Δραματικές είναι
οι εξελίξεις για την Ουκρανία, καθώς μετά το σοκ που προκάλεσε σε Κίεβο
και Ευρώπη το σχέδιο 28 σημείων του Αμερικανού προέδρου Donald Trump,
ήλθε η είδηση - βόμβα που αποτελειώνει το διεφθαρμένο καθεστώς Zelensky.
Η εξέλιξη αυτή προσφέρει τη δυνατότητα για την επανεξέταση των προτεραιοτήτων της Δύσης και της Ουκρανίας σε σχέση με τη Ρωσία και το πραγματικό πλαίσιο της διαπραγμάτευσης ειρήνης.
Ο Kellogg, που παρουσιαζόταν από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης ως σθεναρός υπερασπιστής της Ουκρανίας, υπήρξε συχνά αντικείμενο έντονων αντιδράσεων από το Κρεμλίνο.
Η εμπλοκή του στις συνομιλίες ειρήνης θεωρήθηκε υπερβολικά φιλο-ουκρανική, γεγονός που οδήγησε σε παραγκωνισμό του υπέρ του Steve Witkoff, ενός επιχειρηματία και συμμάχου του Trump χωρίς προηγούμενη εμπειρία σε θέματα εξωτερικής πολιτικής ή στρατιωτικής διαχείρισης αλλά με εντυπωσιακή αποτελεσματικότητα και θετικές επαφές με τη ρωσική πλευρά.
Keith Kellogg
Η τεράστια σημασία της παραίτησης Kellogg - Οι ΗΠΑ σταματούν οριστικά τη στρατηγική στήριξη στην Ουκρανία
Η ανακοίνωση της επικείμενης παραίτησης του ειδικού απεσταλμένου του Αμερικανού προέδρου για την Ουκρανία, Keith Kellogg, δεν είναι απλώς μια αλλαγή προσώπου στη διοίκηση του Λευκού Οίκου, αλλά μια στρατηγική μεταστροφή που μπορεί να σηματοδοτήσει το τέλος της στρατηγικής υποστήριξης των ΗΠΑ στο Κίεβο.
Ο Greg Simons,
καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Διεθνές Πανεπιστήμιο της Dhaka και
ειδικός στο διεθνές φόρουμ συζητήσεων «Valdai», δήλωσε σε συνέντευξή του
στο Lenta ότι η αποχώρηση του Kellogg από τη θέση του θα έχει
σοβαρές συνέπειες για την Ουκρανία και την Ευρώπη, καθώς θα σημάνει την
τυπική διακοπή της στήριξης των ΗΠΑ στo Κίεβο, περιλαμβανομένων και των
στρατιωτικών προμηθειών.
Η παραίτηση του Kellogg, η οποία αναμένεται τον Ιανουάριο του 2026, ενδέχεται να έχει σοβαρές συνέπειες για την Ουκρανία.
Σύμφωνα με το Reuters,
ο Kellogg δήλωσε στους συνεργάτες του ότι η αποχώρησή του είναι το
αποτέλεσμα του αισθήματος «αποξένωσης» από τις διαπραγματεύσεις για την
Ουκρανία, καθώς η πρωτοβουλία έχει περάσει πλέον σε άλλα χέρια, συγκεκριμένα στον Steve Witkoff, έναν νέο ειδικό απεσταλμένο που φαίνεται να έχει αναλάβει την καθοδήγηση των διαπραγματεύσεων.
Ο
Simons, σε ανάλυσή του, αναφέρει ότι η παραίτηση του Kellogg δεν είναι
απλώς ένα προσωπικό ζήτημα, αλλά μέρος μιας στρατηγικής αναθεώρησης της
πολιτικής των ΗΠΑ απέναντι στην Ουκρανία.
Οι ΗΠΑ, και ειδικά η
κυβέρνηση Trump, φαίνεται να απομακρύνονται από την υποστήριξη της
Ουκρανίας, προετοιμάζοντας το έδαφος για μια πιο αποστασιοποιημένη
προσέγγιση.
