Ρωτήστε μία γερουσιάστρια: πώς εξηγείτε το
γεγονός ότι στη Βολιβία υπάρχει μία ισχυρή παρουσία των γυναικών στην
πολιτική και γιατί είναι σημαντικό να συμπεριλάβουμε και τη φωνή των
γυναικών στην πολιτική;
Με αυτόν τον τίτλο, η ομάδα γυναικών
του ΟΗΕ διηγείται, πώς η συμμετοχή των γυναικών στην πολιτική ζωή της
Βολιβίας κατάφερε να φτάσει σ’ένα τόσο υψηλό επίπεδο.
Οι γυναίκες αντιπροσωπεύουν το 53,1% των βουλευτών του πολυεθνούς
κράτους της Βολιβίας, ποσοστό που έρχεται τρίτο σε σειρά, από τα πιο
υψηλά ποσοστά σ’ όλον τον κόσμο. Η Andriana Salvatierra, ένα πρότυπο που
θα έπρεπε ν’ακολουθήσουν πολλές γυναίκες, έγινε αυτή τη χρονιά η
τέταρτη γυναίκα που εκλέχτηκε Πρόεδρος της Συγκλήτου της Βολιβίας.
Επίσης πρόκειται για τη νεότερη μέχρι τώρα που κατάφερε να κατακτήσει
αυτή τη θέση σε χώρα της Λατινικής Αμερικής, σε ηλικία μόνο 29 ετών.
Το να συμπεριληφθεί η φωνή των γυναικών στην πολιτική είναι το σημείο εκκίνησης μιας διαδικασίας που αποβλέπει στο να επανεξετάσει το ζήτημα των προνομίων αλλά και των προκαταλήψεων που αφορούν τα φύλα και την κοινωνική ανισότητα. Πρόκειται για μια διαδικασία, η οποία έρχεται σε ρήξη με τις πατερναλιστικές, πατριαρχικές δομές σύμφωνα με τις οποίες έχει συσταθεί η δομή αυτού του κράτους.
Η εξουσία είχε ασκηθεί και διατηρηθεί από τους άντρες. Εάν ξαναθυμηθούμε τη Συνθήκη Ανεξαρτησίας της Βολιβίας το 1825, υπήρχαν 48 υπογραφές, όλες από άντρες. Αυτοί οι άντρες ήταν πιθανόν επαγγελματίες ακτιβιστές, μιας προνομιούχας οικονομικής τάξης. ‘Επρεπε να περάσουν πάρα πολλά χρόνια για να γίνει επιτέλους κατανοητό πως αυτή η σελίδα της Ιστορίας μας -της Ανεξαρτησίας μας- ήταν επίσης καρπός των προσπαθειών και των γυναικών.
Είναι ακόμη και σήμερα δύσκολο για εμάς τις γυναίκες το να συμμετέχουμε στην πολιτική ζωή, κυρίως όταν πρόκειται για νέες γυναίκες, εξαιτίας όλων των προκαταλήψεων που υπάρχουν για εμάς. Για παράδειγμα, υπάρχει μία προκατάληψη κατά την οποία οι γυναίκες διοικούν τις δημόσιες υπηρεσίες σύμφωνα με τα συναισθήματά τους. Υπάρχει μία υπερπροστασία στις γυναίκες που σε τελευταία ανάλυση μας υποτιμά και μας υποβαθμίζει.
Το να εγκαθιδρύσουμε την ισότητα είναι κι αυτό μια διαδικασία. Στην περίπτωση της Βολιβίας, η δημοκρατική και πολιτισμική επανάσταση που ξεκίνησε από τη βάση μετέτρεψε την οικονομική θέση της χώρας. Αυτή η μετατροπή έπρεπε να συμπεριλάβει κι αυτούς που τους είχαν αποβάλλει παραδοσιακά από τη δομή του Κράτους: αγρότες, γυναίκες, νέους και αυτόχθονες λαούς.
Η επιτυχία της Βολιβίας στον τομέα της ισοτιμίας στην πολιτική είναι η έκφραση παράλληλα και της πολιτικής της βούλησης αλλά και της κοινωνικής κινητοποίησης των γυναικών. Για να πετύχουν την ισότητα, στη ζωή αλλά και στην πολιτική, οι γυναίκες θα πρέπει να κατανοήσουν πλήρως πόσο βιώνουν και αναπνέουν την ανισότητα καθώς επίσης και θα πρέπει να ταυτιστούν η μία με την άλλη. Ήταν πιθανόν να πετύχουμε ένα αυξημένο ποσοστό συμμετοχής των γυναικών στη Βουλή γιατί υπήρχε ξεκάθαρα η πεποίθηση στην Κυβέρνηση πως είχαμε την υποχρέωση να δημιουργήσουμε τις κατάλληλες συνθήκες για την ισότητα ενώ ταυτόχρονα οι γυναίκες κινητοποιούνταν για τα δικαιώματά τους. Δεν πιστεύω ότι τα φεμινιστικά κινήματα θα κάνουν την αλλαγή από μόνα τους. Η διαρκής κινητοποίηση και η πολιτική βούληση είναι απαραίτητες για να επιτευχθούν αυτές οι αλλαγές.
