Μεγάλη επιτυχία ο ΣΥΡΙΖΑ! Κατάφερε να κάνει ένα τραγούδι, δημοψήφισμα! Το «Μακεδονία ξακουστή» τραγουδήθηκε καθ’ άπασαν την επικράτεια (και την ξένη, όπου Έλληνες) κατά κόρον. Το τραγούδησαν ακόμα και οι πέτρες. Όλοι, εκτός απ’ τα τούβλα που κατάφεραν τέτοιο κατόρθωμα!
***
Ανήμερα της 25ης Μαρτίου η Τουρκία (εν προκειμένω η Τουρκιά) καταδήλωνε τις διεκδικήσεις της γείτονος στο Αιγαίο παραβιάζοντας το FIR Αθηνών κι εξαναγκάζοντας το πρωθυπουργικό ελικόπτερο σε ελιγμούς βύθισης-διαφυγής.
Αργότερα-αργότερα (αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς) κατέφθασαν ελληνικά μαχητικά και αναχαίτισαν τα τουρκικά. Και τι βρήκε να πει ο Τσίπρας ανάμεσα στ’ άλλα για αυτή την ιταμή επίδειξη ισχύος απ’ την πλευρά της Τουρκίας; Ότι «τζάμπα χαλάνε κηροζίνη οι Τούρκοι»!! (Ανησυχούμε μήπως για τα οικονομικά τους;)
Η Τουρκία δεν έκαμε απλώς μιαν ακόμα επίδειξη ισχύος, αλλά μιαν ακόμα καταγραφή των αξιώσεών της.
(Μάλιστα την επόμενη ημέρα οι Τούρκοι διακήρυξαν ότι ο Έλληνας Πρωθυπουργός πήγε σε… Τουρκικό νησί).
Η χλεύη ότι οι Τούρκοι καίνε τζάμπα κηροζίνη είναι για τα καφενεία. Κι ως φαίνεται, ο Τσίπρας ό,τι ακούει στα καφενεία το εμπεδώνει – η θάλασσα δεν έχει σύνορα, το ήλιον είναι ένα αέριο που το μαζεύουμε με τον ήλιο στις ταράτσες μας κι άλλα συναφή παιδαριώδη.
Ο Τσίπρας είναι Τσίπρας, αλλά είναι και Πρωθυπουργός της χώρας. Βάσκανος μοίρα, αλλά είναι. Επί τέσσερα χρόνια έχει αποδομηθεί το σύμπαν και κυρίως η λογική. Με αποτέλεσμα η βλακεία να στιγματίζει όλο και πιο έντονα τα δημόσια πράγματα.
Ενημερώνοντας, λόγου χάριν το ΑΠΕ-ΜΠΕ για το επεισόδιο με τον Πρωθυπουργό καθ’ οδόν προς το Αγαθονήσι καταλήγει: «Σημειώνεται ότι το Αγαθονήσι εντάσσεται στην προστατευόμενη περιοχή Natura 2000 ως πολύτιμο καταφύγιο σπάνιων πουλιών όπως ο Αιγαιόγλαρος». Τι σημαίνει τώρα αυτό; ότι οι Τούρκοι δεν σεβάστηκαν την περιοχή Natura; Ή ότι ο Πρωθυπουργός είναι Αιγαιόγλαρος και χρήζει προστασίας;
Μόνον βλάκας θα μπορούσε να πει ότι «Ξακουστή ήταν μόνον η Μακεδονία των Σκοπίων», και το είπε ο κ. Παππάς. Τις ίδιες κουτοπονηριές ο κ. Κοτζιάς: «Ασφαλώς η αρχαία Μακεδονία του Μεγαλέξανδρου είναι ελληνική». Μόνον ένας ευήθης θα μπορούσε να αμολήσει την κοτσάνα Τσιρώνη για το Καστελόριζο και μόνον ένας Τσιρώνης θα μπορούσε να επιμένει στην κοτσάνα του.
Ο βλαξ, ξέρετε, επιδεικνύει εξαιρετική επιμονή και υπομονή. Επιμονή στη βλακεία του και ιώβεια υπομονή στις συνέπειές της – δηλαδή ανθεκτικότητα που σκάει χίλια χάνια γαϊδάρους. Η βλακεία όμως μαζί με την πονηρία συνιστούν εκρηκτικό μείγμα, επικίνδυνο. Διότι το «δεν είμαστε μοναχοφάηδες» του κ. Κοτζιά, ή η αναγνώριση τουρκικών δικαιωμάτων απ’ τον Κατρούγκαλο δεν αποτελούν βλακεία μόνον, αλλά πονηρία – χρήσιμη πονηρία για άλλους παράγοντες και για αλλότριους σκοπούς.
Η Τουρκία δήλωσε ότι δεν παραβίασε και δεν παρενόχλησε, διότι για την Τουρκία η παραβίαση του FIR Αθηνών, δεν είναι παραβίαση! Και ύστερα ο Τσίπρας κάθεται και λέει για κηροζίνες – ή ότι «ο Έλληνας πρωθυπουργός θα έφθανε και στο πιο απόμακρο νησί, ακόμα και κολυμπώντας» (!!) Πολύ ηρωικό, αλλά κάπως πτωχοπροδρομικό.
Και απογοητευτικό. Ένας πρωθυπουργός που κολυμπάει (ή κατά Αλιβιζάτον «πιάνει πουλιά στον αέρα») μπορεί να κάνει για φύλαρχος σε παλαιολιθικό παραλήμνιο χωριό τροφοσυλλεκτών, αλλά όχι για πρωθυπουργός μιας σύγχρονης χώρας – έστω και βασανισμένης. Και στο καπάκι:
«Όταν μυρίσω τον κρίνο θα μάθετε τι θα κάνω», Πέτρος Κόκκαλης. Τον… κρίνο;!;!