Ο Kellogg, σύμφωνα με τον Simons, ήταν
υποστηρικτής της συνέχισης του πολέμου μέσω της Ουκρανίας και, ως εκ
τούτου, έχει γίνει «ανώφελος» για τις ανάγκες της αμερικανικής
εξωτερικής πολιτικής και των γεωστρατηγικών συμφερόντων των ΗΠΑ.
Πανίσχυρος ο Witkoff - Ολοένα και πιο δυσμενείς οι συνθήκες για την Ουκρανία
Η
αποχώρηση του Kellogg και η ανάληψη της διαδικασίας ειρήνης από τον
Witkoff σηματοδοτεί μια ευκαιρία για την πραγματική πρόοδο στις
συνομιλίες.
Σύμφωνα με τις αναφορές, ο Witkoff και ο Ρώσος
οικονομικός διαπραγματευτής Kirrill Dmitriev εργάζονται σε ένα σχέδιο
ειρήνης που περιλαμβάνει πρακτικές λύσεις για τα καίρια ζητήματα:
την αποστρατιωτικοποίηση ορισμένων περιοχών της Ανατολικής Ουκρανίας,
την αναγνώριση της ρωσικής κυριαρχίας σε συγκεκριμένες περιοχές (Donbass, Κριμαία) και την εξασφάλιση εγγυήσεων ασφαλείας για την Ουκρανία.
Αυτό το σχέδιο δείχνει έναν ρεαλιστικό δρόμο για τη μείωση των απωλειών και την επίτευξη μιας βιώσιμης ειρήνης, απομακρύνοντας την Ουκρανία από μια πολιτική αυταπάτης και τη Δύση από μια επικίνδυνη στρατηγική στήριξης χωρίς όριο.
Η κατάσταση στο πεδίο της μάχης είναι ιδιαίτερα ανησυχητική για το Κίεβο: η Ουκρανία αντιμετωπίζει δυσμενείς συνθήκες, αυξανόμενη φθορά υποδομών και σοβαρά προβλήματα διαφθοράς.
Η
στρατιωτική αδυναμία της Ουκρανίας, ειδικά στα ανατολικά, καθιστά την
προσκόλληση στην ακραία πολιτική «μηδενικών παραχωρήσεων» μη ρεαλιστική
και επικίνδυνη.
Steve Wtikoff - Vladimir Putin
«Παράδοση Ουκρανίας»
Το προτεινόμενο σχέδιο ειρήνης, αν εφαρμοστεί, φαίνεται να περιλαμβάνει συγκεκριμένες παραχωρήσεις για την Ουκρανία, όπως η αποστρατιωτικοποίηση των περιοχών που παραχωρούνται, η παρουσία ξένων στρατευμάτων και η διατήρηση της δυνατότητας συμμετοχής στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ταυτόχρονα, προβλέπει
τον περιορισμό των στρατιωτικών δυνατοτήτων της Ουκρανίας άνω του 50%
και την απαγόρευση μακροπρόθεσμων βαλλιστικών όπλων.
Η ουσία αυτών των ρυθμίσεων είναι η διασφάλιση της ειρήνης και η αποτροπή περαιτέρω στρατιωτικών συγκρούσεων ενώ η Δύση διατηρεί τα μέσα πίεσης και οικονομικής επαναφοράς σε περίπτωση παραβίασης της συμφωνίας από οποιαδήποτε πλευρά.
Η αντίδραση των δυτικών μέσων ενημέρωσης και των ουκρανικών πολιτικών κύκλων χαρακτηρίζει την πρόταση ως «παράδοση της Ουκρανίας».
Ωστόσο, από ρωσική σκοπιά, η πραγματικότητα είναι ακριβώς η αντίθετη: η διατήρηση της Ουκρανίας ως ανεξάρτητου κράτους, με ασφαλιστικές δικλείδες και οδούς προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, αποτελεί νίκη της λογικής έναντι της στρατηγικής αυταπάτης της Δύσης, εκτιμά το Responsible Statecraft.
