Ουκρανολόγοι, Ρωσολόγοι, διεθνολόγοι και κάθε καρυδιάς καρύδι αναλύουν με ύφος χιλίων καρδιναλίων τα
συμβαίνοντα στην Κριμαία. Το τι ακούμε δεν περιγράφεται.
'Αλλοι, φιλοδυτικοί, καταδικάζουν την Ρωσική παρέμβαση-επέμβαση στην Κριμαία, άλλοι, Ρωσόφιλοι, ζητωκραυγάζουν υπέρ του Πούτιν.
Μερικές παρατηρήσεις που θα μας βοηθήσουν σε πιο σωστά συμπεράσματα.
Ποιος είναι ο Πούτιν; Ένας από τους πιο πιστούς υπηρέτες της διαβόητης KGB. Δεν χρειάζονται περισσότερες συστάσεις.
Ποιοι ανέλαβαν πραξικοπηματικά την εξουσία στην Ουκρανία; Φιλοδυτικοί, τζιχαντιστές, ναζιστές και λοιποί γνωστοί και μη εξαιρετέοι. Δεν χρειάζονται περισσότερες συστάσεις.
Οι Ουκρανοί βρίσκονται μεταξύ της σφύρας και του άκμονος. Με ποιον να πάνε; ποιον να εμπιστευτούν; ποιος θέλει το καλό τους;
Κανένας απ'όλους αυτούς, οι μεν Ρώσοι επιθυμούν την προσάρτηση Ουκρανικών εδαφών για περαιτέρω εκμετάλλευση οι δε την ένταξη της Ουκρανίας στα δεσμά της Ε.Ε για ευκολότερη εκμετάλλευσή της.
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.
Ο ισχυρισμός για ύπαρξη ενός αντιδυτικού πόλου που θα εξασφαλίζει τα δίκαια όσων υφίστανται την δυτική καταπίεση είναι ανεδαφικός. Η Ρωσία δεν μπορεί ούτε θέλει να παίξει αυτό τον ρόλο. Θυμόμαστε παλιότερα την ύπαρξη της σοβιετικής ένωσης και τα όσα μύρια υπέφεραν οι λαοί-δορυφόροι απ' το καθεστώς της που δήθεν αποτελούσε το αντίπαλο δέος του ιμπεριαλισμού. Δυστυχώς ο ιμπεριαλισμός δεν είναι μόνο η κατάληξη του άκρατου καπιταλισμού αλλά και η απόρροια κάθε ολοκληρωτικού καθεστώτος που έχει υπέρ το δέον ισχύ.
Η μοίρα των λαών που δεν αυτοαποφασίζουν είναι δεδομένη, υπόδουλοι στην μια ή την άλλη δύναμη. Το δίλημμα μ'αυτόν ή με τον άλλον δεν έδωσε ούτε πρόκειται να δώσει λύσεις στα λαϊκά αιτήματα για δημοκρατία και ανεξαρτησία. Η θέση ούτε μ'αυτόν ούτε με τον άλλον αλλά με 'μένα ίσως, παρά τις δυσκολίες, δώσει φιλολαϊκές εξελίξεις για κάθε λαό. Όλα τα άλλα είναι απλώς κουβέντα να γίνεται.
