Το έγγραφο το οποίο έχει υποβάλει η Βουλγαρία στην ΕΕ, αιτιολογώντας την αρνητική στάση της για την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με τη Βόρεια Μακεδονία, έχει ιδιαίτερη σημασία. Και αποκαλύπτει πόσο εύκολα η Αθήνα, το 2018, «πούλησε»
την υπόθεση του ονόματος.Το βουλγαρικό υπόμνημα επισημαίνει ότι «στις γειτονικές χώρες, ο όρος ‘‘μακεδονική’’ χρησιμοποιείται για να υποδηλώσει γεωγραφική προέλευση και όχι εθνική ταυτότητα. Και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να δημιουργείται σύγχυση». Δίνοντας τη δική της ερμηνεία, η Βουλγαρία θεωρεί ότι η κατασκευή εθνότητας και γλώσσας έγινε επειδή η Γιουγκοσλαβία ήθελε να εξαφανίσει τη βουλγαρική ταυτότητα των κατοίκων του τμήματος της Μακεδονίας που προσαρτήθηκε στη Γιουγκοσλαβία και είχαν βουλγαρική καταγωγή.
Και επισημαίνεται ότι η «νέα αυτή ταυτότητα χτίσθηκε εις βάρος της ιστορίας και της γεωγραφίας των γειτονικών χωρών, θέτοντας έτσι τα θεμέλια για μελλοντικές εδαφικές και μειονοτικές αξιώσεις στη Γιουγκοσλαβία». Και σε ό,τι αφορά τη γλώσσα το υπόμνημα αναφέρει ότι η «‘‘γλώσσα ή εθνικότητα της Μακεδονίας’’ δεν υπήρχε μέχρι τις 2 Αυγούστου του 1944…».
Το μεγάλο πλέον πρόβλημα στην προσπάθεια της Βουλγαρίας να αποδείξει ότι οι Σλαβομακεδόνες της Βόρειας Μακεδονίας είναι βουλγαρικής προέλευσης και ότι δεν υφίσταται «μακεδονική» γλώσσα, αλλά πρόκειται περί παραλλαγής της βουλγαρικής, είναι η Συμφωνία των Πρεσπών, που έσπευσε να τα αναγνωρίσει όλα.