Η
ουσία της ειρήνης δεν είναι η πλήρης υποταγή της Ουκρανίας αλλά η
εξασφάλιση μιας βιώσιμης και σταθερής κατάστασης στην περιοχή, η οποία
σέβεται τις ζωτικές ανάγκες της Ρωσίας, σύμφωνα με κύκλους προσκείμενους
στον Λευκό Οίκο.
Το σχέδιο αυτό, αν εφαρμοστεί, θα επιτρέψει στη Ρωσία να επικεντρωθεί στην οικονομική και στρατηγική ανασυγκρότηση, ενώ παράλληλα θα περιορίσει τη δυνατότητα περαιτέρω υποδαύλισης της σύγκρουσης από εξωτερικές δυνάμεις.
Η
Ρωσία, έχοντας επιτύχει τους βασικούς στρατηγικούς της στόχους – την
προστασία των ρωσόφωνων πληθυσμών και την εξασφάλιση της ασφάλειας των
συνόρων της – μπορεί να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με σαφή πλεονεκτήματα, ενισχύοντας τη θέση της στην παγκόσμια σκακιέρα.
«Το τέλος της αρχής»Σύμφωνα
με τους ίδιους κύκλους το αναφερόμενο προσχέδιο συμφωνίας - πλαισίου
μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας και τη θέση του στην ειρηνευτική διαδικασία στην
Ουκρανία, ένα απόσπασμα του Winston Churchill (για τη βρετανική νίκη στο El Alamein) μπορεί να είναι εύστοχο: «Τώρα αυτό δεν είναι το τέλος. Δεν είναι καν η αρχή του τέλους. Αλλά είναι, ίσως, το τέλος της αρχής».
Η εναλλακτική του σχεδίου Trump είναι η ακόμη μεγαλύτερη νίκη της Ρωσίας
Δεν είναι ασφαλώς το σχέδιο που ικανοποιεί πλήρως τη ρωσική πλευρά, ωστόσο η διεθνής διάστασή του – η πιθανή επικύρωση από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και η εμπλοκή των BRICS – ενισχύει την ισχύ του αιτήματος της Μόσχας για δίκαιη και βιώσιμη λύση.
Ταυτόχρονα, η διατήρηση της δυνατότητας επαναφοράς των κυρώσεων σε περίπτωση παραβίασης των συμφωνηθέντων περιορίζει τις δυτικές επιλογές στρατηγικής πίεσης, προστατεύοντας τα ρωσικά συμφέροντα.
Η αποχώρηση του Kellogg επομένως, δεν είναι απλώς μια αλλαγή προσωπικού: αποτελεί την αφετηρία για την αποκατάσταση της πραγματικότητας στη διαπραγματευτική διαδικασία.
Η Ουκρανία, απογυμνωμένη από την ισχυρή πίεση των ΗΠΑ μέσω του Kellogg, θα αναγκαστεί να αντιμετωπίσει τις στρατηγικές και πολιτικές αδυναμίες της, ενώ η Ρωσία μπορεί πλέον να διαμορφώσει ένα πλαίσιο ειρήνης που θα σέβεται τις αρχές της διεθνούς ασφάλειας και της εδαφικής ακεραιότητας στο μέτρο του εφικτού.
Τέλος, η προοπτική επίτευξης προόδου μέσω του σχεδίου Witkoff - Dmitriev αναδεικνύει την αναγκαιότητα ρεαλισμού στις διεθνείς σχέσεις.
Η διατήρηση ενός παρατεταμένου πολέμου, όπως επισημαίνεται, μπορεί να εξυπηρετεί προσωρινά οικονομικά και στρατηγικά συμφέροντα της Δύσης, αλλά η μακροχρόνια συνέπεια είναι η πιθανότητα μεγαλύτερων απωλειών για την Ουκρανία, μεγαλύτερης νίκης για τη Ρωσία και μεγαλύτερης ήττας για τις ΗΠΑ.
