Το άρθρο αυτό αφιερώνεται σε όλους εκείνους που εξακολουθούν ακόμα να πιστεύουν ότι δεν χρειάζεται αλλαγή του Συντάγματος. Ότι δήθεν το Σύνταγμα είναι εντάξει αλλά φταίνε τα λαμόγια που δεν το εφαρμόζουν σωστά. Σε όλους εκείνους που πιστεύουν ότι υπάρχει έστω και μικρή πιθανότητα να τιμωρηθεί...
κάποιος πολιτικός με το ισχύον Σύνταγμα. Ως παράδειγμα για το αντίθετο θα φέρουμε την τελευταία γνωστή στο πανελλήνιο τροπολογία που απαλλάσσει τους τραπεζίτες και τα στελέχη των τραπεζών από δανεικά και αγύριστα που δόθηκαν στους δανειολήπτες τους οποίους αναφέρει η τροπολογία.
Η τροπολογία αυτή, αν και θεσπίστηκε σύμφωνα με ό,τι επιτάσσει το Σύνταγμα, εντούτοις βρίσκει αντίθετους (θέλουμε να πιστεύουμε) δέκα εκατομμύρια Έλληνες. Ενώ λοιπόν σύσσωμος ο ελληνικός λαός είναι αντίθετος με τη σχετική διάταξη, παρόλα αυτά η διάταξη αυτή έγινε νόμος του κράτους και δεσμεύει και τα δέκα εκατομμύρια πολίτες. Αν όμως είχαμε πραγματική δημοκρατία, έτσι όπως την έχουμε στο μυαλό μας, δηλαδή με βασική αρχή την λαϊκή κυριαρχία, εκ των πραγμάτων αυτή η διάταξη δεν έπρεπε ποτέ να θεσπιστεί, αφού διαφωνεί ο λαός. Ούτε φυσικά μπορεί να αποδεχτεί κάποιος ότι τρεις βουλευτές είδαν όραμα πως εκφράζουν τη βούληση του λαού πάνω στο θέμα αυτό. Τι μπορεί να κάνει ο λαός για να αποτρέψει αυτή τη διάταξη; Τίποτα απολύτως. Επομένως ποιος παράγει Δίκαιο μέσα στην υποτιθέμενη ελληνική δημοκρατία;
Το Δίκαιο στην πράξη (για όσους δεν έχουν καταλάβει τι σημαίνει Δίκαιο) παράγεται από τις δυνάμεις πραγματικής κοινωνικής ισχύος και όχι από τα όργανα που λέει το Σύνταγμα. Και δυνάμεις πραγματικής κοινωνικής ισχύος στην Ελλάδα δεν είναι τα δέκα εκατομμύρια ασύνδετοι μεταξύ τους Έλληνες, αλλά μια μικρή κάστα διαπλεκόμενης κρατικοδίαιτης ολιγαρχίας που με τα δικά μας χρήματα ελέγχει την εξουσία και όλους εμάς.
Αυτή η κατάσταση φίλοι μας θα αλλάξει είτε με κοινωνικό μετασχηματισμό είτε με ριζική αλλαγή του Συντάγματος, τέτοιας έκτασης όμως, που αναγκαστικά θα προκαλέσει (εκ των άνω) κοινωνικό μετασχηματισμό. Η δεύτερη λύση είναι και η πιο εύκολη φτάνει να το αποφασίσουμε. Χρειάζεται λοιπόν ένα Νέο Σύνταγμα που θα καθιστά δύναμη πραγματικής κοινωνικής ισχύος τον ίδιο το λαό. Για παράδειγμα, η θέσπιση ή κατάργηση νόμου με λαϊκή πρωτοβουλία, όπως και η προκήρυξη αποφασιστικών δημοψηφισμάτων με λαϊκή πρωτοβουλία είναι αλλαγές που θα μετατρέψουν το λαό σε πραγματικό παραγωγό Δικαίου. Το θέλουμε αυτό ή όχι; Είναι η απάντηση που οφείλουμε τουλάχιστον στον εαυτό μας.
Πηγή:
