Όταν περπατάμε μέσα σε
ένα παρθένο δάσος στο οποίο δεν έχει παρέμβει ακόμα ο άνθρωπος, θα
παρατηρήσουμε όχι μονάχα την αφθονία της ζωής σε διάφορες μορφές αλλά θα συναντήσουμε
επίσης πεσμένα δέντρα, κορμούς σε σήψη, φύλλα που σαπίζουν και ύλη σε
αποσύνθεση σε κάθε μας βήμα. Οπουδήποτε κι αν κοιτάξουμε θα δούμε το θάνατο
μαζί με τη ζωή να συνυπάρχουν.
Μετά από προσεχτικότερη παρατήρηση, όμως, μπορεί να ανακαλύψουμε ότι οι αποσυντιθέμενοι κορμοί των δέντρων και τα σάπια φύλλα όχι μόνο γεννούν ζωή αλλά είναι και τα ίδια γεμάτα από ζωή. Μικροοργανισμοί εργάζονται ακατάπαυστα και μόρια αναδιατάσσονται. Οπότε ο θάνατος δεν υφίσταται στην πραγματικότητα παρά μόνο η μεταμόρφωση της ύλης. Τι μπορούμε να συμπεράνουμε από αυτό;
Ο θάνατος δεν είναι το αντίθετο της ζωής. Η ζωή δεν έχει αντίθετο. Το αντίθετο του θανάτου είναι η γέννηση. Η ζωή είναι αιώνια.
Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό…
Μετά από προσεχτικότερη παρατήρηση, όμως, μπορεί να ανακαλύψουμε ότι οι αποσυντιθέμενοι κορμοί των δέντρων και τα σάπια φύλλα όχι μόνο γεννούν ζωή αλλά είναι και τα ίδια γεμάτα από ζωή. Μικροοργανισμοί εργάζονται ακατάπαυστα και μόρια αναδιατάσσονται. Οπότε ο θάνατος δεν υφίσταται στην πραγματικότητα παρά μόνο η μεταμόρφωση της ύλης. Τι μπορούμε να συμπεράνουμε από αυτό;
Ο θάνατος δεν είναι το αντίθετο της ζωής. Η ζωή δεν έχει αντίθετο. Το αντίθετο του θανάτου είναι η γέννηση. Η ζωή είναι αιώνια.
Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό…
