Ένα
ενδιαφέρον άρθρο δημοσιεύει στο Project Syndicate o οικονομολόγος και
πρώην υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης για το «ελληνικό success
story», που, όπως επισημαίνει, είναι περισσότερο εικονική πραγματικότητα
παρά ουσιαστικό.
«Η Ελλάδα είναι το νέο Ελ Ντοράντο των χρηματοπιστωτικών κύκλων. Έρχονται, αγοράζουν ένα κόκκινο στεγαστικό δάνειο στο 5% της ονομαστικής του αξίας, πετούν έξω την οικογένεια που ζει στο υποθηκευμένο διαμέρισμα, το πουλάνε στο 50% της αξίας του δανείου και –ιδού– αποκομίζουν δεκαπλάσια απόδοση.
Στη συνέχεια, επενδύουν μέρος των κερδών σε ελληνικά κρατικά ομόλογα, απολαμβάνοντας ένα ωραίο, χωρίς ρίσκο περιθώριο αποδόσεων έναντι των γερμανικών ομολόγων, χάρη στη συνεχιζόμενη στήριξη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στο ελληνικό δημόσιο χρέος.
Με δάνεια από ελληνικές τράπεζες –που ανακεφαλαιοποιήθηκαν από τους Έλληνες φορολογούμενους μέσω τεράστιων δανείων από άλλους Ευρωπαίους φορολογούμενους– μια κρατική γερμανική εταιρεία αγόρασε 14 κερδοφόρα αεροδρόμια (μεταξύ των οποίων της Μυκόνου και της Σαντορίνης), τα ανακαίνισε με ευρωπαϊκά κονδύλια που προορίζονταν για την Ελλάδα, και τώρα εισπράττει εντυπωσιακές αποδόσεις που επαναπατρίζονται στη Γερμανία μέσω Λουξεμβούργου.
Το εθνικό εισόδημα σε ευρώ είναι περίπου το ίδιο με του 2009, το συνολικό διαθέσιμο πραγματικό εισόδημα είναι 41% χαμηλότερο και οι πραγματικοί μισθοί έχουν μειωθεί κατά 30%;
Γιατί να σε απασχολήσουν οι οφειλές των πολιτών προς το κράτος, που έχουν εκτοξευθεί από το 21,5% του ΑΕΠ το 2009 στο 49,2% σήμερα, ή η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος, που μετά την ιδιωτικοποίηση έχει αυξηθεί κατά 85%, ή τα ενοίκια που έχουν εκτιναχθεί κατά 93% την ίδια περίοδο;
Άλλοι αναπτυξιακοί δείκτες δείχνουν την ίδια εικόνα.
Ο αριθμός των γεννήσεων κατέρρευσε από 118.000 το 2009 σε λιγότερες από 63.000 το 2024».
Ευχάριστο θα ήταν να ακούσουμε από πλευράς κυβέρνησης τον αντίλογο. Υπάρχει;