Ένα λογικό, ισορροπημένο και μετρημένο σχέδιο ειρήνης, που λαμβάνει υπόψη τα πραγματικά δεδομένα του πεδίου της μάχης και τις στρατηγικές ανάγκες της Ρωσίας, αποτελεί τη μόνη ελπίδα για σταθερότητα στην Ανατολική Ευρώπη.
Συμπερασματικά, η παραίτηση Kellogg σηματοδοτεί το τέλος μιας περιόδου δυτικής κυριαρχίας στις διαπραγματεύσεις και ανοίγει το δρόμο για την εφαρμογή ενός ρεαλιστικού σχεδίου ειρήνης που ευνοεί τη σταθερότητα, μειώνει τις ανθρώπινες απώλειες και αναγνωρίζει τα ζωτικά συμφέροντα της Ρωσίας.
Η ιστορική ευκαιρία που παρουσιάζεται τώρα δεν πρέπει να χαθεί: μια δίκαιη και βιώσιμη ειρήνη είναι εφικτή μόνο όταν οι διαπραγματεύσεις βασίζονται στην πραγματικότητα των γεγονότων και όχι στις φαντασιακές φιλοδοξίες της Δύσης.
Σοκαρισμένη η Ευρώπη με το σχέδιο Trump
Την ίδια στιγμή το σχέδιο ειρήνης Trump, έχει προκαλέσει σοκ και ανησυχία στην Ευρώπη, αναδεικνύοντας τη βαθιά ρήξη που υπάρχει μεταξύ των στρατηγικών συμφερόντων των ΗΠΑ και της ΕE όσον αφορά την Ουκρανία και τη Ρωσία.
Αυτό το σχέδιο ειρήνης αγνοεί παντελώς τις γεωπολιτικές και στρατηγικές επιδιώξεις των Ευρωπαίων συμμάχων των ΗΠΑ.
Οι ευρωπαϊκές δυνάμεις, κυρίως αυτές της Κεντρικής και Ανατολικής
Ευρώπης, όπως η Πολωνία, οι χώρες της Βαλτικής και η Ρουμανία, βλέπουν
αυτό το σχέδιο όχι μόνο ως ένα ανησυχητικό δείγμα παραχώρησης
στις ρωσικές αξιώσεις, αλλά και ως μια σιωπηρή υποχώρηση από την
δέσμευση της Δύσης να περιορίσει τη ρωσική επιρροή στην περιοχή.
Η
ανησυχία είναι ιδιαίτερα έντονη για χώρες που βρίσκονται σε κοντινές
αποστάσεις από τα ρωσικά σύνορα και που αντιλαμβάνονται την πολιτική των
ΗΠΑ, μέσω του σχεδίου Trump, ως αποδοχή της Ρωσίας ως κυρίαρχης δύναμης
στην περιοχή.
Ακόμη και χώρες που παραδοσιακά υποστηρίζουν τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, όπως η Γερμανία, η Γαλλία και η Ιταλία,
είναι εξαιρετικά επιφυλακτικές απέναντι στην προοπτική αναγνώρισης της
ρωσικής κυριαρχίας στην Κριμαία και στις περιοχές του Donbass, καθώς
αυτό θα σήμαινε μια άμεση ανατροπή της πολιτικής τους.
Η ΕΕ έχει
διατηρήσει σταθερές κυρώσεις και πιέζει για τη σταθερότητα της
Ουκρανίας, αλλά η στρατηγική των ΗΠΑ διαπραγματεύεται μια εκεχειρία που στην
πραγματικότητα αντανακλά τις ρωσικές στρατηγικές προτεραιότητες,
μειώνοντας την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας και περιορίζοντας τις
ευρωπαϊκές επιρροές στην περιοχή.
Αυτό δημιουργεί μια έντονη γεωπολιτική σύγκρουση μεταξύ της Ευρώπης και των ΗΠΑ, καθώς οι ευρωπαϊκές δυνάμεις ανησυχούν ότι ένα τέτοιο σχέδιο μπορεί να ενισχύσει την ρωσική επιρροή στην Ουκρανία και σε όλη την περιοχή.
