Έχασαν πάλι την ψυχραιμία τους κάποιοι στο Μαξίμου και άρχισαν ξανά τα βρόμικα παιχνίδια σε βάρος των δύο πρώην πρωθυπουργών.
Αφού πέρασαν ένα διάστημα προσπαθώντας να πείσουν ότι κάνουν… άνοιγμα σε Σαμαρά και Καραμανλή και ότι κατάλαβαν
Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι οι… υποψιασμένοι είχαν χτυπήσει αρκετά νωρίς τα καμπανάκια, ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν εννοεί αυτά που λέει περί επανασυσπείρωσης και ότι στόχος του ήταν μόνο να εκθέσει τους δύο πρώην πρωθυπουργούς και όχι να αναγνωρίσει την ανάγκη για στροφή της ΝΔ σε παραταξιακές αρχές.
Δεν είναι τυχαίο ότι την ίδια ώρα που υποτίθεται έκαναν άνοιγμα προς τα δεξιά, ανακοίνωνε ο πρωθυπουργός την ένταξη Λοβέρδου στη ΝΔ, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων του τις καταστατικές διαδικασίες και τον κομματικό μηχανισμό, δείχνοντας ότι το «κόμμα είναι εκείνος» και κανείς άλλος.
Τώρα λοιπόν που διαπίστωσαν ότι ο Αντώνης Σαμαράς δεν πρόκειται να κάνει πίσω στις κινήσεις του και θα συνεχίσει να κάνει σκληρή κριτική στον Μητσοτάκη, βγαίνοντάς του από παντού, με τον Κώστα Καραμανλή να επιμένει στη γραμμή της αποστασιοποίησής
του από τη ΝΔ του Μητσοτάκη, έβγαλαν πάλι τους γνωστούς-αγνώστους να
τους επιτεθούν, ισχυριζόμενοι ότι ο μοναδικός τους στόχος είναι να φύγει
ο Κυριάκος, κι ας έρθει όποιος να ’ναι!Βρόμικες διαρροές
Μάλιστα, οι μηχανισμοί τους, βλέποντας ότι μαζί με τον Μητσοτάκη έρχεται και το δικό τους τέλος, δεν κρατιούνται και στάζουν δηλητήριο για τους δύο πρώην πρωθυπουργούς.
Τον Σαμαρά τον χαρακτηρίζουν όπου σταθούν και όπου βρεθούν ως εμμονικό, ξεχνώντας ότι χωρίς τη στήριξή του, ο Μητσοτάκης δεν θα γινόταν ποτέ αρχηγός της ΝΔ, αλλά και ότι ήταν ο πρώτος πρωθυπουργός που έκανε τον σημερινό πρωθυπουργό υπουργό, παρά το ότι συνεργάτες του τον είχαν προειδοποιήσει.
Όσο για τον Κώστα Καραμανλή, συνεχίζουν τους γνωστούς χαρακτηρισμούς περί… Βούδα της Ραφήνας, διαγράφοντας ότι εάν εκείνος στα δύσκολα δεν είχε βάλει πλάτη, τα όσα σήμερα βιώνει η κυβέρνηση και ο ίδιος ο Μητσοτάκης θα είχαν έρθει νωρίτερα, καθώς το εσωκομματικό καζάνι κατά καιρούς έβραζε.
Τώρα στο Μαξίμου φαίνεται ότι τους είναι πιο εύκολο να καλλιεργούν εσωκομματικούς "εχθρούς", αντί να διαπιστώνουν τα λάθη και τις παραλείψεις τους.
Τα φοβικά τους σύνδρομα «έκλεισαν» τον Μητσοτάκη σε ένα σύστημα εξουσίας από ανθρώπους που κοιτάζουν μόνο τη δική τους επιβίωση, και όχι το πώς αυτή η παράταξη θα συνεχίσει να υπάρχει και την επόμενη μέρα.
Από την ώρα που έφυγε και ο Γρ. Δημητριάδης από το Μαξίμου, οι όποιες γέφυρες επικοινωνίας με το πραγματικό περιβάλλον κατέρρευσαν, όπως και εκείνες που αφορούσαν τις επαφές με πρώην πρωθυπουργούς και ιστορικά στελέχη.
Τώρα που και οι «φίλοι» τους επιχειρηματίες τους άδειασαν, το επιτελείο του Μαξίμου, αντί να βγει μπροστά και να προστατεύσει τον Μητσοτάκη όπως όφειλε, ψάχνει να βρει άκρες ώστε να σώσουν τους δικούς τους εαυτούς, καρφώνοντας άλλους, ενώ συνεχίζουν την αλαζονική συμπεριφορά τους.
Η ώρα της κρίσης
Το ερώτημα, βέβαια, είναι πόσοι από αυτούς θα υπάρχουν στα πολιτικά πράγματα από τη στιγμή που δεν θα υπάρχει το σύστημα Μητσοτάκη.
Εκεί θα φανεί το πολιτικό ειδικό τους βάρος.
Όσο για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, για πρώτη φορά βλέπει σε μια σειρά από δημοσκοπήσεις να έχει ποσοστά καταλληλότητας για πρωθυπουργός χαμηλότερα από εκείνα που συγκεντρώνει η Νέα Δημοκρατία.
Μάλιστα, πλέον σταθερά μπροστά είναι ο… "κανένας", δείχνοντας ότι ακόμη και σε προσωπικό επίπεδο έχει φθορά.
Σύμφωνα με πολιτικούς αναλυτές, εάν συνεχιστεί αυτή η φθορά, το κάποτε ισχυρό χαρτί της ΝΔ δεν αποκλείεται να εξελιχθεί σε μεγάλο βαρίδι.
Το μόνο που τον σώζει επί της ουσίας είναι η ανυπαρξία των αντιπάλων του, οι οποίοι μετά από 7 χρόνια και κάτι του Μητσοτάκη στην εξουσία, συνεχίζουν να είναι οι μεγαλύτεροι χορηγοί του.
Αποτέλεσμα;
Τον Μητσοτάκη να τον απειλεί πλέον ο ίδιος του ο εαυτός, ειδικά αν περάσει στη συνείδηση του κόσμου η γραμμή του:
«Να φύγει, κι ας έρθει όποιος να ’ναι…»
Ο Πειραιάρχης
www.bankingnews.gr
