νοσοκομεία της χώρας, δεν υπάρχει ούτε καν μια απλή αναφορά στον νέο πανευρωπαϊκό Κανονισμός περί Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων (GDPR) ο οποίος έχει τεθεί σε ισχύ και στη χώρα μας από τις 25 Μαΐου 2018.
Έτσι, τη στιγμή που μετά την εφαρμογή του GDPR οι ίδιοι οι ασθενείς απαιτείται να υπογράφουν ειδικό έντυπο πριν από κάθε εξέταση (αν πχ επιτρέπουν στον σύζυγό τους να παραλάβει τα αποτελέσματα ή όχι κλπ) το Κράτος «πουλά» τα προσωπικά τους δεδομένα.
Ταυτόχρονα δίνει πρόσβαση στον οποιοδήποτε ενδιαφερόμενο να μπορεί να επιθεωρήσει το εν λόγω αρχειακό υλικό, πριν την αγορά του.
Η μόνη «ασπίδα» που φαίνεται να έχουν οι πολίτες, είναι η Οδηγία 1/2005, την οποία εξέδωσε -προ 15ετίας σχεδόν- η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα.
Ωστόσο ούτε αυτή φαίνεται να έχουν διαβάσει οι αρμόδιοι, αφού αυτή προβλέπει σύμβαση της ανάθεσης όπου «θα πρέπει να ορίζονται τα μέτρα που θα εφαρμόσει ο εκτελών την επεξεργασία για την ασφαλή μεταφορά των δεδομένων στον τόπο καταστροφής, ο τόπος καταστροφής, οι τυχόν ενδιάμεσοι τόποι αποθήκευσης των δεδομένων, ο τρόπος καταστροφής, καθώς επίσης και ο μέγιστος επιτρεπόμενος χρόνος από την στιγμή της παράδοσης των δεδομένων από τον υπεύθυνο επεξεργασίας στον εκτελούντα την επεξεργασία μέχρι την οριστική καταστροφή τους».
Κάτι που πρακτικά δεν απαιτεί να υπάρχει πριν τη συμμετοχή στη δημοπρασία –ούτε ελέγχεται και μετά ενδεχομένως όμως. Πουθενά δεν περιγράφονται άλλωστε τα μέτρα ασφαλείας που θα πρέπει να τηρεί ο πιθανός ανάδοχος κατά τη μεταφορά, φύλαξη και εμπιστευτική καταστροφή των προσωπικών μας δεδομένων.
Εκτός από την καταβολή εγγύησης για συμμετοχή στο διαγωνισμό, δεν ζητείται καμία πιστοποίηση, ούτε καν έλεγχος των πιθανών αναδόχων πριν την εκποίηση, οπότε το εν λόγω αρχειακό υλικό μπορεί να καταλήξει στον οποιονδήποτε ιδιώτη -και όχι μόνον στους «επαγγελματίες» ανακυκλωτές υλικού.
Πηγή:
