"Τι κάνετε; Έχω καιρό να σας δω! Τι κάνει ο γιος σας; Θα είναι ολόκληρο παλικάρι πια. Με τι ασχολείται;", με πυρπολεί με ερωτήσεις ένας γείτονας που λόγω επαγγέλματος (ναυτικός) απουσιάζει για μεγάλα χρονικά διαστήματα.
"Μια χαρά είναι ο Κωνσταντίνος. Είναι διαιτολόγος. Γράφει κιόλας και πρόσφατα κυκλοφόρησε το δεύτερο βιβλίο του" του απαντώ με καμάρι εγώ και βλέπω το βλέμμα του να συννεφιάζει.
"Ο Θεός μαζί του! Εγώ τις φοβάμαι μωρέ παιδί μου αυτές τις δουλειές για τα αγόρια", μου λέει διστακτικά και χαμηλώνοντας τον τόνο της φωνής του σαν να πρόκειται να μου αποκαλύψει κάποιο μεγάλο μυστικό συμπληρώνει: "Ξέρεις, προτιμώ τις αντρικές δουλειές, να ΄χεις το κεφάλι σου ήσυχο".
Αν και αντιλαμβάνομαι αμέσως την πορεία που θα πάρει η συζήτηση, δεν κρατιέμαι (μεγάλο ελάττωμα αυτό!) και την πετάω την ειρωνία.
"Δεν το ήξερα πως υπάρχουν αντρικές δουλειές. Όσο ζεις μαθαίνεις...".
"Ε, δεν υπάρχουν; Αλλά εσείς οι μανάδες, είστε λίγο επιπόλαιες σε αυτά και μην το πάρεις προσωπικά. Τα λέω και στη δικιά μου, που έχει λυσσάξει να γίνει ο γιος μας αρχιτέκτονας".
"Δεν είναι αντρική δουλειά ο αρχιτέκτονας ε; Φταίει μάλλον ο διαβήτης που γυρίζει σαν μπαλαρίνα", επιμένω πάντα ειρωνικά εγώ, αλλά ο συνομιλητής μου δεν δείχνει να το αντιλαμβάνεται.
"Μπορεί. Οι επιστημονικές δουλειές, γενικά έχουν ρίσκο. Αντίθετα με τα πιο βαριά επαγγέλματα, έχεις το κεφάλι σου ήσυχο. Έχεις ακούσει ποτέ οικοδόμο, μπετατζή, φορτηγατζή, ταξιτζή, χασάπη, υδραυλικό, ναυτικό, μπαλαδόρο, να...κουνάνε τη μέση τους; Για την Ελλάδα μιλάμε πάντα".
"Ναι, γιατί έμαθα ότι στο εξωτερικό κάτι ρίχνουν στο νερό, που επηρεάζει τους μπαλαδόρους κι έχουν αρχίσει και την κουνάνε. Τώρα αναζητούν την σωστή δόση για να χαλάσουν και τους υπόλοιπους", του λέω εμφανώς εκνευρισμένη. Χαμπάρι αυτός!
"Τι λες μωρέ παιδί μου; Πώς γίναμε έτσι; Γι αυτό σου λέω. Θέλει προσοχή η δουλειά που θα κάνει το αγόρι. Εγώ πιστεύω ότι γι αυτό παλιά δεν είχαμε πολλούς κουνιστούς, γιατί οι άντρες δεν είχαν το μυαλό τους να σπουδάσουν, αλλά έπεφταν στην σκληρή δουλειά από νωρίς ", ετοιμάζεται να μου αναλύσει την θεωρία του, αλλά εγώ δεν αντέχω άλλο.
Με την σκέψη ότι ένας άντρας περίπου 50 ετών, πατέρας ενός γιου, ψηφοφόρος που καθορίζει το μέλλον της χώρας και του παιδιού μου, ζει με το μυαλό κατεστραμένο από την διάβρωση, εν έτει 2018, αμφιταλαντεύομαι μεταξύ του να τον βρίσω και να αποχωρήσω.
Επιλέγω το δεύτερο. Τι νόημα έχει να κάνεις διάλογο με την σκουριά; Είναι άλογη, αλλά πανίσχυρη. Τόσο που μπορεί να διαλύσει και τάνκερ. Ξέρετε, από αυτά τα... αντρικά. Που έχεις το κεφάλι σου ήσυχο...
Μαρία Παναγοπούλου
Πηγή:
