Γράφει ο Κλεισθένης.
καταθέσω την γνώμη και τη θέση μου σχετικά με την γνώση και την κοινωνία.
[ Η γνώση είναι κοινωνικό αγαθό και πρέπει να είναι κοινόκτητη.
Αυτό σημαίνει ότι όποιος αποκτά γνώση, δεν δικαιούται να την κατέχει αποκλειστικά αλλά να την μεταδίδει στην κοινωνία της οποίας είναι κτήμα.
Το περίμενα το ερώτημα. Ο κόπος και ο χρόνος που δαπάνησε κάποιος να αποκτήσει την γνώση δεν του δίνει το δικαίωμα να την κρατήσει για τον εαυτό του;
Κατηγορηματικά ΌΧΙ. Μπορεί να κατέχει την χρήση της γνώσης, ειδικότερα αν πρόκειται για τον βιοπορισμό του. Την ίδια την γνώση είναι υποχρεωμένος να την επιστρέψει στην κοινωνία.
Αδιαφορώ για το αν η γνώμη μου και θέση μου ταυτόχρονα χαρακτηριστεί σαν αριστερή, δεξιά, συντηρητική ή νεοφιλελεύθερη. Αυτή είναι η αλήθεια μου και την καταθέτω.]
Τώρα στο κυρίως θέμα, δλδ καθηγητές και καθηγητάδες.
Αυτοί που όντως με πολύ κόπο και χρόνο απέκτησαν γνώση, τους τοποθετεί η κοινωνία σε ένα "θρονί". Δεν τους χαρίζεται κάτι, την ξεχωριστή και περίοπτη θέση την δικαιούνται. Ενίοτε το "θρονί" αυτό είναι μία πανεπιστημιακή έδρα. Τους ανεβάζει στην περίοπτη,τιμητική και ζηλευτή θέση του καθηγητή πανεπιστημίου.
Τώρα εσύ ο καχύποπτος και άπιστος Θωμάς θα κριτικάρεις. Ξέρουμε δα πως δίνονται οι πανεπιστημιακές έδρες. ΝΑΙ! αλλά όχι σε όλους. Γιαυτό διαχωρίζω τους καθηγητές απ' τους καθηγητάδες.
Εννοείται πως ο χαρακτηρισμός καθηγητάδες είναι απαξιωτικός, όχι της γνώσης που έχουν αλλά της χρήσης που κάνουν. Όχι μόνο της χρήσης της γνώσης τους αλλά και της τιμητικής θέσης που κατέχουν.
Δεν μ' ενδιαφέρουν οι καθηγητάδες, αυτούς τους κρίνουν άλλοι. Θα ασχοληθώ με τους καθηγητές δλδ αυτούς που επάξια κατέχουν τις τιμητικές θέσεις που τους έδωσε η κοινωνία..
Είναι μεγάλη τιμή να είναι κάποιος καθηγητής σε πανεπιστήμιο. Εκεί εκτελεί το λειτούργημα μετάδοσης της γνώσης που απέκτησε στους φοιτητές του.
Αρκεί όμως αυτό;
Κατά την ταπεινή μου γνώμη όχι, ο καθηγητής οφείλει να αντιμετωπίζει την κοινωνία σαν το φοιτητικό του κοινό στα αμφιθέατρα όπου διδάσκει.
Η γνώση του πρέπει να διοχετεύεται στην κοινωνία που άλλωστε όπως προείπα της ανήκει.
Πολλοί καθηγητές εκτελούν αυτήν τους την υποχρέωση και με το παραπάνω. Καθένας μας μπορεί να το διαπιστώνει κάθε 'μέρα. Δεν αναφέρω ονόματα γιατί σίγουρα θα αδικήσω κάποιους των οποίων την δράση αγνοώ.
Μερικοί όμως καθηγητές (και όχι καθηγητάδες το τονίζω ), έχουν εμπλακεί σε κομματικούς σχηματισμούς και νομίζουν ότι διαφωτίζουν την κοινωνία μέσα από τις πολιτικές τους θέσεις. Είναι φυσικά αναφαίρετο δικαίωμά τους το να μετέχουν σε κόμματα αλλά η τιμητική θέση που τους παραχώρησε η κοινωνία τους υποχρεώνει να μεταδίδουν την γνώση και όχι κομματικές θέσεις και επιδιώξεις. Το θεωρώ κατά κάποιο τρόπο ασυμβίβαστο. Φυσικά τους διαχωρίζω απ' τους καθηγητάδες οι οποίοι άλλα έμαθαν αποκτώντας την γνώση και άλλα προπαγανδίζουν όντες κομματικά υποχείρια.
Η κοινωνία έχει ανάγκη την γνώση, οι καθηγητές υποχρεούνται να της την παράσχουν. Αυτός είναι και ο λόγος ύπαρξής τους, η αναγκαιότητά τους στην κοινωνία.
Σχόλιο: Το παρόν κειμενάκι το έγραψα ορμώμενος από μία διαδικτυακή συζήτηση με έναν καθηγητή. Θα του το στείλω και δεσμεύομαι αν απαντήσει να αναρτήσω την απάντησή του αυτούσια.
