Τα αντιπροσωπευτικά πολιτεύματα σε όλο τον κόσμο έχουν ως κύριο χαρακτηριστικό την άσκηση της εξουσίας από ένα κόμμα, από τους ολίγους και όχι από το σύνολο των ενηλίκων που έχουν αστικά διακαιώματα. Είναι προφανώς ολιγαρχικά πολιτεύματα. Η ολιγαρχική δομή και λειτουργία είναι εξόφθαλμες στην ελληνική περίπτωση, στην οποία η μειοψηφία ασκεί την εξουσία καταστρατηγώντας την αρχή της πλειοψηφίας, που ήταν έμβλημα του κοινοβουλευτισμού.
Πράγματι, «νομίμως» εδώ και πολλά χρόνια το 39% των ψηφισάντων λαμβάνει αποφάσεις, ψηφίζει νόμους και κυρίως εκδίδει Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου αυθαιρέτως και αλαζονικώς χωρίς το υπόλοιπο 61% και εναντίον του. Εάν αναγάγει κανείς το ποσοστό αυτό στο σύνολο των ενηλίκων εγγεγραμμένων, συνυπολογίζοντας το ποσοστό της αποχής, τότε αυτό το ποσοστό κατέρχεται περίπου στο 20%. Δηλαδή μία οικτρά μειοψηφία κυβερνά και αποφασίζει. Την ίδια αρχή της μειοψηφίας εισάγει τώρα η κυβέρνηση Μητσοτάκη και στην τοπική διοίκηση ώστε και εδώ η μειοψηφία του 40% να ασκεί την διοίκηση, χωρίς συναίνεση της πλειοψηφίας.
Ο πρωθυπουργός επί πλέον ασκεί χωρίς έλεγχο την κυβερνητική εξουσία, ελέγχει επίσης την νομοθετική, την δικαστική (ηγεσία των ανωτάτων δικαστηρίων της χώρας), την εκτελεστική (στρατό, αστυνομία, κρατικό μηχανισμό). Είναι δηλαδή στην ουσία ένας μονάρχης, και το πολίτευμα οιονεί αιρετή μοναρχία. Πότε επί τέλους δημοσιογράφοι, πολιτικοί, διανοούμενοι, πανεπιστημιακοί, κεντρώοι, αριστεροί και αναρχικοί θα σταματήσουν να αποκαλούν δημοκρατία αυτήν την αιρετή μοναρχία ή έστω την άκρατη ολιγαρχία; Είναι συνένοχοι στην ιδεολογική διαστρέβλωση. Όσοι αποκαλούν αυτό το πολίτευμα δημοκρατία, απατούν ή απατώνται. Tertium non datur.
Επί πλέον με την κυβέρνηση Δεξιάς-Ακροδεξιάς του Μητσοτάκη πραγματοποιείται μια σημαντική αρνητική μετάλλαξη του δεξιού κόμματος και του πολιτικού συστήματος με ολέθριες επιπτώσεις στην κοινωνία. Η μετάλλαξη αυτή ολοκληρώνει την ακροδεξιά κατεύθυνση που είχε ξεκινήσει με την προεδρία του Α. Σαμαρά, ο οποίος εισήγαγε την ακραία εθνικιστική και θρησκευτική ιδεολογία, συνεργαζόμενος αρχικώς με το φιλοχουντικό ΛΑΟΣ και ενσωματώνοντας στη συνέχεια μέλη του στη ΝΔ και στην κυβέρνησή του. Ο σκληρός νεοφιλελεύθερος Μητσοτάκης ολοκληρώνει την αυταρχική στροφή δίνοντας σημαντικά πόστα στα πρόσωπα της ακροδεξιάς και στην ιδεολογία τους. Τα λίγα υπολείμματα αστικού φιλελευθερισμού που υπήρχαν στην ΝΔ εξωθήθηκαν στο περιθώριο χωρίς να έχουν ουσιαστική παρέμβαση και δύναμη.
