Παναγιώτης Λαφαζάνης.
Οι ειδήσεις από τη Λιβύη δεν είναι καθόλου ευχάριστες.
Η κυβέρνηση των ανδρεικέλων της Τουρκίας του Φαγιέζ αλ Σάρατζ στην Τρίπολη, με την βοήθεια των αθρόων παράνομων τουρκικών εξοπλισμών, των Τούρκων
στρατιωτικών συμβούλων και χιλιάδων μισθοφόρων τζιχαντιστών της Τουρκίας, έχει σημειώσει το τελευταίο διάστημα σημαντικές επιτυχίες.
Ειδικότερα, το πέρασμα της αεροπορικής βάσης Al-Watyia, δυτικά της Τρίπολης, στα χέρια των Φαγιέζ αλ Σάρατζ και Ταγίπ Ερντογάν, φέρνει την τουρκική αεροπορία και στο νότιο υπογάστριο της χώρας και μόνο μερικά λεπτά από την Κρήτη.
Αν η υποχώρηση του Λιβυκού Εθνικού Στρατού (LNA) του Χαλίφα Χαφτάρ συνεχιστεί και πολύ περισσότερο εξελιχθεί σε κατάρρευση, αυτό θα αντιπροσωπεύσει μια μεγάλη εθνική τραγωδία για την χώρα μας.
Και θα αποτελεί τραγωδία για την Ελλάδα, διότι θα εδραιωθούν ακόμα περισσότερο οι στρατιωτικές επιθετικές θέσεις της Τουρκίας νότια της χώρας μας, η Λιβύη θα μετατραπεί, σύμφωνα και με τα λεχθέντα από τον Ερντογάν, σε τμήμα του νέου Οθωμανικού κράτους και πολύ χειρότερα θα ισχυροποιηθεί το Τουρκολυβικό Μνημόνιο, που αμφισβητεί και ακρωτηριάζει ζωτικά κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας και ανυψώνει ένα θαλάσσιο τείχος για την μετατροπή της Ανατολικής Μεσογείου, σε βάρος και της Κύπρου, σε χώρο επικυριαρχίας της Τουρκίας.
Το θλιβερό είναι ότι η Ελλάδα απέναντι σε μια νέα στρατιωτική επέμβαση της Τουρκίας σε γειτονική χώρα, στη Λιβύη, όχι μόνο διατηρεί μια στάση παθητικού θεατή, παρότι απειλούνται ύψιστα νόμιμα εθνικά της συμφέροντα αλλά και αναγνωρίζοντας το καθεστώς ανδρεικέλων του Φαγιέζ αλ Σάρατζ στην Τρίπολη, ως επίσημη κυβέρνηση της Λιβύης, στην ουσία και εμπράκτως ενισχύει την επικράτηση σχεδιασμών που απειλούν τον πυρήνα των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας.
Αυτή η στάση που ακολουθεί η ελληνική κυβέρνηση και το ελληνικό πολιτικό κατεστημένο απέναντι στις εξελίξεις της Λιβύης, δεν είναι μόνο μια στάση ακραίας υποτέλειας αλλά και μια πολιτική που αγγίζει τα όρια της ανοιχτής “εθνικής προδοσίας“.
Δυστυχώς, με την προδοτική στάση της Χούντας των Αθηνών, διευκολύνθηκε το 1974 η Τουρκική εισβολή και κατοχή στη Βόρεια Κύπρο, η οποία συνεχίζεται ανενόχλητη μέχρι σήμερα και κινδυνεύει να νομιμοποιηθεί.
Δυστυχώς, επίσης, η Αθήνα διαπράττει και άλλο ένα μείζον εθνικό έγκλημα: υποστηρίζει στο πλαίσιο της Ε.Ε, του ΝΑΤΟ και των συμμαχικών σχέσεων της με τις ΗΠΑ και την τουρκική εισβολή στη Συρία, ενώ συνεχίζει να μην έχει πλήρεις διπλωματικές σχέσεις με την Δαμασκό, η οποία προσφάτως και προς υποστήριξη Ελλάδας και Κύπρου, κατάγγειλε στον ΟΗΕ το Τουρκολυβικό Μνημόνιο ως απειλή για την ειρήνη και την ασφάλεια στην Ανατολική Μεσόγειο.
