Ο κορωνοϊός βάλθηκε να καταστρέψει τον "εθνισμό" των Ελλήνων.
Σύμφωνα με τον ορισμό, έθνος υπάρχει όταν έχουμε κοινή καταγωγή, κοινή γλώσσα και κοινά ήθη-έθιμα.
Εδώ χτυπάει ο κορωνοϊός, στα ήθη-έθιμα.
Δεν γιορτάσαμε, ως είθισται, την 25η Μαρτίου.
Δεν έγιναν παρελάσεις. Με τέτοιο ευτελισμό στα χρόνια των μνημονίων, καλύτερα που δεν έγιναν.
Χάσαμε όμως την παρέλαση των μαθητών.
Χάσαμε τις γιαγιάδες που σκουντούσαν τους παππούδες, που δεν καλοβλέπουν, λέγοντας "νάτο το παληκάρι μας", που; ρωτούσαν οι παππούδες. "Να εκεί", έδειχναν οι γιαγιάδες και δόστου χειροκροτήματα.
Χάσαμε τις μαμάδες που περνούσαν κάτω απ' το σκοινί, με το ταγιέρ και τίγκα το μαλλί στην λακ, κάνοντας σλάλομ με τα ψηλοτάκουνα μέσα στην παρέλαση με το κινητό στο χέρι για να βιντεοσκοπήσουν τον κανακάρη και την παρέμβαση του αστυφύλακα "σας παρακαλώ κυρία μου, περάστε πίσω απ' το σκοινί".
Ανάθεμά σε κορωνοϊέ.
Ανακοινώθηκε ότι δεν θα επιτραπεί η Πασχαλινή έξοδος για τα χωριά μας.
Άρα θα κάνουμε Πάσχα στις πόλεις.
Ας αναλογιστούμε τι θα γίνει και τι όχι.
Την μεγάλη εβδομάδα, εβδομάδα των παθών, θα την περάσουμε με νερόβραστα φασόλια, ταραμά και τουρσί.
Αυτή θάναι η δικά μας εβδομάδα των παθών. Νηστεία γαρ.
Την μεγάλη Παρασκευή δεν θα ακολουθήσουμε τον επιτάφιο. Παρεμπιπτόντως η συμβία μου δήλωσε ότι φοβάται τον κορωνοϊό και δεν θα βοηθήσει στο στόλισμα του επιτάφιου. Δεν ξέρω αν θα γίνει στολισμός ούτε αν θα γίνει περιφορά. Περιφορά χωρίς κόσμο θάναι λίγο περίεργη. Μπροστά ένα παπαδοπαίδι με τον σταυρό, πίσω του ο παπάς και ο ψάλτης και πιο πίσω οι τέσσερις που θα κρατάνε τον επιτάφιο. Ανάθεμά σε κορωνοϊέ.
Περιφορά χωρίς κόσμο; Θα χάσουμε δλδ τους παππούδες που πηγαίνουν μπροστά βρίζοντας επειδή τους πονάνε τα γόνατα; Θα χάσουμε τις γιαγιάδες που ακολουθούν από πίσω αγκαζέ και σχολιάζουν την "από άμβωνος ομιλία";
Θα χάσουμε τους γειτόνους που προχωρούν μπροστά βρίζοντας για την οικονομική κατάσταση;
Θα χάσουμε τις κυράδες τους που ακολουθούν κι αυτές αγκαζέ και κάθε λίγο σηκώνονται στις μύτες των ποδιών για να βλέπουν καλύτερα τον υπόλοιπο κόσμο;
Θα χάσουμε τα σχόλιά τους; "Ρε κοίτα πόσο πάχυνε η γειτόνισά σου;" "Που είναι που; "Να εκεί", "Ναι την είδα, σαν γελάδα έγινε". "Ρε φιλενάδα ο Γιώργος με την γυναίκα του δε είναι αυτός"; "Για να δώ, ναι αυτός είναι, καλά αυτός δεν είχε φύγει με την γκόμενα"; "Θα τα ξαναφτιάξανε φαίνεται".
Μεγάλη Παρασκευή και δεν θα πάμε για γαριδο-ουζάκι;
Δεν θα δούμε τα χαλκούνια στο Αγρίνιο μπας και γλυτώσουμε κανα ακρωτηριασμό;
Ανάθεμά σε κορωνοϊέ.
