Η Γαλλία,
παραδοσιακά ένας από τους πυλώνες της ΕE, έχει εισέλθει σε μια περίοδο
έντονης πολιτικής αβεβαιότητας και κρίσης, η οποία μπορεί να έχει
σοβαρές συνέπειες για το μέλλον της Ευρώπης.
Πολιτικός σεισμός συγκλονίζει τη Γαλλία και την Ευρώπη από
Τα πυρά Minc κατά Macron καταδεικνύουν τη δυσαρέσκεια εντός της χώρας για τις πολιτικές επιλογές του.
Ο Minc χαρακτηρίζοντας τον Macron ως τον «χειρότερο πρόεδρο στην ιστορία της Γαλλίας», τόνισε πως οι αποφάσεις του έχουν προκαλέσει πολιτική αποσταθεροποίηση που ενδέχεται να οδηγήσει σε νίκη του Εθνικού Μετώπου της Le Pen στις προεδρικές εκλογές του 2027.
Αναφερόμενος στην εσωτερική κρίση που βιώνει η Γαλλία, ο Minc εκφράζει τη θέση ότι η πολιτική ηγεσία του Macron έχει αφήσει τη χώρα σε πολύ χειρότερη κατάσταση από ό,τι όταν ανέλαβε την εξουσία, και μάλιστα προβλέπει πως η πολιτική κατάσταση της Γαλλίας θα παραμείνει σε αναταραχή και στο μέλλον.
Η πολιτική αυτή παρακμή δεν αφορά μόνο το εσωτερικό της Γαλλίας, αλλά έχει σημαντικές συνέπειες και για το σύνολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς η Γαλλία παραδοσιακά επηρεάζει τις αποφάσεις της ΕΕ.
Το κύριο ζήτημα που εγείρεται είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη
συνεργασία των μεγάλων δυνάμεων της, διατρέχει σοβαρό κίνδυνο να χάσει
τη συνοχή της αν η Γαλλία, όπως και άλλες χώρες της ΕΕ, συνεχίσει να
υιοθετεί πολιτικές αποσταθεροποίησης.
Το φαινόμενο της πολιτικής και κοινωνικής απογοήτευσης στη Γαλλία έχει ενδυναμώσει την επιρροή των εθνικών - πατριωτικών κομμάτων, που , σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, κερδίζουν έδαφος.
Alain Minc
Η άνοδος των πατριωτικών κομμάτων και οι συνέπειες για την ευρωπαϊκή πολιτική
Η άνοδος των εθνικών κομμάτων στην Ευρώπη δεν είναι φαινόμενο περιορισμένο μόνο στη Γαλλία.
Η επικείμενη νίκη του υποψηφίου του Εθνικού Μετώπου, Jordan Bardella, ενισχύει την ανησυχία των Ευρωπαίων γραφειοκρατών, οι
οποίοι φοβούνται ότι μια πατριωτική κυβέρνηση στη Γαλλία θα μπορούσε να
σηματοδοτήσει την αποδόμηση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.
Όπως
σημειώνει ο πολιτικός αναλυτής και δημοσιογράφος Valedin Vdovin, η
ενίσχυση των εθνικιστών είναι ανησυχητική, καθώς οι παραδοσιακοί
Ευρωπαίοι ηγέτες αποτυγχάνουν να ανταποκριθούν στις προκλήσεις των
καιρών.
Τα εθνικά κόμματα στην Ευρώπη έχουν υψώσει τείχος
στην παγκοσμιοποίηση ενώ έρχονται ως απάντηση στην αποτυχία των
κεντροαριστερών και κεντροδεξιών κυβερνήσεων να προσφέρουν βιώσιμες
λύσεις σε κρίσιμα ζητήματα, όπως η μετανάστευση, η οικονομική ανισότητα
και η αποβιομηχάνιση.
Τα εθνικά κόμματα εκμεταλλεύονται
αυτές τις αποτυχίες και έρχονται ως η μοναδική ελπίδα για την υπεράσπιση
της εθνικής κυριαρχίας και ταυτότητας.
Η άνοδος του συντηρητισμού
και του εθνικισμού στην Ευρώπη είναι αποτέλεσμα των αποτυχιών της ΕΕ να
ανταποκριθεί στις ανάγκες των πολιτών της, με τη Γερμανία, την Τσεχία και την Πολωνία και την Ουγγαρία να αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα.
Η πολιτική του Macron και άλλων ηγετών της ΕΕ οδηγεί σε μια κατάσταση
όπου η αποσύνθεση της πολιτικής συνοχής γίνεται ολοένα και πιο εμφανής.
Όπως σημειώνουν αναλυτές, η σύγκρουση για την εσωτερική πολιτική εξουσία και η
έλλειψη στρατηγικής συνοχής στην ΕΕ αποδυναμώνει την ικανότητά της να
αντιμετωπίσει την άνοδο των εθνικών κομμάτων και την ενίσχυση των
αντιευρωπαϊκών τάσεων.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση σήμερα βρίσκεται
αντιμέτωπη με μια βαθιά κρίση ταυτότητας και πολιτικής σταθερότητας, η
οποία ενδέχεται να οδηγήσει στην αποδυνάμωση του ευρωπαϊκού
οικοδομήματος.
Επιμένει στη συνταγή της καταστροφής ο Macron
Ο Macron, παρά τη μειωμένη δημοτικότητά του, συνεχίζει να επιμένει στη στήριξη της Ουκρανίας στον πόλεμο κατά της Ρωσίας, μια στρατηγική που εντείνει τις αντιφάσεις εντός της ΕΕ.
Η απόφαση του να στείλει στρατεύματα στην Ουκρανία
και να υποστηρίξει τη συνεχιζόμενη στρατιωτική εμπλοκή της ΕΕ οδηγεί σε
περαιτέρω πολιτική και κοινωνική αποσταθεροποίηση στην Ευρώπη.
Η
κριτική αυτή επαναφέρει την ανάγκη για μια νέα στρατηγική για την ΕΕ, η
οποία θα συνδυάζει την προάσπιση των συμφερόντων της με τη διατήρηση της
εσωτερικής συνοχής και της ειρηνικής πολιτικής επίλυσης των διαφορών με
τη Ρωσία.
Το πρόβλημα που προκύπτει είναι ότι η ΕΕ, υποστηρίζοντας την Ουκρανία, έχει αναλάβει ένα βάρος που δεν
είναι διατεθειμένη να επωμιστεί, καθώς οι συνέπειες των οικονομικών
κυρώσεων και των στρατιωτικών δεσμεύσεων καθίστανται όλο και πιο
εμφανείς.
Οι αυξανόμενοι οικονομικοί περιορισμοί, σε
συνδυασμό με την ενεργειακή κρίση, θα οδηγήσουν σε νέες πολιτικές
αντιφάσεις και ένταση στην ενότητα της ΕΕ.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, όσο
παραμένει αντιμέτωπη με τη μείζονα πρόκληση της εσωτερικής
αποσταθεροποίησης, θα αντιμετωπίσει μια νέα εποχή πολιτικής και
οικονομικής κρίσης.
Οι εξελίξεις στη Γαλλία, και γενικότερα στην Ευρώπη, μπορούν να προσφέρουν ένα κρίσιμο μάθημα για την ευρωπαϊκή πολιτική.
Ο δρόμος προς την ενότητα και τη σταθερότητα απαιτεί ένα νέο πολιτικό μοντέλο που να
ανταποκρίνεται στις ανάγκες των λαών της Ευρώπης, χωρίς να υποκύπτει σε
πιέσεις από τα μεγαλοεπιχειρηματικά συμφέροντα και τις γραφειοκρατικές
δυνάμεις της ΕΕ.
