Η αναποτελεσματικότητα στην αντιμετώπιση της πανδημίας είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο. Και η αιτία βρίσκεται στο ότι το υβρίδιο «οικονομική δραστηριότητα – αποστασιοποίηση» και τα λοκντάουν-ακορντεόν δεν οδηγούν πουθενά. Αντίθετα, διαιωνίζουν το πρόβλημα και το καθιστούν εκκολαπτήριο ενός νέου κοινωνικού μοντέλου ή καθεστώτος, όπου ο προσωπικός χώρος και χρόνος θα έχουν μεταβληθεί, και ο δημόσιος χώρος, άρα η εν γένει κοινωνικοποίηση, θα έχουν καταργηθεί και αντικατασταθεί από κάτι άλλο – διαδικτυακό, virtual, εικονικό, βιομετρικό, ελεγχόμενο.
Την ίδια στιγμή, ξεπροβάλλουν με τον πιο επιδεικτικό τρόπο τα σημάδια ενός πλήρους αποσυντονισμού, μιας διαπάλης και κρίσης των βασικών κέντρων του συστήματος – με χαρακτηριστικές περιπτώσεις όσα γίνονται στις ΗΠΑ και όσα πρωτοφανή συμβαίνουν εντός της Ε.Ε. Το «τα έχουμε κάνει σκατά», που ειπώθηκε από επίσημα χείλη, δείχνει το μέγεθος του ταρακουνήματος. Δεν πρόκειται για την υγεία των πολιτών, αλλά για κάτι βαθύτερο και σημαντικότερο για τους υπηρέτες του συστήματος. Βαθαίνει η πολυ-κρίση, εντείνονται τα αδιέξοδα, αποσυντονίζονται κέντρα που μέχρι χθες κάπως λειτουργούσαν. Μόνη λύση η παράταση καταστάσεων λοκντάουν, τα ανοιγοκλεισίματα, η μισολειτουργία. Έτσι συγκαλύπτεται η οικονομική ύφεση-καταβύθιση και ταυτόχρονα ελέγχονται οι πληθυσμοί. Παράλληλα, εκκολάπτονται οι όροι ενός άλλου κοινωνικού μοντέλου με επάλληλα και μεγάλα απαρτχάιντ, που θα διευκολύνουν την απόρριψη εργατικής δύναμης και τον κοινωνικό αποκλεισμό.
Στη χώρα μας έχουμε το πιο σκληρό και παρατεταμένο λοκντάουν, δείγμα της ανικανότητας αλλά και του πολιτικού χαρακτήρα των μέτρων. Δεν φέρνει αποτέλεσμα, αλλά χαρίζει στο σύστημα τη δυνατότητα να περνά απίστευτους νόμους που καταργούν θεμελιώδη δημοκρατικά δικαιώματα, να επιβάλλει συσκότιση σε πολύ σοβαρά εθνικά ζητήματα και, τέλος, να συγκαλύπτει την καταστροφική κατάσταση της οικονομίας. Όλα αυτά γίνονται τάχα για την προστασία της ζωής και της υγείας, ενώ εντείνουν τα προβλήματα. Έτσι συνηθίζει η κοινωνία να μην ζητά επιχειρήματα, μελέτες, ενημέρωση, δείκτες, πραγματική επιστημονική γνώση. Απλώς κάθε μέρα βομβαρδίζεται από τα ΜΜΕ και τους «ειδικούς» για πράγματα που είναι έξω από κάθε έλεγχο και διασταύρωση. Ένα τεράστιο σύννεφο συσκοτίζει αντί να διαφωτίσει. Όμως, ακόμη κι έτσι, ο χορός που έχουν στήσει κυβερνήσεις και τεράστιες φαρμακοβιομηχανίες και ο αναμεταξύ τους ανταγωνισμός δεν μπορεί να κρυφτεί. Παίζουν με την αγωνία του κόσμου να ζήσει, να μην αρρωστήσει, να μην διασωληνωθεί. Ως πότε;
Τώρα «ειδικοί» και πολιτικοί, μετά τα take away, τα click away κ.ο.κ., προχωρούν στο… δημοκρατικό, συνταγματικό, υγειονομικό, ψυχαγωγικό κ.λπ. μέτρο της απαγόρευσης κυκλοφορίας το Σαββατοκύριακο από τις 6 το απόγευμα. Δείγμα των μυαλών και της νοοτροπίας που κουβαλάνε για την προστασία τάχα της υγείας. Όλη την εβδομάδα οι μισοί στο σπίτι (τηλεργασία-τηλεκπαίδευση ή ανεργία), οι άλλοι μισοί να εργάζονται (μετακινήσεις, υπηρεσίες, εργοστάσια κ.λπ.), sms για καθημερινά ψώνια και εξόδους (που μέχρι τώρα δεν έφεραν αποτέλεσμα), και τώρα πρόσθετη «προστατευτική» απαγόρευση για Σάββατο και Κυριακή. Μα ποιος τα σκέφτεται αυτά; Με ποια λογική;
Κι όμως, υπάρχει λογική. Η κοινωνία φταίει, αυτή δεν πειθαρχεί, και την τιμωρούμε με δύο τρίωρα επιπλέον τιμωρία κάθε Σάββατο και Κυριακή. Όλως τυχαίως, τα δύο τρίωρα τιμωρίας αφορούν τις δύο μέρες (και ιδιαίτερα τις ώρες) που ο κόσμος χαλαρώνει, ξεκουράζεται, κινείται κάπως πιο ελεύθερα. Αυτό ενοχλεί, το «κάπως πιο ελεύθερα». Αυτό φταίει για τον κορωνοϊό… Βολικό, αλλά παράλογο και τιμωρητικό.
Το γόνατο στο σβέρκο, «δεν μπορώ να αναπνεύσω» για 8 λεπτά. Ο Φλόιντ δεν ζει πλέον. Κάτι ανάλογο συμβαίνει κι εδώ!
