Το USS Harry S.
Truman (CVN-75), το 8ο αεροπλανοφόρο της κλάσης Nimitz, βρίσκεται
αντιμέτωπο με μια σειρά προκλήσεων και επισκευών μετά από μια σειρά
περιστατικών που συνέβησαν κατά τη διάρκεια της τελευταίας της
αποστολής, προκαλώντας
Αυτή η ναυτική δύναμη, που θεωρείται από τα πιο ισχυρά και αναγνωρίσιμα σύμβολα της αμερικανικής στρατιωτικής ισχύος, υπήρξε το επίκεντρο μιας σειράς ατυχών γεγονότων (σ.σ. χτυπήματα Houthi, σύγκρουση με ένα εμπορικό πλοίο στη Μεσόγειο και απώλεια αεροσκαφών), τα οποία έχουν προκαλέσει εντυπωσιακά ερωτήματα για την απόδοση του πλοίου και την ασφάλεια του εξοπλισμού του.
Η σύγκρουση στην Μεσόγειο και τα χτυπήματα των Houthi
Η σύγκρουση του USS Harry S. Truman με το Besiktas-M, ένα εμπορικό πλοίο 53.000 τόνων, σημειώθηκε τον Φεβρουάριο του 2024 και είχε σοβαρές συνέπειες για το αεροπλανοφόρο.
Οι
ζημιές στη δεξιά πλευρά του πλοίου, κοντά σε έναν από τους ανελκυστήρες
αεροσκαφών, και η καταστροφή δύο αποθηκευτικών χώρων και ενός
συντήρησης, αν και δεν επηρέασαν την ακεραιότητα των πυρηνικών
αντιδραστήρων ή της υδροστεγανότητας του πλοίου, ήταν αρκετές για να
προκαλέσουν σημαντική αναστάτωση.
Η ζημιά αυτή θεωρήθηκε
επιφανειακή, αλλά επαρκής ώστε να απαιτηθούν διορθώσεις που δεν
μπορούσαν να γίνουν σε απλό συντηρητικό επίπεδο.
Αμέσως μετά τη σύγκρουση, το πλοίο αναγκάστηκε να επιστρέψει στη βάση της Σούδας, στην Κρήτη, για μια έκτακτη επισκευή (ERAV).
Εκεί τοποθετήθηκαν νέες καταπακτές και έγινε μια βασική επιδιόρθωση της εξωτερικής εμφάνισης του πλοίου.
Παρ' όλα αυτά, η πραγματική επισκευή της ζημιάς αναμένεται να πραγματοποιηθεί στο πλαίσιο του Refueling Complex Overhaul (RCOH),
μια τεράστια διαδικασία συντήρησης και αναβάθμισης που είναι
προγραμματισμένη να ξεκινήσει το 2025 και να διαρκέσει τουλάχιστον 3-4
χρόνια, παραδέχεται το αμερικανικό
Κατεστραμμένη επιφάνεια
Η
κατεστραμμένη επιφάνεια του USS Harry S. Truman θα επιδιορθωθεί κατά τη
διάρκεια του επερχόμενου RCOH στο Newport News Shipbuilding, ενώ για
την ώρα, ο στόχος είναι η πλήρης αποκατάσταση της εξωτερικής
εμφάνισης του πλοίου και η εξασφάλιση της μακροπρόθεσμης επιχειρησιακής
του ικανότητας.
Σύμφωνα με δήλωση αξιωματούχου του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ, η εξωτερική ζημιά
δεν ήταν αρκετή για να απαιτήσει πιο άμεση επισκευή σε μικρότερης
κλίμακας επίπεδο, όπως το Depot ή το Intermediate Maintenance.
Αν
και η επιφανειακή ζημιά ήταν το μεγαλύτερο ζήτημα, η καθυστέρηση στην
πλήρη επισκευή σχετίζεται άμεσα με το γεγονός ότι το αεροπλανοφόρο ήταν
ήδη προγραμματισμένο να περάσει από την διαδικασία της Refueling Complex
Overhaul, η οποία περιλαμβάνει και την αναβάθμιση των πυρηνικών του
αντιδραστήρων, επιτρέποντας στο πλοίο να παραμείνει σε υπηρεσία για άλλα
25 χρόνια.
