Γράφει ο Κλεισθένης.
Η τραγική κατάσταση της χώρας είναι γνωστή, οι υπαίτιοι επίσης, λύση δεν φαίνεται στον ορίζοντα, Τι φταίει;
Όσοι προβληματίζονται (πιστέψτε με, δεν είναι πολλοί) προσπαθούν να βρουν κοινό τόπο για να αλλάξουν την κατάσταση πλην όμως άδικος κόπος.
Η αποστασιοποίηση από την πολιτική και τα κόμματα δυστυχώς δεν έλυσαν το πρόβλημα. Το σύστημα εξουσίας περισσότερο ωφελείται παρά ζημιώνεται.
Το ξεπέρασμα των διαχωριστικών γραμμών αριστερά-δεξιά πάλι δεν έδωσε ούτε λύση ούτε προοπτική. Η αποϊδεολογικοποίηση λειτούργησε προς όφελος των εξουσιαστών. (Κάποιοι πιστεύουν ότι η επαναφορά των ιδεολογιών και των διαχωρισμών σε αριστερά-δεξιά θα λειτουργήσει προς όφελος των κοινωνιών. Είναι πιθανό).
Όλες οι προσπάθειες που γίνονται με μικροκινήματα, κομματίδια και καπετανάτα περισσότερο εξυπηρετούν παρά απειλούν το σύστημα.
Οι προσπάθειες με τις κλασσικές πολιτικές μεθόδους να ανατραπεί το ήδη σαπισμένο οικονομικοπολιτικό σύστημα είναι εκ προοιμίου αναποτελεσματικές. Δυστυχώς το σύστημα είναι πανίσχυρο και δεν "πέφτει" από τα μέσα, πρέπει να χτυπηθεί από τα έξω.
Οι λεγόμενοι εξωσυστημικοί λειτουργούν με ήδη αποτυχημένες πρακτικές, ακόμη και οι λεγόμενοι αναρχοαυτόνομοι δρουν υποβοηθητικά στην περαιτέρω ισχυροποίηση και παραμονή του ήδη φθαρμένου και σάπιου συστήματος.
Αν θέλει κάποιος να εναντιωθεί στην υπάρχουσα ζοφερή κατάσταση πρέπει να βρει άλλους τρόπους και μεθόδους αντιπαράθεσης με το σύστημα.
Η άρνηση συμμετοχής των πολιτών στο σύστημα δεν είναι αρκετή, πρέπει να συνδυαστεί με ενωτική ιδεολογικοπολιτική προσέγγιση, τέτοια που να μην φοβίζει τους πολίτες.
Το σύστημα τρέμει τους ελεύθερους πολίτες.
Για να είναι ένας πολίτης ελεύθερος πρέπει να είναι τουλάχιστον αυτάρκης στα στοιχειώδη για την επιβίωσή του. Για να είναι ένας πολίτης ελεύθερος πρέπει να ξεχωρίσει τα αναγκαία από αυτά που του επιβάλουν σαν αναγκαία.
Να μην εξαρτάται απόλυτα, όσον αφορά την διαβίωσή του, από το χρήμα. Σήμερα, ειδικά στις πόλεις, αν κάποιος δεν διαθέτει χρήματα, θα πεθάνει απ' την πείνα, λίγο καλύτερα είναι η κατάσταση σε μερικά μέρη της επαρχίας.
Όση περισσότερη αυτάρκεια έχει ένας πολίτης τόσο περισσότερο ελεύθερος είναι. Αντίστοιχα όση περισσότερη αυτάρκεια έχει μία κοινωνία τόσο περισσότερο ελεύθερη και δημιουργική είναι.
Όσο μία κοινωνία παλεύει για ελαχιστοποίηση του κόστους και μεγιστοποίηση του κέρδους τόσο θα βυθίζεται στην φτώχεια και την δυστυχία.
Η ελαχιστοποίηση του κόστους και η μεγιστοποίηση του κέρδους έχουν όρια. Πρέπει να υπάρξει ισορροπία.
Κοινωνία που δεν παράγει και στηρίζεται στην παροχή υπηρεσιών και τα χρηματοοικονομικά κέρδη είναι καταδικασμένη.
Πολίτες που παράγουν με γνώμονες την ελαχιστοποίηση του κόστους και μεγιστοποίηση του κέρδους ζημιώνουν τελικά την κοινωνία.
Τα κόστη και τα κέρδη πρέπει να οριοθετηθούν από τις κοινωνίες έτσι ώστε να είναι παράγοντες μιας καλύτερης ζωής για τα μέλη τους.
