Λιγότερο από τέσσερις μήνες μετά την ανάληψη της εξουσίας, η μεταβατική κυβέρνηση της Συρίας βρίσκεται υπό εντεινόμενη πίεση.
Κάθε κρίση – φυσική ή σχετική με την ασφάλεια – εγείρει αμφιβολίες για την ικανότητά της να κυβερνήσει και να διατηρήσει τον έλεγχο.
Ξέσπασαν καθώς οι σεχταριστικές δολοφονίες κλιμακώθηκαν και οι υποψίες για κρατική συνενοχή αυξήθηκαν.
Η φωτιά πίσω από τις εκκενώσεις
Ποτέ άλλοτε στη Συρία δεν είχε αναλάβει ένοπλη ομάδα την ευθύνη για μια φυσική καταστροφή.
Αυτό άλλαξε όταν η ομάδα Saraya Ansar al-Sunna ανακοίνωσε ότι βρισκόταν πίσω από τις φωτιές που εξαπλώθηκαν στην περιοχή Qastal Ma'af, δηλώνοντας ρητά ότι η εμπρηστική επίθεση «οδήγησε
στην εξάπλωση των πυρκαγιών σε άλλες περιοχές, αναγκάζοντας τους
Νουσαΐριους [Αλαουίτες] να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, και προκαλώντας
ασφυξία σε ορισμένους από αυτούς».
Η δήλωση αυτή ήρθε μόλις τρεις ημέρες μετά το ξέσπασμα των πυρκαγιών και λίγες μόλις εβδομάδες αφότου η
ίδια ομάδα είχε αναλάβει την ευθύνη για τον βομβαρδισμό της Εκκλησίας
του Μαρ Ελίας στην περιοχή Douweila της Δαμασκού στις 22 Ιουνίου.
Η επίθεση αυτή είχε προκαλέσει μια σπάνια δημόσια αντιπαράθεση μεταξύ του Υπουργείου Εσωτερικών και της Saraya Ansar al-Sunna.
Ενώ το υπουργείο κατηγόρησε το ISIS και παρουσίάσε μια συλληφθείσα ομάδα, η ομάδα κατονόμασε έναν διαφορετικό δράστη, τον Muhammad Zain al-Abidin Abu Uthman.
Παρά τις υποσχέσεις να δημοσιεύσει στοιχεία για να υποστηρίξει την εκδοχή του, το υπουργείο παρέμεινε σιωπηλό.
Κρυμμένα στοιχεία
Ο
Anas Khattab – πρώην διοικητής της Αλ Κάιντα και συνιδρυτής του Μετώπου
αλ-Νούσρα, ο οποίος τώρα υπηρετεί ως υπουργός Εσωτερικών – μεγάλεσε τις
αντιφάσεις στις δηλώσεις του κατά την επίσκεψή του στην πυρόπληκτη
ζώνη.
Επέμεινε ότι «δεν υπήρχαν στοιχεία εμπρησμού», ακόμα και όταν το ίδιο του το υπουργείο ερευνούσε υπόπτους
Η
άρνηση του Khattab να αναγνωρίσει το ρόλο της Saraya Ansar al-Sunna
υποδηλώνει ότι η Δαμασκός εξακολουθεί να τη θεωρεί φάντασμα – μια θέση
που ενισχύθηκε όταν ο εκπρόσωπος του υπουργείου Noureddine al-Baba την
απέρριψε δημόσια κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου μετά τον βομβαρδισμό
της εκκλησίας.
Ταυτόχρονα, ορισμένοι Αλαουίτες πιστεύουν ότι ο Υπουργός Εσωτερικών Khattab χρησιμοποιεί
τη Saraya Ansar al-Sunna για να πραγματοποιεί επιθέσεις εναντίον
Αλαουιτών, Χριστιανών και άλλων μειονοτήτων, διατηρώντας παράλληλα
εύλογη άρνηση.
Συντονισμένο χάος και αναγκαστικός εκτοπισμός
Στην παράκτια ενδοχώρα της Λατάκειας, ο φόβος ήταν ήδη υψηλός.
Πολλά χωριά δεν είχαν ακόμη ανακάμψει από τη βία του Μαρτίου, όταν
επιδρομές δυνάμεων ασφαλείας και σεχταριστικές δολοφονίες κατέστρεψαν
ολόκληρες κοινότητες, αφήνοντας πίσω καμένα σπίτια και μαζικούς τάφους
που παραμένουν κρυμμένοι από τα επίσημα κανάλια.
Μόλις λίγους μήνες πριν, αιματηρές συγκρούσεις στοίχισαν 2.000 ζωές σε όλη την περιοχή.
Οι ντόπιοι, κυρίως από την κοινότητα των Αλαουιτών, είδαν αυτά τα γεγονότα ως την κορύφωση ενός συστηματικού ξεριζωμού τους υπό το νέο καθεστώς.
Ένα κύμα στοχευμένων δολοφονιών, απαγωγών και βίας είχε αφήσει τις κοινότητες βαθιά τραυματισμένες.
Λίγες μέρες πριν ξεσπάσουν οι πυρκαγιές, η δολοφονία δύο αδελφών που εργάζονταν ως συλλέκτες αμπελόφυλλων, μαζί με την απαγωγή ενός κοριτσιού, προκάλεσε εκτεταμένες διαμαρτυρίες στις περιοχές Al-Burjan και Beit Yashout στην ύπαιθρο της Τζάμπλε.
Αυτές οι διαδηλώσεις, συνέπεσαν σχεδόν την ίδια ώρα με τα πρώτα ξεσπάσματα πυρκαγιάς, τροφοδοτώντας ευρέως διαδεδομένες υποψίες ότι οι πυρκαγιές ήταν προπέτασμα καπνού.
Την ίδια μέρα που εκδόθηκε αυτή η κλήση, η εξάπλωση των πυρκαγιών στα
δάση της υπαίθρου της Λατάκειας άρχισε να προσελκύει την προσοχή των
μέσων ενημέρωσης.
Η πυρκαγιά στην Qastal Ma'af – η πιο έντονη και καταστροφική – αναλήφθηκε η ευθύνη ρητά από τη Saraya Ansar al-Sunna.
Αν και η ομάδα δήλωσε ότι στόχος
της ήταν ο εκτοπισμός των Αλαουιτών, ορισμένα πληγέντα χωριά
φιλοξενούσαν σημαντικούς πληθυσμούς Σουνιτών Τουρκμένων. Αργότερα, η
ομάδα εξέδωσε μια κρυπτική διευκρίνιση: «Το κάψιμο σουνιτικών χωριών
αποδίδεται σε ομάδες Νουσαΐριων, και αυτό εντάσσεται στο πλαίσιο της
συνεχιζόμενης, οργιώδους σύγκρουσης».
Τοπικές πηγές αναφέρουν στο The Cradle ότι η φωτιά κατέκαψε μεγάλες εκτάσεις δάσους και αγροτικής γης, εκτοπίζοντας ολόκληρες κοινότητες.
Παρά την άρνηση της κυβέρνησης, λίγοι πιστεύουν ότι αυτό ήταν σύμπτωση.
— This is Beirut (@ThisIsBeirut_) July 13, 2025
Άρνηση και εξαπάτηση από τη Δαμασκό
Αντί να αντιμετωπίσει την απειλή, το Υπουργείο Εσωτερικών υποβάθμισε το ανθρώπινο στοιχείο στις πυρκαγιές.
Παρατηρητές υποδηλώνουν ότι αυτή ήταν μια σκόπιμη επιλογή για να αποφευχθεί η επικύρωση του ισχυρισμού της Saraya Ansar al-Sunna – και για να αποτραπεί η έξαρση των σεχταριστικών εντάσεων.
Ωστόσο, ορισμένοι στην κοινότητα των Αλαουιτών κατηγορούν την κυβέρνηση του Ahmad al-Sharaa για χρήση της φωτιάς ως εργαλείου «δημογραφικής μηχανικής».
Επισημαίνουν βίντεο που κυκλοφορούν με δυνάμεις ασφαλείας, ομάδες
Σουνιτών Βεδουίνων, ακόμη και οχήματα με τουρκικές πινακίδες να βάζουν
φωτιές σε εδάφη Αλαουιτών.
Μια αλαουιτική πηγή εξηγεί στο The Cradle:
«Οι Αλαουίτες βασίζονται στη γη και την εργασία τους, ενώ ο Sharaa
επιδιώκει να επιφέρει μια δημογραφική μετατόπιση στην παράκτια περιοχή.
Στόχος
του είναι να ''στραγγαλίσει '' τους Αλαουίτες και να τους σκοτώσει,
αναγκάζοντάς τους είτε να φύγουν από τη χώρα είτε να παραμείνουν εν μέσω
συνεχιζόμενων περιπτώσεων δολοφονιών, απαγωγών και εμπρησμών.
Ο στόχος είναι σαφής: εκτοπισμός και καταστροφή κάθε πηγής βιοπορισμού»
Η πηγή προσθέτει ότι στις 9 Ιουλίου, στην πόλη Al-Haffa της Λατάκειας, ξέσπασε μια μικρή φωτιά.
