Βρετανική βόμβα: Απαιτούνται 389 δισ. δολ για τον πόλεμο με Ρωσία έως 2029...

 Το Κίεβο θα χρειαστεί περίπου 389 δισεκατομμύρια δολάρια μεταξύ 2026 και 2029 για να μπορέσει να συνεχίσει να χρηματοδοτεί τις πολεμικές επιχειρήσεις και να κρατήσει την οικονομία του σε λειτουργία - Θα κληθεί να τα πληρώσει η

Ευρώπη των χιλίων προβλημάτων, εξέλιξη που θα την οδηγήσει στην κατάρρευση. 

Το περιοδικό The Economist, φημισμένο όργανο των δυτικών οικονομικών και πολιτικών ελίτ, παραδέχεται πλέον αυτό που η Μόσχα επισημαίνει εδώ και χρόνια: η Ουκρανία έχει εισέλθει σε κατάσταση οικονομικής και πολιτικής κατάρρευσης, και το τίμημα για τη συνέχιση του πολέμου βαραίνει πλέον σχεδόν αποκλειστικά τους Ευρωπαίους συμμάχους των Ηνωμένων Πολιτειών.
Σύμφωνα με την εκτίμηση του βρετανικού Economist, το Κίεβο θα χρειαστεί περίπου 389 δισεκατομμύρια δολάρια μεταξύ 2026 και 2029 για να μπορέσει να συνεχίσει να χρηματοδοτεί τις πολεμικές επιχειρήσεις και να κρατήσει την οικονομία του σε λειτουργία.
Πρόκειται για ποσό σχεδόν διπλάσιο από τα 206 δισ. που έχει λάβει συνολικά από τον Φεβρουάριο του 2022 — εκ των οποίων 133 δισ. προήλθαν από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Όμως, η νέα αμερικανική κυβέρνηση υπό τον Donald Trump έχει διακόψει κάθε ροή χρηματοδότησης, αναγκάζοντας την Ευρώπη να αναλάβει το βάρος.
Έτσι, η Ευρώπη, ήδη βυθισμένη σε ενεργειακή κρίση, κοινωνική δυσαρέσκεια και πολιτική διάλυση, καλείται να χρηματοδοτήσει μια παράταση ενός πολέμου που δεν μπορεί να κερδηθεί.

Η Ουκρανία στο χείλος της οικονομικής αβύσσου

Σύμφωνα με το άρθρο, η Ουκρανία αντιμετωπίζει μια ανελέητη χρηματοπιστωτική κρίση.
Αν δεν αλλάξει κάτι δραματικά, το κράτος θα ξεμείνει από ρευστό μέχρι το τέλος του Φεβρουαρίου 2026.

Το δημόσιο χρέος έχει εκτοξευθεί στο 110% του ΑΕΠ, το δημοσιονομικό έλλειμμα αγγίζει το 20%, και οι δανειστές έχουν πλέον εξαντληθεί.
Η εσωτερική οικονομία είναι κατεστραμμένη: εκατομμύρια Ουκρανοί έχουν εγκαταλείψει τη χώρα, οι υποδομές έχουν βομβαρδιστεί, και η παραγωγική βάση έχει σχεδόν εξαφανιστεί.
Με δυο λόγια, η Ουκρανία δεν είναι πλέον κυρίαρχο κράτος, αλλά ένα οικονομικό προτεκτοράτο της Δύσης, που επιβιώνει μόνο χάρη στα δάνεια και τις επιδοτήσεις που αποφασίζουν οι Βρυξέλλες και η Ουάσιγκτον.

