Η
Μέση Ανατολή βιώνει στρατηγικούς μετασχηματισμούς, με τα αραβικά και
ισλαμικά κινήματα να κινούνται για να δημιουργήσουν μια περιφερειακή
στρατιωτική συμμαχία παρόμοια με το ΝΑΤΟ.
Αυτό συμβαίνει εν μέσω εντάσεων στο Ισραήλ, πιέσεων από τις
ΗΠΑ και πιθανής κινεζικής υποστήριξης, εν μέσω συζητήσεων για την αναδιαμόρφωση της περιφερειακής ισορροπίας δυνάμεων.Μετά από δεκαετίες εξάρτησης από παραδοσιακές διπλωματικές λύσεις, ορισμένες αραβικές και ισλαμικές χώρες έχουν αρχίσει να επανεξετάζουν ριζικά τις στρατηγικές άμυνας και ασφάλειας.
Αυτοί οι μετασχηματισμοί συμπίπτουν με μια σειρά στρατιωτικών και πολιτικών κλιμακώσεων στην περιοχή, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που επηρεάζουν διάφορες περιοχές όπως η Λωρίδα της Γάζας, ο Λίβανος, το Ιράν και το Κατάρ.
Αυτό έχει ωθήσει τους υπεύθυνους λήψης αποφάσεων στον ισλαμικό κόσμο να επανεκτιμήσουν την αποτελεσματικότητα των παραδοσιακών εργαλείων αποτροπής και την ανάγκη αναζήτησης πιο ανεξάρτητων εναλλακτικών λύσεων ικανών να προστατεύσουν τα εθνικά και περιφερειακά συμφέροντα.
Σε αυτό το πλαίσιο, η περιοχή γνώρισε πρόσφατα έκτακτες συναντήσεις σε επίπεδο ηγετών, με πιο αξιοσημείωτη μια συνάντηση μεταξύ των ηγετών του Ιράν και της Αιγύπτου στο Κατάρ κατά τη διάρκεια μιας επείγουσας αραβικής και ισλαμικής συνόδου κορυφής.
Αυτές οι συναντήσεις οδήγησαν στην πρόταση για τη δημιουργία μιας νέας ισλαμικής στρατιωτικής συμμαχίας, παρόμοιας με τη δυτική συμμαχία του ΝΑΤΟ, που θα χρησιμεύσει ως κοινό αμυντικό πλαίσιο ικανό να αντιμετωπίσει τις κλιμακούμενες προκλήσεις ασφαλείας στην περιοχή.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα του αμερικανικού περιοδικού «Newsweek», η Αίγυπτος επιδιώκει να διαδραματίσει ηγετικό ρόλο σε αυτήν τη συμμαχία από την έδρα της στο Κάιρο, βασιζόμενη στη μεγαλύτερη αραβική στρατιωτική της δύναμη.
Εν τω μεταξύ, το Ιράν πιέζει να επεκτείνει τον κύκλο των εταίρων ώστε να συμπεριλάβει και άλλες χώρες όπως η Σαουδική Αραβία, η Τουρκία και το Ιράκ, σε μια προσπάθεια να διασφαλίσει την ένταξη της συμμαχίας και να ενισχύσει τη συλλογική αποτροπή έναντι τυχόν μελλοντικών απειλών.
Οι αναλύσεις των ειδικών δείχνουν ότι αυτές οι εκκλήσεις δεν είναι εντελώς καινούργιες.
Το Ιράν έχει υποβάλει στο παρελθόν προτάσεις για τον σχηματισμό ενός ενιαίου ισλαμικού στρατού, αλλά οι πολιτικές και περιφερειακές προκλήσεις έχουν εμποδίσει την εφαρμογή τους στο παρελθόν.
Οι διπλωμάτες, από την άλλη πλευρά, ζητούν μεγαλύτερη προσοχή, δεδομένου ότι η υπογραφή ενός επίσημου χάρτη για τη συμμαχία παραμένει ένα περίπλοκο ζήτημα που απαιτεί προσεκτική περιφερειακή και διεθνή συναίνεση, αν και οι τρέχουσες συνθήκες φαίνονται πιο ευνοϊκές από ποτέ για την προώθηση της πρωτοβουλίας.
Αμφισβητείται η αξιοπιστία των Αμερικανών
Οι πρόσφατες ισραηλινές επιδρομές έχουν εγείρει σοβαρά ερωτήματα σχετικά με την αξιοπιστία των Ηνωμένων Πολιτειών ως εγγυητή της περιφερειακής ασφάλειας. Ενώ η κυβέρνηση των ΗΠΑ εξέφρασε δυσαρέσκεια για τις επιδρομές, δεν εξέδωσε σαφή καταδίκη.