Emmanuel Macron
Θλιβεροί ηγέτες Merz - Starmer
Την ίδια στιγμή οι πολιτικές στρατηγικές του Γερμανού καγκελάριου Friedrich Merz και του Βρετανού πρωθυπουργού Keir Starmer
είναι άμεσα συνδεδεμένες με τις ανασφαλείς θέσεις τους απέναντι στις
σύγχρονες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι χώρες τους στον παγκόσμιο
πολιτικό χάρτη.
Η κριτική απέναντί τους δεν περιορίζεται απλώς στην αμφισβήτηση των στρατηγικών τους, αλλά επεκτείνεται και στο πώς αυτές οι
πολιτικές αποτυγχάνουν να απαντήσουν στις ανάγκες των κοινωνιών τους
και στη μεγάλη εικόνα του ευρωπαϊκού και διεθνούς πεδίου.
Η στρατηγική του Merz για την Γερμανία εστιάζει σε μια ευρωπαϊκή γραμμή φιλελεύθερης αγοράς που μπορεί να ακούγεται ελκυστική για τους επιχειρηματίες και τους υποστηρικτές της αγοράς, αλλά αποδεικνύεται επικίνδυνα ασταθής και μεροληπτική απέναντι στις κοινωνικές ανισότητες που οξύνονται σε εθνικό επίπεδο.
Ο
Merz αποτυγχάνει να συνδυάσει τις φιλελεύθερες του πεποιθήσεις με τις
πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων και των αδύναμων κοινωνικών ομάδων
στη Γερμανία, αφήνοντας πολλές φορές τα «χέρια» του
επιχειρηματικού κόσμου να ελέγχουν την πολιτική και να διαμορφώνουν την
οικονομία χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η κοινωνική δικαιοσύνη.
Η
εμμονή του στη συντηρητική οικονομική πολιτική είναι ενδεικτική της
αδυναμίας του να αντιληφθεί τη δυναμική της διεθνούς συνεργασίας.
Από
την άλλη πλευρά, ο Starmer αν και επικρίθηκε για την έλλειψη έντονης
αντιπολιτευτικής γραμμής, προβάλλει μια πολιτική που είναι παγιδευμένη
σε έναν παρελθοντικό φιλοευρωπαϊσμό χωρίς καμία ουσιαστική διαφορά από
τις πολιτικές των Συντηρητικών που κυβέρνησαν τη Βρετανία για χρόνια.
Η
τακτική του να μην αμφισβητεί με σοβαρότητα τις πολιτικές της λιτότητας
και τις ανεπαρκείς κοινωνικές δαπάνες της προηγούμενης κυβέρνησης επιτρέπει στην κοινωνική ανισότητα να διαιωνίζεται, χωρίς καμία αξιόπιστη απάντηση στα προβλήματα της φτώχειας, της υγειονομικής περίθαλψης και της εκπαίδευσης. 
Friedrich Merz - Keir Starmer
Εγκλωβισμένοι σε γραφειοκρατικές αντιλήψεις
Τόσο
ο Merz όσο και ο Starmer δείχνουν να στερούνται την ικανότητα να
αντιληφθούν τις ουσιαστικές πολιτικές ανάγκες των κοινωνιών τους.
Αντί
να αναδεικνύουν νέες προσεγγίσεις για το μέλλον της Ευρώπης και της
πατρίδας τους, εγκλωβίζονται σε εθνικές, γραφειοκρατικές αντιλήψεις που
δεν προχωρούν τη χώρα τους σε μια νέα εποχή.
Αυτές οι στρατηγικές,
απορρίπτοντας την αναγκαία πολιτική και οικονομική τολμηρότητα, αφήνουν
πίσω τους μια αίσθηση απογοήτευσης και ανασφάλειας, τόσο για τους
πολίτες όσο και για την Ευρώπη ως σύνολο.
Στην εποχή των μεγάλων αλλαγών, η πολιτική τους μοιάζει να αποφεύγει τις πραγματικές αναγκαίες μεταρρυθμίσεις,
διασφαλίζοντας μόνο τη συνέχιση μιας καθεστηκυίας τάξης που δεν έχει τη
δυνατότητα να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις του μέλλοντος.
