Πίσω
από το προσωπείο μιας εποικοδομητικής συνάντησης και αμοιβαίας
εμπιστοσύνης, πέρα από τις επίσημες δηλώσεις, μια άλλη ιστορία
αναδύεται από τα 90 λεπτά αντιπαράθεσης μεταξύ Μελόνι και Ζελένσκι,
σύμφωνα με την ιταλική εφημερίδα Corriere Della Sera
Μια ιστορία στην οποία οι πιέσεις που ασκούνται στο ουκρανικό προσωπικό στη Ρώμη έχουν εκφραστεί με σαφήνεια. Και επίσης από την πλευρά της Ιταλίας πρωθυπουργού, η συζήτηση ήταν ανοιχτή, με ένα μήνυμα που μπορεί να συνοψιστεί ως εξής: «Λάβετε υπόψη ότι μπορεί να αναγκαστείτε να κάνετε κάποιες οδυνηρές παραχωρήσεις».
Ενενήντα λεπτά αντιπαράθεσης, πριν από μια στενή συνάντηση της Μελόνι με τους Υπουργούς Άμυνας και Εξωτερικών, Γκουίντο Κροσέτο και Αντόνιο Ταγιάνι, συνοδευόμενη από παράλληλες συναντήσεις κατ’ ιδίαν μεταξύ των δύο υπουργών και των Ουκρανών ομολόγων τους, σηματοδότησαν ένα απόγευμα που στο Παλάτσο Κίτζι δεν ήταν καθόλου εύκολο.
Και για τουλάχιστον δύο ή τρεις λόγους: Η Ιταλία υποστηρίζει τον επείγοντα χαρακτήρα που δίνουν οι Αμερικανοί στις διαπραγματεύσεις.
Το επιτελείο της Μελόνι δεν είναι απρόσβλητο από τις εκτιμήσεις που θεωρούν τον Ζελένσκι αποδυναμωμένο μετά τις έρευνες για διαφθορά στην κυβέρνησή του.
Ο ρόλος της ιταλικής εκτελεστικής εξουσίας, όπως συνεχίζει να επαναλαμβάνει η πρωθυπουργός, είναι να επιτύχει ένα δίκαιο και βιώσιμο ειρηνευτικό σχέδιο, λαμβάνοντας όμως υπόψη την αμερικανική και όχι την ευρωπαϊκή κατεύθυνση.
Κάποιες «φήμες», κουτσομπολιά, φτάνουν το βράδυ από το κόμμα Fratelli d’Italia, διαδίδονται στο Δημοκρατικό Κόμμα και μιλούν για μια πρωθυπουργό που ασκεί ένα είδος «ηθικής υπακοής» στον Ζελένσκι ακόμη και εκ μέρους του Λευκού Οίκου.
Και αυτό ενώ ο Ζελένσκι κάνει το αντίθετο, ζητώντας από την Ιταλίδα πρωθυπουργό να μαλακώσει τη στάση του Τραμπ, να προσπαθήσει να μαλακώσει την απόφαση που φαίνεται να έχει λάβει η αμερικανική κυβέρνηση: αυτή του κλεισίματος ενός ειρηνευτικού σχεδίου το συντομότερο δυνατό.
Το βράδυ, έρχεται το άνοιγμα του Ζελένσκι προς νέες εκλογές, το οποίο μοιάζει περισσότερο με πρόκληση παρά με ένα βήμα πίσω, και το οποίο προσθέτει έναν νέο παράγοντα πολυπλοκότητας στην κατάσταση των διαπραγματεύσεων.
Φυσικά, τα σαφή, δημόσια λόγια παραμένουν σε ισχύ, τα οποία διατυπώθηκαν χθες με μαύρα και άσπρα λόγια από τον Ουκρανό Υπουργό Εξωτερικών, Αντρίι Σίμιχα, ο οποίος στο Παλάτσο Κίτζι έφτιαξε ευγενικά ένα είδος λίστας με αυτά που ζητά το Κίεβο από την Ιταλία και τα οποία δεν έχει δει μέχρι στιγμής: έναν ενεργό και ισχυρότερο ρόλο στην αποδέσμευση ρωσικών περιουσιακών στοιχείων που έχουν παγώσει στο Βέλγιο· έξοδος από το αδιέξοδο της έλλειψης απόφασης για το πρόγραμμα Purl· την αγορά αμερικανικών όπλων στην οποία μέχρι στιγμής έχουν εμπλακεί περισσότερες από 15 χώρες της ΕΕ, αλλά όχι η Ρώμη (όπλα για να μεταβιβαστούν στο Κίεβο, όπως έχει ζητήσει ο ίδιος ο Τραμπ)· και τέλος ακόμη και την εκτροπή ορισμένων πόρων (για την Ιταλία 15 δισεκατομμύρια ευρώ) που το πρόγραμμα European Safe αφιερώνει στην ενίσχυση των στρατών των κρατών μελών.
Η Ιταλία είναι μεταξύ εκείνων, 4 χώρες από τις 19, που δεν
θα χρησιμοποιήσουν μέρος των κονδυλίων για στρατιωτική βοήθεια προς την
Ουκρανία
Υπάρχει αρκετό «κρέας στη φωτιά» για να πιστέψουμε ότι δεν πήγαν όλα καλά, ότι κάποιες διαφορές εκφράστηκαν για πρώτη φορά, και από τις δύο πλευρές, με σαφήνεια.
Τελικά, η Μελόνι, τουλάχιστον για το Δημοκρατικό Κόμμα και την υπόλοιπη αντιπολίτευση, συνεχίζει να στέκεται με το ένα πόδι σε δύο μέτωπα: συνδεδεμένη με τις ευρωπαϊκές προσπάθειες υπεράσπισης του Κιέβου – ακόμη και ενάντια στις διπλωματικές επιθέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών – αλλά ταυτόχρονα απρόθυμη να πάρει έστω και μια ελάχιστη απόσταση από την πολύ σκληρή προσέγγιση που δίνει ο Ντόναλντ Τραμπ στις τρέχουσες διαπραγματεύσεις.
—