Τι να πει τώρα κανείς; πώς να συνεχίσει να γράφει;…
twitter: @st_stavropoulos
email: stathispontiki@gmail.com
Ανήμερα της 25ης Μαρτίου η Τουρκία (εν προκειμένω η Τουρκιά) καταδήλωνε τις διεκδικήσεις της γείτονος στο Αιγαίο παραβιάζοντας το FIR Αθηνών κι εξαναγκάζοντας το πρωθυπουργικό ελικόπτερο σε ελιγμούς βύθισης-διαφυγής.
Αργότερα-αργότερα (αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς) κατέφθασαν ελληνικά μαχητικά και αναχαίτισαν τα τουρκικά. Και τι βρήκε να πει ο Τσίπρας ανάμεσα στ’ άλλα για αυτή την ιταμή επίδειξη ισχύος απ’ την πλευρά της Τουρκίας; Ότι «τζάμπα χαλάνε κηροζίνη οι Τούρκοι»!! (Ανησυχούμε μήπως για τα οικονομικά τους;)
Η Τουρκία δεν έκαμε απλώς μιαν ακόμα επίδειξη ισχύος, αλλά μιαν ακόμα καταγραφή των αξιώσεών της.
(Μάλιστα την επόμενη ημέρα οι Τούρκοι διακήρυξαν ότι ο Έλληνας Πρωθυπουργός πήγε σε… Τουρκικό νησί).
Η χλεύη ότι οι Τούρκοι καίνε τζάμπα κηροζίνη είναι για τα καφενεία. Κι ως φαίνεται, ο Τσίπρας ό,τι ακούει στα καφενεία το εμπεδώνει – η θάλασσα δεν έχει σύνορα, το ήλιον είναι ένα αέριο που το μαζεύουμε με τον ήλιο στις ταράτσες μας κι άλλα συναφή παιδαριώδη.
Ο Τσίπρας είναι Τσίπρας, αλλά είναι και Πρωθυπουργός της χώρας. Βάσκανος μοίρα, αλλά είναι. Επί τέσσερα χρόνια έχει αποδομηθεί το σύμπαν και κυρίως η λογική. Με αποτέλεσμα η βλακεία να στιγματίζει όλο και πιο έντονα τα δημόσια πράγματα.
Ενημερώνοντας, λόγου χάριν το ΑΠΕ-ΜΠΕ για το επεισόδιο με τον Πρωθυπουργό καθ’ οδόν προς το Αγαθονήσι καταλήγει: «Σημειώνεται ότι το Αγαθονήσι εντάσσεται στην προστατευόμενη περιοχή Natura 2000 ως πολύτιμο καταφύγιο σπάνιων πουλιών όπως ο Αιγαιόγλαρος». Τι σημαίνει τώρα αυτό; ότι οι Τούρκοι δεν σεβάστηκαν την περιοχή Natura; Ή ότι ο Πρωθυπουργός είναι Αιγαιόγλαρος και χρήζει προστασίας;
Μόνον βλάκας θα μπορούσε να πει ότι «Ξακουστή ήταν μόνον η Μακεδονία των Σκοπίων», και το είπε ο κ. Παππάς. Τις ίδιες κουτοπονηριές ο κ. Κοτζιάς: «Ασφαλώς η αρχαία Μακεδονία του Μεγαλέξανδρου είναι ελληνική». Μόνον ένας ευήθης θα μπορούσε να αμολήσει την κοτσάνα Τσιρώνη για το Καστελόριζο και μόνον ένας Τσιρώνης θα μπορούσε να επιμένει στην κοτσάνα του.
Ο βλαξ, ξέρετε, επιδεικνύει εξαιρετική επιμονή και υπομονή. Επιμονή στη βλακεία του και ιώβεια υπομονή στις συνέπειές της – δηλαδή ανθεκτικότητα που σκάει χίλια χάνια γαϊδάρους. Η βλακεία όμως μαζί με την πονηρία συνιστούν εκρηκτικό μείγμα, επικίνδυνο. Διότι το «δεν είμαστε μοναχοφάηδες» του κ. Κοτζιά, ή η αναγνώριση τουρκικών δικαιωμάτων απ’ τον Κατρούγκαλο δεν αποτελούν βλακεία μόνον, αλλά πονηρία – χρήσιμη πονηρία για άλλους παράγοντες και για αλλότριους σκοπούς.
Η Τουρκία δήλωσε ότι δεν παραβίασε και δεν παρενόχλησε, διότι για την Τουρκία η παραβίαση του FIR Αθηνών, δεν είναι παραβίαση! Και ύστερα ο Τσίπρας κάθεται και λέει για κηροζίνες – ή ότι «ο Έλληνας πρωθυπουργός θα έφθανε και στο πιο απόμακρο νησί, ακόμα και κολυμπώντας» (!!) Πολύ ηρωικό, αλλά κάπως πτωχοπροδρομικό.
Και απογοητευτικό. Ένας πρωθυπουργός που κολυμπάει (ή κατά Αλιβιζάτον «πιάνει πουλιά στον αέρα») μπορεί να κάνει για φύλαρχος σε παλαιολιθικό παραλήμνιο χωριό τροφοσυλλεκτών, αλλά όχι για πρωθυπουργός μιας σύγχρονης χώρας – έστω και βασανισμένης. Και στο καπάκι:
«Όταν μυρίσω τον κρίνο θα μάθετε τι θα κάνω», Πέτρος Κόκκαλης. Τον… κρίνο;!;!
Τι να πει τώρα κανείς; πώς να συνεχίσει να γράφει;…
email: stathispontiki@gmail.com