Τα συνεχή χτυπήματα των Houthi
Η
σύγκρουση με το εμπορικό πλοίο δεν ήταν το μόνο ατύχημα που συντάραξε
το USS Harry S. Truman κατά τη διάρκεια της αποστολής του στη Μεσόγειο
και την Ερυθρά Θάλασσα.
Αν και η σύγκρουση αυτή ήταν
σίγουρα η πιο σημαντική, το αεροπλανοφόρο υπήρξε επίσης το επίκεντρο δύο
άλλων περιστατικών που αφορούσαν τα αεροσκάφη του.
Τον Δεκέμβριο
2024, ένα από τα F/A-18 Super Hornet που ανήκαν στη δύναμη του
αεροπλανοφόρου καταρρίφθηκε σε ένα περιστατικό φίλιων πυρών.
Το αεροσκάφος χτυπήθηκε από το καταδρομικό USS Gettysburg (CG-64), καθώς είχε λανθασμένα ταυτοποιηθεί ως απειλή.
Οι δύο πιλότοι κατάφεραν να εκτιναχθούν και διασώθηκαν χωρίς τραυματισμούς.
Αργότερα, τον Απρίλιο και Μάιο του 2025, το αεροπλανοφόρο υπήρξε ξανά στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, καθώς δύο F/A-18 Super Hornets χάθηκαν κατά τη διάρκεια επιχειρήσεων στη Ερυθρά Θάλασσα.
Το πρώτο αεροσκάφος έπεσε στη θάλασσα μετά από μια προσπάθεια αποφυγής επίθεσης από τους Houthi.
Το δεύτερο Super Hornet κατέπεσε μετά από βλάβη στο σύστημα πρόσδεσης του πλοίου, το οποίο είναι υπεύθυνο για την ασφαλή προσνήωση των αεροσκαφών στην υπερκατασκευή του αεροπλανοφόρου.
Σοβαρές προκλήσεις μπροστά για το USS Harry S. Truman
Τα προβλήματα του USS Harry S. Truman δεν περιορίζονται μόνο στην επιδιόρθωση ζημιών και την απώλεια αεροσκαφών.
Το αεροπλανοφόρο βρίσκεται επίσης σε μια δύσκολη περίοδο, καθώς πρέπει να συντηρηθεί και να ενισχυθεί για να συνεχίσει να λειτουργεί ως ένα κρίσιμο στοιχείο της στρατιωτικής ισχύος των ΗΠΑ για τα επόμενα 25 χρόνια.
Το RCOH είναι μια εξαιρετικά απαιτητική διαδικασία που απαιτεί σημαντικό χρόνο και πόρους και δεν αφορά μόνο την επισκευή αλλά και την αναβάθμιση του εξοπλισμού, των πυρηνικών αντιδραστήρων και των συστημάτων του πλοίου, επιτρέποντάς του να παραμείνει στην πρώτη γραμμή της παγκόσμιας ναυτικής ισχύος.
Το γεγονός ότι το αεροπλανοφόρο υπήρξε το επίκεντρο ατυχημάτων και ζημιών κατά τη διάρκεια αυτής της αποστολής, υπογραμμίζει - σύμφωνα με τις αμερικανικές στρατιωτικές αρχές - την ανάγκη για συνεχή και αυστηρή παρακολούθηση της υγείας των ναυτικών μονάδων και την προετοιμασία για το αβέβαιο μέλλον των επιχειρησιακών απαιτήσεων.
Το USS Harry S. Truman είναι απλώς ένα παράδειγμα των προκλήσεων που αντιμετωπίζουν τα αεροπλανοφόρα και τα άλλα στρατηγικά πλοία του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ, καθώς ο κόσμος συνεχώς αλλάζει και οι ανάγκες της ναυτικής ισχύος αναθεωρούνται συνεχώς.