Τώρα, με τη συνεχιζόμενη από την Αθήνα αναγνώριση της κυβέρνησης Σάρατζ στη Τρίπολη, με την απουσία από πλευράς Ελλάδας ουσιαστικής διαμαρτυρίας και ανυπαρξίας διεθνούς εκστρατείας ενάντια στην επέμβαση της Τουρκίας στις λιβυκές εξελίξεις και τελικά η εγκατάλειψη από την πλευρά της χώρας μας των δυνάμεων που μάχονται κατά της τουρκικής εισβολής και κατοχής στη Λιβύη, παραδίδει την χώρα αυτή βορρά στους επεκτατικούς σχεδιασμούς του Ερντογάν, ενώ βάζει στη λαιμητόμο ζωτικά κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας.
Η Ελλάδα οφείλει άμεσα και πριν να είναι πολύ αργά:
Πρώτον: Να διακόψει κάθε πολιτική και διπλωματική σχέση με το καθεστώς Σάρατζ στην Τρίπολη και να αναλάβει δραστήριες πρωτοβουλίες, τόσο σε επίπεδο Ε.Ε όσο και στον ΟΗΕ, για να καταγγείλει αυτό το καθεστώς για τις παράνομες, εχθρικές, σχεδόν “πολεμικές”, ενέργειές του σε βάρος της χώρας μας, οι οποίες θέτουν σε άμεσο κίνδυνο την ειρήνη και την ασφάλεια στην περιοχή.
Δεύτερον: Να αναλάβει πρωτοβουλίες για να διαμορφωθεί το πιο πλατύ και αξιόπιστο συμμαχικό μπλοκ χωρών και λαών στην περιοχή μας και ευρύτερα, για να ανακοπούν οι προκλητικές, επιθετικές και επεκτατικές ενέργειες και δράσεις της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο.
iskra.gr
στρατιωτικών συμβούλων και χιλιάδων μισθοφόρων τζιχαντιστών της Τουρκίας, έχει σημειώσει το τελευταίο διάστημα σημαντικές επιτυχίες.
Ειδικότερα, το πέρασμα της αεροπορικής βάσης Al-Watyia, δυτικά της Τρίπολης, στα χέρια των Φαγιέζ αλ Σάρατζ και Ταγίπ Ερντογάν, φέρνει την τουρκική αεροπορία και στο νότιο υπογάστριο της χώρας και μόνο μερικά λεπτά από την Κρήτη.
Αν η υποχώρηση του Λιβυκού Εθνικού Στρατού (LNA) του Χαλίφα Χαφτάρ συνεχιστεί και πολύ περισσότερο εξελιχθεί σε κατάρρευση, αυτό θα αντιπροσωπεύσει μια μεγάλη εθνική τραγωδία για την χώρα μας.
Και θα αποτελεί τραγωδία για την Ελλάδα, διότι θα εδραιωθούν ακόμα περισσότερο οι στρατιωτικές επιθετικές θέσεις της Τουρκίας νότια της χώρας μας, η Λιβύη θα μετατραπεί, σύμφωνα και με τα λεχθέντα από τον Ερντογάν, σε τμήμα του νέου Οθωμανικού κράτους και πολύ χειρότερα θα ισχυροποιηθεί το Τουρκολυβικό Μνημόνιο, που αμφισβητεί και ακρωτηριάζει ζωτικά κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας και ανυψώνει ένα θαλάσσιο τείχος για την μετατροπή της Ανατολικής Μεσογείου, σε βάρος και της Κύπρου, σε χώρο επικυριαρχίας της Τουρκίας.
