Υπήρξαν στον κόσμο τόσες πανούκλες όσοι και οι πόλεμοι.Και παρ' όλα αυτά οι πανούκλες και οι πόλεμοι
πάντα βρίσκουν τους ανθρώπους το ίδιο απροετοίμαστους.
Όταν ξεσπάει ένας πόλεμος, οι άνθρωποι λένε:
''Δε θα διαρκέσει πολύ, είναι ανόητο''.
Κι αναμφίβολα ένας πόλεμος είναι σίγουρα ανόητος,
αλλά αυτό δεν τον εμποδίζει να διαρκέσει.
Η δυστυχία δεν είναι στα μέτρα του ανθρώπου,
επομένως λέμε ότι η δυστυχία δεν είναι πραγματική,
είναι ένα κακό όνειρο που θα περάσει.
Αλλά δεν περνάει πάντα και από κακό όνειρο σε κακό όνειρο,
είναι οι άνθρωποι που περνάνε και πρώτα πρώτα οι ανθρωπιστές,
γιατί δεν πήραν τις προφυλάξεις τους.
Οι συμπολίτες μας, ξεχνούσαν να είναι μετριόφρονες
σκέφτονταν ότι όλα είναι ακόμη δυνατά γι' αυτούς'
πράγμα που σήμαινε ότι οι δυστυχίες είναι αδύναμες.
Συνέχιζαν να κάνουν επιχειρήσεις,
να ετοιμάζουν ταξίδια και να έχουν γνώμες.
Πως θα μπορούσαν να σκεφτούν την πανούκλα,
που καταργεί το μέλλον,που καταργεί τις μετακινήσεις και τις συζητήσεις;
Θεωρούσαν τους εαυτούς τους ελεύθερους.
Κανένας δεν είναι ελεύθερος όσο υπάρχουν δυστυχίες.