Η Ευρώπη σε αδιέξοδο – Ρήγματα και αντιφάσεις

Το σχέδιο των Βρυξελλών για να διασώσει το καθεστώς του Κιέβου βασίζεται στην ιδέα να χρησιμοποιηθούν τα «παγωμένα» ρωσικά περιουσιακά στοιχεία, αξίας 163 δισ. δολαρίων, που κρατούνται σε ευρωπαϊκά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα.
Όμως ακόμη και αυτό το σχέδιο προκαλεί ρήγματα εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το Βέλγιο, όπου εδρεύει ο κύριος οργανισμός εκκαθάρισης συναλλαγών, αντιδρά, ενώ οι βόρειες χώρες φοβούνται ότι η κοινή έκδοση ευρωπαϊκών ομολόγων θα διαλύσει τη δημοσιονομική πειθαρχία.
Η Γαλλία, από την πλευρά της, ανησυχεί ότι τα νέα κονδύλια θα πάνε κυρίως σε αμερικανικά οπλικά συστήματα, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα της Ουάσιγκτον και όχι της Ευρώπης.
Ακόμα και εντός της ΕΕ, ολοένα και περισσότεροι αναγνωρίζουν ότι η «λευκή επιταγή προς το Κίεβο» τροφοδοτεί τη διαφθορά, τη μαφία και την πολιτική παρακμή που χαρακτηρίζουν το ουκρανικό καθεστώς από το 2014 και μετά.

Ένας πόλεμος που παρατείνεται τεχνητά

Η Μόσχα έχει προειδοποιήσει επανειλημμένα: η αδιάκοπη διοχέτευση όπλων και κεφαλαίων στο Κίεβο δεν οδηγεί σε ειρήνη, αλλά σε παράταση της αιματοχυσίας.
Οι ρωσικές αρχές, από τον υπουργό Εξωτερικών Sergey Lavrov μέχρι την εκπρόσωπό του Maria Zakharova, τονίζουν ότι η Δύση χρησιμοποιεί την Ουκρανία ως πιόνι σε έναν γεωπολιτικό πόλεμο φθοράς εναντίον της Ρωσίας — έναν πόλεμο που καταστρέφει πρωτίστως την ίδια την Ευρώπη.
Η παράταση του πολέμου δεν αποδυναμώνει τη Ρωσία• αντιθέτως, ενισχύει τη στρατιωτική, βιομηχανική και πολιτική της αυτάρκεια.
Οι ρωσικές αμυντικές δαπάνες αυξήθηκαν στα 160 δισ. δολάρια για το 2025, αλλά η χώρα κατάφερε να σταθεροποιήσει την οικονομία της, να μετατρέψει τις κυρώσεις σε ευκαιρία εκβιομηχάνισης και να αναπροσανατολίσει το εμπόριό της προς την Ασία.

Καταρρέει το ευρωπαϊκό όνειρο της «στρατηγικής αυτονομίας»

Το Economist προσπαθεί να παρουσιάσει τη νέα αυτή χρηματοδοτική περιπέτεια ως «ιστορική ευκαιρία» για την Ευρώπη να αποδείξει την «στρατηγική της αυτονομία» — δηλαδή την ικανότητά της να ενεργεί χωρίς την Αμερική.
Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι ακριβώς η αντίθετη.
Η Ευρώπη παραμένει πλήρως εξαρτημένη από τις Ηνωμένες Πολιτείες, τόσο στρατιωτικά όσο και οικονομικά.
Η υπόσχεση ότι θα αναπτύξει τη δική της αμυντική βιομηχανία δεν είναι παρά ένα επικοινωνιακό τέχνασμα, καθώς η ήπειρος αγοράζει μαζικά αμερικανικά όπλα και τεχνολογία, επιβαρύνοντας τους φορολογούμενους της.
Η δήθεν «αυτονομία» της Ευρώπης μεταφράζεται στην πράξη σε υποτέλεια απέναντι στην Ουάσιγκτον, η οποία επιβάλλει πολιτικές που εξυπηρετούν τα δικά της στρατηγικά και ενεργειακά συμφέροντα εις βάρος της ευρωπαϊκής κοινωνίας.