Τριάντα νέοι έσπευσαν να την σβήσουν – όλοι περίπου 21 ετών – συμπεριλαμβανομένων εννέα Αλαουιτών.
Αφού έσβησε η φωτιά, οι εννέα Αλαουίτες νεαροί συνελήφθησαν και εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς.
Όταν οι οικογένειές τους ρώτησαν τις τοπικές αρχές για την τύχη τους, η μόνη απάντηση που έλαβαν ήταν: «Τους μεταφέραμε στη Λατάκεια»
Εκτοπισμοί και πυρκαγιές
Πολλοί Αλαουίτες πιστεύουν ότι η Τουρκία
επιδιώκει να προσαρτήσει αποτελεσματικά τμήματα της συριακής ακτής για
να καταλάβει τα υποθαλάσσια αποθέματα φυσικού αερίου, και ότι οι επιθέσεις από Τουρκμένους και Ουιγούρους μαχητές που είναι πιστοί στη Δαμασκό έχουν σχεδιαστεί για να προκαλέσουν εκκλήσεις για τουρκική προστασία.
Ιστορικά, οι εμπρησμοί δεν ήταν τυχαίο φαίνόμενο στη Συρία.
Το
2020, η πρώην κυβέρνηση συνέλαβε 39 άτομα για συντονισμένους εμπρησμούς
σε Λατάκεια, Ταρτούς, Χομς και Χάμα – φερόμενοι ότι χρηματοδοτούνταν
από ένα "ξένο κόμμα".
Πέρυσι, τεράστιες πυρκαγιές έκαψαν το Wadi al-Nasara στη Homs και αργότερα εξαπλώθηκαν στην Kasab κοντά στα τουρκικά σύνορα.
Ο τότε κυβερνήτης Khaled Abaza παραδέχθηκε:
«Η
πολλαπλότητα των εστιών πυρκαγιάς υποδηλώνει έντονα ότι ήταν σκόπιμες,
καθώς 30 έως 40 πυρκαγιές ξέσπασαν σε μία μόνο μέρα σε διάφορες περιοχές
του κυβερνείου, ειδικά σε εκείνες τις δύσβατες περιοχές που είναι
απρόσιτες για οχήματα», συνέχισε.
«Ξεκίνησε έρευνα για δύο οχήματα που πιστεύεται ότι ανήκουν στους εμπρηστές»
Το μοτίβο των πολιτικά συντονισμένος εμπρησμών είναι πλέον αδύνατο να αγνοηθεί.
Κάθε μεγάλη πυρκαγιά τα τελευταία πέντε χρόνια συνέπεσε με βασικά πολιτικά ορόσημα, όπως
αλλαγές καθεστώτος και ξεσπάσματα σεχταριστικών ταραχών, υποδεικνύοντας
μια σκόπιμη στρατηγική που καλύπτεται ως περιβαλλοντική καταστροφή.
Ο ρόλος του Ισραήλ
Ενώ η φτώχεια και η παράνομη υλοτομία είναι οι συνήθεις εξηγήσεις για τις εποχικές πυρκαγιές της Συρίας, έχουν διαμορφωθεί βαθύτερα κίνητρα.
Οι υπηρεσίες πληροφοριών φέρονται να ψάχνουν στα δάση της Λατάκειας για θαμμένες αποθήκες όπλων.
Ξένες στρατιωτικές δυνάμεις μελετούν το έδαφος για μελλοντικές τοποθεσίες βάσεων.
Οι κατασκευαστές παράκτιων κατοικιών εξετάζουν καμένα χωριά για να κατασκευάσουν πολυτελή τουριστικά έργα.
Και πίσω από όλα αυτά,
το Ισραήλ παραμένει ένας σταθερός υποκινητής, αναζωπυρώνοντας τις
σεχταριστικές φλόγες για τη δική του επεκτατική ατζέντα και για να
υπονομεύσει περαιτέρω τον Άξονα Αντίστασης.
Αν μη τι άλλο, η
επιμονή του υπουργείου να αποκλείει την ανθρώπινη εμπλοκή στις φετινές
πυρκαγιές έχει διαβρώσει περαιτέρω την εμπιστοσύνη του κοινού. Σε μια
χώρα εκτεθειμένη σε ατελείωτες μυστικές επιχειρήσεις, η επίσημη εκδοχή
των γεγονότων δεν μπορεί να αντέξει τον έλεγχο.
Στη
Λατάκεια, αυτό που καίγεται δεν είναι μόνο η γη – είναι η τελευταία
ελπίδα ότι η Συρία μετά τον Assad θα μπορέσει να επιβιώσει άθικτη.
www.bankingnews.gr
