Δίνουμε μάχη για τη ζωή και όχι για τον θάνατο και θέλουμε τα ΜΜΕ συνοδοιπόρους.
έντονα τον προβληματισμό τους, ότι, παρακολουθώντας πολλές ώρες τηλεόραση, αυξάνεται το άγχος τους για την επόμενη μέρα. “Δεν αντέχουμε να βλέπουμε αλλά φέρετρα”, είναι μία χαρακτηριστική φράση που αποτέλεσε και την αφορμή να γράψω το παρόν άρθρο.
Ο φόβος του θανάτου είναι ίσως ο μεγαλύτερος ή σίγουρα ένας από τους μεγαλύτερους φόβους που μας διακατέχει, ακριβώς γιατί αφορά το άγνωστο και το τέλος της ύπαρξής μας. Το να ζούμε διαρκώς με τον φόβο του θανάτου, σε μία περίοδο μάλιστα εγκλεισμού, είναι επικίνδυνο και μπορεί να οδηγήσει συμπολίτες μας σε ακραίες αντιδράσεις, δεδομένου ότι θα χρειαστεί ακόμα χρόνος και θα γίνει σταδιακά η επιστροφή στις ζωές μας και στην κανονικότητα.
Ο φόβος του θανάτου είναι χειρότερος και από τον ίδιο τον θάνατο και πρέπει να τον καταπολεμήσουμε! Το να ζεις διαρκώς, σε καθημερινή βάση, με τον φόβο είναι μία τραυματική εμπειρία και εφόσον δίνουμε έναν αγώνα για τη ζωή (και όχι για τον θάνατο) πρέπει να μπει ένα μέτρο στα ΜΜΕ, ώστε να μην υπερπροβάλλουν εικόνες θανάτου (ακόμα και αναφορά στον τρόπο κατάληξης ασθενών -“χορηγήθηκε μορφίνη για να μην πονάνε στο τελικό στάδιο”) και να αρχίσουν να προβάλλουν εικόνες ζωής που είναι αναγκαίες για να αντλήσουμε δύναμη και να συνεχίσουμε τον αγώνα! Σαφώς θα δοθεί και η εικόνα του θανάτου, αλλά πρέπει να δοθεί στον ίδιο βαθμό -και σε ακόμα μεγαλύτερο – η εικόνα της ζωής και ο τρόπος συνέχισής της σε αυτές τις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες.
Επομένως, ο ρόλος των ΜΜΕ είναι καθοριστικής σημασίας στο να μην καλλιεργούν τον “φόβο του θανάτου”. Από τη μία πλευρά. οι δημοσιογράφοι έχουν αναλάβει μία πολύ σημαντική ευθύνη -της ενημέρωσης των πολιτών, και οφείλω να πω ότι δίνουν τη δική τους σκληρή καθημερινή μάχη σε πολύ δύσκολες συνθήκες, συνεπώς πρέπει να συνειδητοποίησουν το βάρος της ευθύνης τους. Αναμφίβολα ο δημοσιογράφος δεν μπορεί να αποκρύψει τη σκληρή πραγματικότητα και πρέπει να αναδείξει ακόμα και τις πιο σκληρές όψεις της. Με καταγραφή της άποψης των πλέον έγκριτων επιστημόνων και με ανάδειξη αξιόπιστων ερευνών για το θέμα από την επιστημονική κοινότητα. Όχι όμως με τρομολαγνεία, η οποία μπορεί να επιφέρει πολύ αρνητικά αποτελέσματα και να οδηγήσει μακροπρόθεσμα σε ακραίες αντιδράσεις. Ειδικά αυτή την περίοδο όπου οι ανήλικοι βρίσκονται σπίτι, άρα εκτίθενται και εκείνοι στις εικόνες του θανάτου που προβάλλονται στα ΜΜΕ.