Τελευταία δείγματα των προθέσεων του Μητσοτάκη είναι η επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα και στις ατομικές ελευθερίες, η απαγόρευση των συγκεντρώσεων, η αστυνομική και η όλη κρατική τρομοκρατία, η φαλκίδευση των δικαιωμάτων των κρατουμένων, η περιφρόνηση της αντιπολίτευσης, η χειραγώγηση της πληροφόρησης, η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου. Τελευταίο αντιδημοκρατικό μέτρο είναι η εγκατάσταση αστυνομίας στα πανεπιστήμια, πράγμα απαράδεκτο για τις δυτικές χώρες. Ούτε η χούντα δεν τόλμησε να πράξει κάτι τέτοιο. Όμως το πανεπιστήμιο είναι ένας δημόσιος ελεύθερος χώρος και η αστυνόμευσή του είναι όχι μόνο μεγάλο πλήγμα στην ακαδημαϊκή ελευθερία, αλλά και στην ευρύτερη κοινωνική και πολιτική ελευθερία. Εάν η ελευθερία καταργηθεί στα Πανεπιστήμια, τότε θα καταργηθεί σε όλη την κοινωνία. Όπως σωστά έγραψε ένας πανεπιστημιακός: «Τα Πανεπιστήμια αποτελούν έναν από τους λίγους εναπομείναντες χώρους ελευθερίας, κριτικής, αμφισβήτησης, κινητοποίησης, διαμαρτυρίας». Αυτά σημαίνουν καταπάτηση βασικών δικαιωμάτων του συναθροίζεσθαι, της διαμαρτυρίας και της ελεύθερης έκφρασης που αποκτήθηκαν μετά το 1974 στην Μεταπολίτευση, χάρη στην εξέγερση του Πολυτεχνείου και τους μετέπειτα κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες.
Οι προθέσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι πλέον εμφανείς. Οργάνωση και θωράκιση ενός αυταρχικού συστήματος, το οποίο στην πιο μικρή διαμαρτυρία θα επεμβαίνει άμεσα για καταστολή με σκοπό την κατασκευή ελεγχόμενου και υπάκουου πληθυσμού. Από την αρχή έδειξε τις προθέσεις της με την ικανοποίηση όλων των προτάσεων της Εκκλησίας, της Αστυνομίας και του Στρατού. Οργανώνει βάσει σχεδίου ένα βαθύ κράτος, μιλιταριστικό, αστυνομικό, κληρικοκρατούμενο, το οποίο σε συνδυασμό με την ποδηγέτηση της Δικαστικής εξουσίας, με τον έλεγχο όλων των τηλεοπτικών καναλιών και των περισσότερων εφημερίδων δεν θα επιτρέπει καμία νησίδα ελευθερίας.
Είναι εμφανές πως η ανίκανη κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν ενδιαφέρεται για το γενικό συμφέρον και το κοινό καλό, αλλά για την εγκαθίδρυση ενός αυταρχικού αλαζονικού κράτους που θα φροντίζει για την επικράτηση του ακροδεξιού χώρου και θα προστατεύει τα συμφέροντα της ανώτατης οικονομικής, κομματικής, μιντιακής και εκκλησιαστικής ελίτ. Μετασχηματίζει την ελληνική ολιγαρχία σε ανελεύθερο αστυνομικό καθεστώς, σε έκφραση της Ακροδεξιάς, σε μια δυστοπική πολιτεία.
Επομένως, η κυβέρνηση είναι άκρως επικίδυνη. Η αντίσταση είναι μονόδρομος πριν να είναι πολύ αργά. Αυτό σημαίνει ότι όχι μόνο η κυβέρνηση Μητσοτάκη πρέπει να φύγει, αλλά ότι πρέπει να γίνουν επιπλέον σημαντικές θεσμικές και συνταγματικές αλλαγές.
Γιώργος Ν. Οικονόμου
Διδάκτωρ Φιλοσοφίας, συγγραφέας
[Δημοσιεύθηκε
στην Εφημερίδα των Συντακτών, 15 Φεβρουαρίου 2021]