Θα ξημερώσει μεγάλο σάββατο. Ένα "κλασσικό" ζευγάρι.
"Ξύπνα αγάπη μου, φτιάχνω καφέ".
Ξυπνάει ο άντρας του σπιτιού, η κολώνα του σπιτιού. Πάει στην τουαλέτα κλάνοντας, κατουράει ραντίζοντας τον χώρο γύρω απ' την λεκάνη. Βγαίνει στο μπαλκόνι για να απολαύσει το καφεδάκι. Ανάβει ένα τσιγαράκι, βεβαίως βεβαίως, και ρωτάει. "Το παιδί που είναι"; "Στο δωμάτιό του". "Πάλι με το τάμπλετ"; "Τι να κάνει το παιδί, αφού δεν μπορεί να βγει έξω". "Εγώ στην ηλικία του δεν σήκωνα το κεφάλι απ' το βιβλίο".
Σηκώνεται με κατεύθυνση την κουζίνα. Εκεί κόβει μία φέτα ψωμί και παίρνει δύο κόκκινα πασχαλιάτικα αυγά. Πριν προλάβει εισβάλει στην κουζίνα η σύζυγος. "Τι κάνεις εκεί"; "Θα βάλω κάτι στο στόμα μου". "Τι αυγά; καλά οβραίος είσαι, αφού νηστεύουμε". "Έγινε η πρώτη ανάσταση άρα μπορώ να φάω". "Αυτό ξέχνα το".
Άντρας άντρας, κολώνα του σπιτιού αλλά στην κουζίνα άλλος, μάλλον άλλη κάνει κουμάντο. Έτσι αρκείται σε μια φέτα ψωμί με ταραμά. Τρώει βρίζοντας μέσα απ' τα δόντια.
Πήγε η ώρα 12 θα κάνουμε ανάσταση χωρίς κόσμο στο προαύλιο της εκκλησίας; Δεν θα στριμωχτούμε κρατώντας τις λαμπάδες σαν ξιφομάχοι για να πάρουμε το "άγιο" φως απ' του παπά το χέρι;
Δεν θάχουμε μικκροατυχήματα όπως κάψιμο μαλλιών και λεκέδες από κερί στα ρούχα; Τι σόι ανάσταση θάναι αυτή;
Αλήθεια οι Ελληναράδες, επικουρούμενοι από τους κατά τόπους Αλβανούς, θα ρίξουν βαρελότα, κροτίδες και βεγγαλικά; Ή επειδή το προαύλιο της εκκλησίας θάναι άδειο δεν θάχει νόημα αφού δεν θα σπάσουν τα τύμπανα των αυτιών του κόσμου.
Σαϊτοπόλεμο θάχουμε στην Χίο;
Μάλλον περασμένα μεγαλεία.
Φτάνει επιτέλους το βράδυ, μεσάνυχτα, μαγειρίτσα. Την μαγειρίτσα δεν μπορείς να μας την στερήσεις παλιοκορωνοϊέ.
Μετά το φαγητό ο άντρας πάει να ξαπλώσει "γυναίκα πάω για ύπνο, μην αργήσεις" λέει με νόημα. "Σε λίγο να κοιμήσω το παιδί".
Υπάρχουν και αυτές οι ανάγκες που πρέπει να ικανοποιηθούν.
Έφτασε η Κυριακή. Το αρνάκι στον φούρνο. Οι τυχεροί θα ψήσουν οβελία στις ταράτσες.
Θα δούμε σαΐτες στην Καλαμάτα; Θα γλυτώσουμε τους τραυματισμούς; Μάλλον περασμένα μεγαλεία.
Α ρε παλιοκορωνοϊέ, τι μας κάνεις.
Θα περάσει το Πάσχα.
Ευτυχώς δεν θα δούμε την ξανθιά τηλεπαρουσιάστρια των ειδήσεων να μας λέει "σύμφωνα με την ανακοίνωση της τροχαίας, την περίοδο του Πάσχα είχαμε 36 τροχαία δυστυχήματα με 29 νεκρούς και 164 τραυματίες".
Ουδέν κακό αμιγές καλού.
Δεν εύχομαι καλό Πάσχα γιατί αργεί.
Υγεία σε όλους και εμείς οι ηλικιωμένοι μένουμε σπίτι...