Το θλιβερό είναι ότι η Ελλάδα απέναντι σε μια νέα στρατιωτική επέμβαση της Τουρκίας σε γειτονική χώρα, στη Λιβύη, όχι μόνο διατηρεί μια στάση παθητικού θεατή, παρότι απειλούνται ύψιστα νόμιμα εθνικά της συμφέροντα αλλά και αναγνωρίζοντας το καθεστώς ανδρεικέλων του Φαγιέζ αλ Σάρατζ στην Τρίπολη, ως επίσημη κυβέρνηση της Λιβύης, στην ουσία και εμπράκτως ενισχύει την επικράτηση σχεδιασμών που απειλούν τον πυρήνα των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας.
Αυτή η στάση που ακολουθεί η ελληνική κυβέρνηση και το ελληνικό πολιτικό κατεστημένο απέναντι στις εξελίξεις της Λιβύης, δεν είναι μόνο μια στάση ακραίας υποτέλειας αλλά και μια πολιτική που αγγίζει τα όρια της ανοιχτής “εθνικής προδοσίας“.
Δυστυχώς, με την προδοτική στάση της Χούντας των Αθηνών, διευκολύνθηκε το 1974 η Τουρκική εισβολή και κατοχή στη Βόρεια Κύπρο, η οποία συνεχίζεται ανενόχλητη μέχρι σήμερα και κινδυνεύει να νομιμοποιηθεί.
Δυστυχώς, επίσης, η Αθήνα διαπράττει και άλλο ένα μείζον εθνικό έγκλημα: υποστηρίζει στο πλαίσιο της Ε.Ε, του ΝΑΤΟ και των συμμαχικών σχέσεων της με τις ΗΠΑ και την τουρκική εισβολή στη Συρία, ενώ συνεχίζει να μην έχει πλήρεις διπλωματικές σχέσεις με την Δαμασκό, η οποία προσφάτως και προς υποστήριξη Ελλάδας και Κύπρου, κατάγγειλε στον ΟΗΕ το Τουρκολυβικό Μνημόνιο ως απειλή για την ειρήνη και την ασφάλεια στην Ανατολική Μεσόγειο.
Τώρα, με τη συνεχιζόμενη από την Αθήνα αναγνώριση της κυβέρνησης Σάρατζ στη Τρίπολη, με την απουσία από πλευράς Ελλάδας ουσιαστικής διαμαρτυρίας και ανυπαρξίας διεθνούς εκστρατείας ενάντια στην επέμβαση της Τουρκίας στις λιβυκές εξελίξεις και τελικά η εγκατάλειψη από την πλευρά της χώρας μας των δυνάμεων που μάχονται κατά της τουρκικής εισβολής και κατοχής στη Λιβύη, παραδίδει την χώρα αυτή βορρά στους επεκτατικούς σχεδιασμούς του Ερντογάν, ενώ βάζει στη λαιμητόμο ζωτικά κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας.
Η Ελλάδα οφείλει άμεσα και πριν να είναι πολύ αργά:
Πρώτον: Να διακόψει κάθε πολιτική και διπλωματική σχέση με το καθεστώς Σάρατζ στην Τρίπολη και να αναλάβει δραστήριες πρωτοβουλίες, τόσο σε επίπεδο Ε.Ε όσο και στον ΟΗΕ, για να καταγγείλει αυτό το καθεστώς για τις παράνομες, εχθρικές, σχεδόν “πολεμικές”, ενέργειές του σε βάρος της χώρας μας, οι οποίες θέτουν σε άμεσο κίνδυνο την ειρήνη και την ασφάλεια στην περιοχή.
Δεύτερον: Να αναλάβει πρωτοβουλίες για να διαμορφωθεί το πιο πλατύ και αξιόπιστο συμμαχικό μπλοκ χωρών και λαών στην περιοχή μας και ευρύτερα, για να ανακοπούν οι προκλητικές, επιθετικές και επεκτατικές ενέργειες και δράσεις της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο.
iskra.gr
