Είναι τουλάχιστον αφελές να πιστεύει κανείς πως το
Ιράν μπορεί να αντιμετωπιστεί με τις ίδιες μεθόδους που χρησιμοποίησαν
ΗΠΑ και Ισραήλ στο Ιράκ του Saddam ή στη Συρία του Assad.
Και όμως, στην Ουάσιγκτον και στο Τελ Αβίβ συνεχίζουν να
Η πρόσφατη επιχείρηση “Operation Midnight Hammer” στην οποία οι ΗΠΑ ισχυρίστηκαν ότι κατέστρεψαν πλήρως το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα, αποτέλεσε ίσως επικοινωνιακή επιτυχία για το εσωτερικό τους ακροατήριο, αλλά επί της ουσίας, το Ιράν παραμένει ζωντανό, λειτουργικό και επικίνδυνα υπομονετικό.
Οι εγκαταστάσεις σε Natanz, Isfahan
και Fordow δέχτηκαν όντως σοβαρά πλήγματα. Όμως ποιον ακριβώς πιστεύουν
ότι ξεγέλασαν οι Αμερικανοί όταν πανηγυρίζουν ότι "διέλυσαν τα πάντα";
Στο
Fordow, οι φυγοκεντρητές βρίσκονται μέσα σε βουνό, θαμμένοι 800 μέτρα
κάτω από την επιφάνεια. Μόνο τα MOPs (Massive Ordnance Penetrators)
κατάφεραν να τη φτάσουν, και ακόμα και τώρα, δεν υπάρχει καμία επίσημη επιβεβαίωση ότι οι εγκαταστάσεις καταστράφηκαν ολοσχερώς.
Η IAEA προειδοποιεί εδώ και μήνες: Το Ιράν έχει στην κατοχή του πάνω από 400 κιλά ουρανίου εμπλουτισμένου στο 60%, κάτι που επαρκεί –αν μετατραπεί σε ουράνιο υψηλού εμπλουτισμού (90%)– για τουλάχιστον 10 πυρηνικές κεφαλές. Το κρίσιμο ερώτημα είναι: πού βρίσκεται τώρα αυτό το υλικό; Και η απάντηση είναι ξεκάθαρη: κανείς δεν ξέρει.
Η δήλωση του Mohammad Eslami, επικεφαλής του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν, για την ολοκλήρωση μιας τρίτης, μυστικής εγκατάστασης σε «απαραβίαστη τοποθεσία», έρχεται να επιβεβαιώσει αυτό που πολλοί δυτικοί αναλυτές φοβούνται, αλλά λίγοι τολμούν να πουν δημοσίως: το Ιράν δεν μπορεί να χτυπηθεί με ένα “surgical strike”. Χρειάζεται πόλεμο διαρκείας, με πολιτικό και στρατιωτικό κόστος που καμία Δύση δεν είναι διατεθειμένη να αναλάβει.
Το Ιράν έχει αποδείξει πως είναι πολιτικά και στρατηγικά ανθεκτικό. Αντιμετώπισε δεκαετίες κυρώσεων, εσωτερικές εξεγέρσεις, δολοφονίες επιστημόνων, επιθέσεις στον κυβερνοχώρο και βιολογικό σαμποτάζ, και παρ' όλα αυτά όχι μόνο επιβίωσε – ενίσχυσε την επιρροή του. Από τον Λίβανο μέχρι την Υεμένη, από το Ιράκ μέχρι τη Συρία, το Ιράν έχει δημιουργήσει ένα σύστημα δορυφορικών δυνάμεων, έτοιμων να απαντήσουν σε κάθε επίθεση.
Η πραγματική ισχύς του Ιράν δεν περιορίζεται στους πυρηνικούς του αντιδραστήρες. Υπάρχει ένα τεράστιο, πολύπλοκο δίκτυο γνώσης, έρευνας και εμπειρογνωμοσύνης, που δεν διαγράφεται με βόμβες. Χιλιάδες επιστήμονες, μηχανικοί και τεχνικοί εργάζονται αθόρυβα, συστηματικά, εδώ και δεκαετίες. Όπως σημειώνει η Darya Dolzikova, ερευνήτρια στο Royal United Services Institute του Λονδίνου:
«Η εξάλειψη των φυσικών υποδομών δεν ισοδυναμεί με εξάλειψη της γνώσης. Το Ιράν μπορεί να ξαναχτίσει. Και θα το κάνει».
Ας μην ξεχνάμε ότι το Ιράν δεν δρα
μόνο του. Το γεωστρατηγικό του αποτύπωμα επεκτείνεται από την Υεμένη και
το Ιράκ, έως τον Λίβανο και τη Συρία.
Αν οι ΗΠΑ και το Ισραήλ θέλουν πόλεμο με το Ιράν, τότε πρέπει να είναι έτοιμοι για ανάφλεξη σε όλη τη Μέση Ανατολή – και ίσως πολύ πιο πέρα.
Η ιστορία έχει δείξει ότι η υπεροψία είναι ο προθάλαμος της ήττας. Όσοι γέλασαν όταν ξεκίνησε η Χεζμπολάχ, όσοι χλεύασαν την επιρροή της Τεχεράνης στη Βαγδάτη ή την αναβίωση των Χούθι στην Υεμένη, σήμερα μετρούν κόστος και απώλειες.
Το Ιράν εξελίσσεταιν και προσαρμόζεται. Το Ισραήλ και οι ΗΠΑ μπορούν να συνεχίσουν να γελούν.
Αλλά αν το Ιράν επιλέξει να απαντήσει καταστροφικά, δεν θα είναι με tweets ούτε με συνεντεύξεις Τύπου.
Θα είναι με φωτιά...
www.bankingnews.gr