Από την άλλη πλευρά, θεωρώ ότι είναι η πλέον κατάλληλη περίοδος ώστε τα ΜΜΕ να επιτελέσουν τον κοινωνικό τους ρόλο. Σε αυτή την περίοδο του εγκλεισμού, είναι σημαντικό, πέρα από την ενημέρωση, να δώσουν έμφαση και στην ψυχαγωγία των πολιτών που δεν έχουν τη δυνατότητα να βγουν τη βόλτα τους, να πάνε στο θέατρο, σε μία εκδήλωση, να πιουν έναν καφέ με τους φίλους τους. Ό, τι δηλαδή ήταν αυτονόητο και δεδομένο στη ζωή μας μέχρι πριν από έναν μήνα. Για να γίνω πιο συγκεκριμένη θα καταθέσω ακολούθως ορισμένες ενδεικτικές προτάσεις:
- Καθιέρωση στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων κάθε τηλεοπτικού καναλιού της ενότητας των “θετικών ειδήσεων της ημέρας” με αισιόδοξα μηνύματα, που θα μας δώσουν δύναμη για να συνεχίσουμε σε αυτήν τη σκληρή μάχη με κύριο χαρακτηριστικό της την αβεβαιότητα για το αύριο.
- Ανάδειξη περισσότερων ζητημάτων κοινωνικού ενδιαφέροντος, που σχετίζονται με την περίοδο που διανύουμε και συζήτηση με επιστήμονες για τρόπους αντιμετώπισής τους.
- Άνοιγμα στην κοινωνία. Να δοθεί ο λόγος σε νέους ανθρώπους, όπως μαθητές της τρίτης Λυκείου και φοιτητές, σε ακαδημαϊκούς και ερευνητές, προκειμένου να συζητηθούν φλέγοντα θέματα παιδείας και να ανοίξει ένας ουσιαστικός διάλογος με τον κοινωνία για τον ρόλο της εκπαίδευσης και την αξία της παιδείας σε μία εποχή που αλλάζει. Αναμφίβολα θα είχε πολύ πιο μεγάλο ενδιαφέρον να δοθεί ο λόγος στους νέους και να διερευνηθούν ζητήματα που τους απασχολούν και αφορούν το μέλλον τους από το να προβάλλονται συνεχώς πρόσωπα από τον “λαμπερό κόσμο της showbiz” για να αναφέρουν τα συμπτώματα κορωνοΐου που έχουν, όταν οι ειδικοί μας ενημερώνουν σε καθημερινή βάση για το θέμα.
- Να γίνουν δημιουργικές και εποικοδομητικές συζητήσεις με πολίτες που έχουν κάτι ουσιαστικό να καταθέσουν και να αναδειχθούν καίρια ζητήματα της εποχής ώστε να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά τις προκλήσεις του μέλλοντος, όπως πάλι ενδεικτικά αναφέρω μορφές τηλεργασίας, εκπαίδευση και τηλεμαθήματα και πώς αυτά μπορούν να οργανωθούν με έναν τρόπο ώστε ο μαθητικός πληθυσμός σε όλα τα σχολεία να καλύψει την ίδια ύλη και να επωφεληθεί πραγματικά από την εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Να συζητηθεί το πώς θα προετοιμαστούν οι εκπαιδευτικοί ώστε να αξιοποιήσουν στο μέγιστο βαθμό τα οφέλη της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης για όλους τους μαθητές, σε όλα τα σχολεία, εάν προκύψει και στο μέλλον ανάγκη.
- Εξίσου σημαντική είναι η ψυχαγωγία των πολιτών αυτή την περίοδο και πρέπει σίγουρα οι τηλεοπτικοί σταθμοί να προσανατολιστούν και σε νέες μορφές εκπομπών που θα λαμβάνουν υπ’ όψιν τα δεδομένα της εποχής. Θα ήταν μία πολύτιμη ευκαιρία στη θέση των realities να ξεκινήσουν εκπομπές για το βιβλίο, τη μουσική, τις ταινίες, που αυτή την περίοδο αποτελούν σημαντικές μορφές ψυχαγωγίας για τους πολίτες άρα μπορεί να υπάρξει ενδιαφέρον για αντίστοιχη θεματολογία. Όπως επίσης εκπομπές ή θεματικές ενότητες στα δελτία ειδήσεων ή σε εκπομπές για το παιδί, με παρουσιάσεις παιδικών βιβλίων, δραστηριότητες στο σπίτι. Ακόμα και τα talk shows, με την πολύτιμη συνδρομή της τεχνολογίας, που αυτή την περίοδο μας φέρνει πιο κοντά, θα έχουν ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αρκεί να μην εστιάζουν μόνο στις αρνητικές πλευρές της ζωής.
Πηγή:
