Γράφει ο Κλεισθένης.
Για να μην παρεξηγηθώ δεν συγκρίνω τα δύο "όχι", του '40 και το σημερινό. απλά διαπιστώνω κάποιες ομοιότητες και φυσικά κάποιες διαφορές.
Ομοιότητες:
Αυτός που δημιουργεί το πρόβλημα είναι ο Γερμανικός επεκτατισμός.
Κύριος αντίπαλος η Ρωσία, τότε σοβιετική ένωση.
Η υπόλοιπη Ευρώπη είτε συντάχτηκε με τους ναζί είτε νικήθηκε κατά κράτος.
Ένας μικρός λαός, οι Έλληνες, αντιστέκεται στην τότε Γερμανική αυτοκρατορία, με πρωτοστάτες τους αριστερούς.
Λόγω αυτής της αντίστασης καταστρέφεται η Ελλάδα.
Μετά την νίκη των "συμμάχων" κατά του άξονα η Ελλάδα αδικείται χάνοντας την Βόρεια Ήπειρο. Επιπλέον οδηγείται έντεχνα στον καταστρεπτικό εμφύλιο.
Δεν λαμβάνει τις πολεμικές αποζημιώσεις ούτε το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο.
Διαφορές:
Ένας αστός πολιτικός, δικτάτορας, εκφράζοντας την λαϊκή βούληση λέει ΟΧΙ στους φασιστοναζί. Σήμερα ένας αστός πολιτικός κόντρα στην λαϊκή θέληση γίνεται δουλικό των Γερμανών.
Ο Γερμανικός επεκτατισμός δεν επιτίθεται με τα όπλα αλλά με την οικονομία.
Οι Έλληνες δεν αντιστέκονται με τα όπλα αλλά με την ψήφο.
Ύστερα σου λένε πως η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται.