Ξεπερασμένα σύμβολα
Τα αεροπλανοφόρα του αμερικανικού στόλου δεν μπορούν να υπηρετήσουν τις ανάγκες ενός σύγχρονου πολέμου και αποτελούν, έτσι, τα σύμβολα μιας άλλης περασμένης εποχής, επισημαίνει εξάλλου το National Interest.
Μάλιστα, το αμερικανικό έντυπο σημειώνει ότι οπλοστάσια πυραύλων μεγάλου και μεσαίου βεληνεκούς άλλων κρατών μπορούν να κατακλύσουν με ευκολία τη ναυτική άμυνα των αεροπλανοφόρων, όπως και άλλων πολεμικών πλοίων του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ.
Ευάλωτος και πανάκριβος στόχος τα αεροπλανοφόρα των ΗΠΑ
Το μέσο κόστος κατασκευής ενός αεροπλανοφόρου με πυρηνική ενέργεια—ένα υπερπλανοφόρο όπως το νέο αμερικανικό Gerald R. Ford class—είναι πάνω από 13,3 δισεκατομμύρια δολάρια.
Παράλληλα, η συντήρηση κοστίζει εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες διαθέτουν 11 αεροπλανοφόρα.
Αυτοί οι πολεμικοί ... δεινόσαυροι είναι τα μεγαλύτερα αεροπλανοφόρα στον κόσμο, με διπλάσιο χώρο στο κατάστρωμα για απονηώσεις και προσνηώσεις από οποιονδήποτε άλλο στόλο αεροσκαφών στον κόσμο.
Αλλά η πολυπλοκότητά τους και το απαγορευτικό κόστος τα καθιστούν δελεαστικούς στόχους για τους αντιπάλους.
Εάν καταστραφούν ή πληγούν σοβαρά στη μάχη, καθίστανται άχρηστα περιουσιακά στοιχεία.
Δισεκατομμύρια δολάρια θα χαθούν και οι δυνατότητες των ΗΠΑ θα υπονομευόταν σοβαρά.
Εν τω μεταξύ, ο στρατός των ΗΠΑ αντιμετωπίζει ήδη μια κρίση στρατολόγησης, εμπιστοσύνης και χρηματοδότησης, σημειώνει το National Interest κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου.
Δυσβάσταχτο το κόστος για τους Αμερικανούς φορολογούμενουςΤέλος, το National Interest αναδεικνύει το ζήτημα του κόστους, τονίζοντας πως ο πρωταρχικός στόχος του μόνιμου στρατού των ΗΠΑ μας θα πρέπει να είναι να η διατήρηση της εδαφικής ακεραιότητας και της εθνικής ασφάλειας.
Σε κάποιο βαθμό, αναγνωρίζει, η διατήρηση της ασφάλειας του πληθυσμού των ΗΠΑ μπορεί να περιλαμβάνει παρεμβάσεις στο εξωτερικό ή την παροχή ανεπαίσθητης επιρροής μέσω της παρουσίας ενός αεροπλανοφόρου στο εξωτερικό.
Αλλά οι ΗΠΑ θα μπορούσαν πιθανώς να αντέξουν οικονομικά να είναι πιο επιλεκτικές στον τρόπο με τον οποίο αναπτύσσονται τα αεροπλανοφόρα.
Με αυτή την έννοια, η ανάπτυξη ενός αεροπλανοφόρου θα πρέπει να σχετίζεται άμεσα με τη διατήρηση της ασφάλειας της Αμερικής.
Και αυτό που ακριβώς κρατά την Αμερική ασφαλή θα πρέπει να ερμηνευθεί αρκετά αυστηρά, ώστε να αρκεί η ύπαρξη έντεκα αεροπλανοφόρων σε ετοιμότητα...
Ο αμερικανός φορολογούμενος δεν πρέπει να να πληρώσει το λογαριασμό για την επέκταση ενός στόλου αεροπλανοφόρου που είναι ήδη ο μεγαλύτερος στον κόσμο.