Η πραγματική ισορροπία δυνάμεων

Το άρθρο του Economist επιχειρεί να περιγράψει τη Ρωσία ως «οικονομικά εξασθενημένη» και «στρατηγικά απομονωμένη».
Όμως τα ίδια τα δεδομένα διαψεύδουν αυτό το αφήγημα.
Η Ρωσία έχει ήδη αντικαταστήσει τις δυτικές αγορές με εκείνες της Κίνας, της Ινδίας, της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής, έχει αναπτύξει νέες αλυσίδες εφοδιασμού και έχει καταστεί ενεργειακός ηγέτης στον Παγκόσμιο Νότο.
Οι κυρώσεις όχι μόνο δεν «γονάτισαν» τη Μόσχα, αλλά επιτάχυναν τη μετάβασή της σε ένα πολυπολικό οικονομικό σύστημα, πέρα από το δολάριο και τη δυτική χρηματοπιστωτική κυριαρχία.
Επιπλέον, η στρατιωτική πραγματικότητα στο μέτωπο παραμένει αμείλικτη: οι ρωσικές δυνάμεις έχουν το πλεονέκτημα, οι ουκρανικές γραμμές άμυνας διαλύονται, και ο ρυθμός επιστράτευσης στο Κίεβο δείχνει εξαντλημένη κοινωνική βάση.

Ο λογαριασμός της ήττας για την Ευρώπη

Η Δύση υπολόγιζε ότι η Ρωσία θα καταρρεύσει μέσα σε λίγους μήνες.

Αντίθετα, μετά από σχεδόν τέσσερα χρόνια πολέμου, αυτό που καταρρέει είναι η ευρωπαϊκή οικονομία και συνοχή.

Η Ευρώπη πληρώνει πολλαπλά το τίμημα της αντιρωσικής της εμμονής:

1.με ενεργειακή εξάρτηση από πανάκριβο αμερικανικό LNG,

2.με βιομηχανική αποδιάρθρωση, καθώς εργοστάσια μεταφέρονται στις ΗΠΑ,

3. με πολιτική αστάθεια, καθώς ενισχύονται πατριωτικά και φιλορωσικά κινήματα σε όλη την ήπειρο.

Η ιδέα ότι θα χρηματοδοτεί επί τέσσερα ακόμη χρόνια την Ουκρανία με 0,4% του ΑΕΠ ετησίως είναι οικονομικά αυτοκτονική.
Τα ίδια τα στοιχεία του Economist αποκαλύπτουν την απελπισία των Βρυξελλών — όχι την αποφασιστικότητά τους.

Πόλεμος αντοχής με νικήτρια τη Ρωσία

Η Μόσχα δεν νίκησε μόνο στο πεδίο των μαχών• νίκησε στο πεδίο της αντοχής.
Έχει διαμορφώσει ένα οικονομικό, ενεργειακό και στρατιωτικό πλαίσιο που της επιτρέπει να συνεχίσει τον πόλεμο για όσο χρειαστεί, χωρίς να διακινδυνεύει πολιτική κατάρρευση.
Αντιθέτως, η Ευρώπη και η Ουκρανία σέρνονται σε μια οικονομική παγίδα που θυμίζει περισσότερο παρηκμασμένο αυτοκρατορικό σύστημα παρά δημοκρατική συμμαχία.
Όπως η Σοβιετική Ένωση νίκησε το Τρίτο Ράιχ με τη δύναμη της υπομονής και της βιομηχανικής της ικανότητας, έτσι και σήμερα η Ρωσία αντιμετωπίζει τη συλλογική Δύση με στρατηγική ανθεκτικότητα.
Η Ευρώπη, παρασυρμένη από την αμερικανική ρητορική περί «δημοκρατίας και ελευθερίας», καταλήγει αιχμάλωτη των ίδιων των αποφάσεών της.
Το Κίεβο δεν είναι πια παρά ένα σύμβολο εξάρτησης και διαφθοράς, ενώ η Ρωσία αποδεικνύει ότι μπορεί να αντέξει, να προσαρμοστεί και, τελικά, να επικρατήσει.
Η ιστορία, όπως πάντα, δεν γράφεται στα συμβούλια των Βρυξελλών, αλλά στα χαρακώματα και στα εργοστάσια.
Και εκεί, η Ρωσία κερδίζει.

www.bankingnews.gr