—————-
Μετάφραση από τα γαλλικά για την ελληνική Pressenza: Χριστίνα Κηπουρού.
Το να συμπεριληφθεί η φωνή των γυναικών στην πολιτική είναι το σημείο εκκίνησης μιας διαδικασίας που αποβλέπει στο να επανεξετάσει το ζήτημα των προνομίων αλλά και των προκαταλήψεων που αφορούν τα φύλα και την κοινωνική ανισότητα. Πρόκειται για μια διαδικασία, η οποία έρχεται σε ρήξη με τις πατερναλιστικές, πατριαρχικές δομές σύμφωνα με τις οποίες έχει συσταθεί η δομή αυτού του κράτους.
Η εξουσία είχε ασκηθεί και διατηρηθεί από τους άντρες. Εάν ξαναθυμηθούμε τη Συνθήκη Ανεξαρτησίας της Βολιβίας το 1825, υπήρχαν 48 υπογραφές, όλες από άντρες. Αυτοί οι άντρες ήταν πιθανόν επαγγελματίες ακτιβιστές, μιας προνομιούχας οικονομικής τάξης. ‘Επρεπε να περάσουν πάρα πολλά χρόνια για να γίνει επιτέλους κατανοητό πως αυτή η σελίδα της Ιστορίας μας -της Ανεξαρτησίας μας- ήταν επίσης καρπός των προσπαθειών και των γυναικών.
Είναι ακόμη και σήμερα δύσκολο για εμάς τις γυναίκες το να συμμετέχουμε στην πολιτική ζωή, κυρίως όταν πρόκειται για νέες γυναίκες, εξαιτίας όλων των προκαταλήψεων που υπάρχουν για εμάς. Για παράδειγμα, υπάρχει μία προκατάληψη κατά την οποία οι γυναίκες διοικούν τις δημόσιες υπηρεσίες σύμφωνα με τα συναισθήματά τους. Υπάρχει μία υπερπροστασία στις γυναίκες που σε τελευταία ανάλυση μας υποτιμά και μας υποβαθμίζει.
Το να εγκαθιδρύσουμε την ισότητα είναι κι αυτό μια διαδικασία. Στην περίπτωση της Βολιβίας, η δημοκρατική και πολιτισμική επανάσταση που ξεκίνησε από τη βάση μετέτρεψε την οικονομική θέση της χώρας. Αυτή η μετατροπή έπρεπε να συμπεριλάβει κι αυτούς που τους είχαν αποβάλλει παραδοσιακά από τη δομή του Κράτους: αγρότες, γυναίκες, νέους και αυτόχθονες λαούς.
Η επιτυχία της Βολιβίας στον τομέα της ισοτιμίας στην πολιτική είναι η έκφραση παράλληλα και της πολιτικής της βούλησης αλλά και της κοινωνικής κινητοποίησης των γυναικών. Για να πετύχουν την ισότητα, στη ζωή αλλά και στην πολιτική, οι γυναίκες θα πρέπει να κατανοήσουν πλήρως πόσο βιώνουν και αναπνέουν την ανισότητα καθώς επίσης και θα πρέπει να ταυτιστούν η μία με την άλλη. Ήταν πιθανόν να πετύχουμε ένα αυξημένο ποσοστό συμμετοχής των γυναικών στη Βουλή γιατί υπήρχε ξεκάθαρα η πεποίθηση στην Κυβέρνηση πως είχαμε την υποχρέωση να δημιουργήσουμε τις κατάλληλες συνθήκες για την ισότητα ενώ ταυτόχρονα οι γυναίκες κινητοποιούνταν για τα δικαιώματά τους. Δεν πιστεύω ότι τα φεμινιστικά κινήματα θα κάνουν την αλλαγή από μόνα τους. Η διαρκής κινητοποίηση και η πολιτική βούληση είναι απαραίτητες για να επιτευχθούν αυτές οι αλλαγές.
—————-
Μετάφραση από τα γαλλικά για την ελληνική Pressenza: Χριστίνα Κηπουρού.