Αυτό έχει ενισχύσει την αίσθηση σε ορισμένες αραβικές και ισλαμικές χώρες της ανάγκης να δημιουργηθεί ένα ανεξάρτητο αμυντικό πλαίσιο που θα επανασχεδιάζει τον χάρτη επιρροής και θα διασφαλίζει την προστασία των συμφερόντων τους χωρίς πλήρη εξάρτηση από τις δυτικές δυνάμεις.
Η μακροχρόνια εξάρτηση από την παροχή στρατιωτικού εξοπλισμού των Ηνωμένων Πολιτειών, δόγματος μάχης, προγραμμάτων εκπαίδευσης και υλικοτεχνικής υποστήριξης στους αραβικούς στρατούς έχει ωθήσει ορισμένα μέρη να εξετάσουν άλλες εναλλακτικές λύσεις, κυρίως την Κίνα, της οποίας οι εταιρείες όπλων έχουν επεκτείνει σημαντικά την παρουσία τους στην περιοχή, καθιστώντας την πιθανή υποψήφια για την παροχή εναλλακτικών στρατιωτικών δυνατοτήτων.
Οι αναλύσεις δείχνουν ότι η υιοθέτηση ενός κοινού αμυντικού συμφώνου μεταξύ των ισλαμικών χωρών θα μπορούσε να επιφέρει σημαντικές αλλαγές στην περιφερειακή ισορροπία δυνάμεων, αλλά δεν θα είναι χωρίς εμπόδια.
Αλλάζουν οι γεωπολιτικές σταθερές
Σύμφωνα με δημοσιεύματα της Wall Street Journal, η ασφάλεια και η στρατηγική σκέψη στη Μέση Ανατολή υφίστανται μια αισθητή μετατόπιση, με ορισμένες χώρες του Κόλπου και αραβικές χώρες να αρχίζουν να εξετάζουν σοβαρά την ιδέα της δημιουργίας μιας κοινής αραβικής δύναμης, αξιοποιώντας την στρατιωτική εμπειρογνωμοσύνη και εμπειρία της Αιγύπτου τα τελευταία χρόνια. Αυτό το ενδιαφέρον έρχεται μετά από ένα κύμα πρωτοφανών διαταραχών ασφαλείας σε χώρες όπως η Αίγυπτος, το Ιράκ και τα κράτη του Κόλπου, γεγονός που έχει ενισχύσει την ανάγκη δημιουργίας μιας κεντρικής αραβικής διοίκησης υπό την επίβλεψη του Καίρου και του Ριάντ για τη διασφάλιση της περιφερειακής σταθερότητας και την ενίσχυση των συλλογικών αμυντικών δυνατοτήτων της.
Η εφημερίδα ανέφερε ότι η κοινή αραβική δύναμη, στην πρώτη της φάση, θα μπορούσε να ξεκινήσει με 20.000 στρατιώτες, με δυνατότητα επέκτασης αργότερα ώστε να γίνει μια τεράστια δύναμη που θα περιλαμβάνει ολοκληρωμένα χερσαία, αεροπορικά και ναυτικά στοιχεία, ικανά να επηρεάσουν αποτελεσματικά τις παγκόσμιες στρατιωτικές ισορροπίες.
Σε μια σχετική εξέλιξη, ο Υποστράτηγος Σαμίρ Φάραγκ, Αιγύπτιος στρατιωτικός και στρατηγικός εμπειρογνώμονας, αποκάλυψε λεπτομέρειες για αυτό που είναι γνωστό στα μέσα ενημέρωσης ως «Αραβικό ΝΑΤΟ», σημειώνοντας ότι ο Αιγύπτιος πρόεδρος Αμπντέλ Φατάχ ελ-Σίσι είχε ζητήσει την ίδρυση ενός ενιαίου αραβικού στρατού πριν από σχεδόν δέκα χρόνια.
Ενωμένη Αραβική Δύναμη
Η Global Firepower εκτιμά ότι η δημιουργία ενός ενιαίου αραβικού στρατού με την ονομασία «Αραβικός Στρατός» θα τον καταστήσει έναν από τους ισχυρότερους στρατούς στον κόσμο.
Το δημοσίευμα ανέφερε εντυπωσιακά στοιχεία που αντικατοπτρίζουν το μέγεθος αυτών των δυνατοτήτων: περίπου 4 εκατομμύρια πιθανοί στρατιώτες, 9.000 πολεμικά αεροσκάφη, 4.000 ελικόπτερα, 51.000 τεθωρακισμένα οχήματα, 2.600 εκτοξευτές πυραύλων, εκτός από 900 πολεμικά πλοία και υποβρύχια.
Από οικονομικής άποψης, το συνδυασμένο ΑΕΠ των συμμετεχόντων αραβικών χωρών ανέρχεται σε περίπου 6 τρισεκατομμύρια δολάρια, καθιστώντας αυτήν την περιοχή μια οικονομική και στρατιωτική δύναμη που πρέπει να ληφθεί υπόψη.
Defense Arabic
—
