Η τραγελαφική κατάσταση με το χιονιά ήρθε να θυμίσει ότι το ιδιωτικό δεν είναι πάντα και καλό.
Για χρόνια μας είπαν ότι άμα έρθουν οι ιδιώτες και πάρουν τα αεροδρόμια, τα τρένα, τους αυτοκινητοδρόμους, τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα.
Θα έχουμε καλύτερες υπηρεσίες, περισσότερες δυνατότητες, πιο άμεση εξυπηρέτηση.
Γιατί υποτίθεται ότι οι ιδιώτες κυνηγούν τον πελάτη και θέλουν να τον εξυπηρετήσουν, ενώ στο δημόσιο είναι «βολεμένοι» και δεν νοιάζονται.
Μόνο που μετά τα πράγματα αποδεικνύονται διαφορετικά.
Πήρε η Fraport τα αεροδρόμια, συμπεριλαμβανομένου και αυτού της Θεσσαλονίκης. Όμως, στον πρώτο χιονιά κλείνει, όπως ακριβώς και πριν.
Ιδιωτικοποίησαν τους αυτοκινητοδρόμους, όμως κλείνουν και πάλι με το χιονιά.
Χαιρέτισαν το πόσο καλές είναι οι ιδιωτικές αεροπορικές εταιρείες, όμως αυτές είναι που παρατούν τους επιβάτες στην… Τιμισοάρα, επειδή δεν μπορούν να προσγειωθούν στη Θεσσαλονίκη.
Γιατί αυτή αλήθεια που κανείς δεν ομολογεί είναι ότι σε κάποια πράγματα χρειάζεται κράτος.
Περισσότερο κράτος.
Γιατί το κράτος (μπορεί να) λειτουργεί με το κριτήριο της κάλυψης των βασικών αναγκών και της διάθεσης όλων των πόρων χωρίς υπολογισμό του κόστους ούτε άγχος για το εάν η δραστηριότητα θα είναι κερδοφόρα.
Γιατί μπορεί να έχει πόρους και εξοπλισμό που κανείς ιδιώτης δεν μπορεί να συγκεντρώσει.
Γιατί έχει πάντα πολύ περισσότερο προσωπικό. Και την κρίσιμη ώρα το χρειάζεται το παραπάνω προσωπικό.
Και τα μεγάλα έργα πνοής πάντα το δημόσιο τα έκανε.
Η Ελλάδα με δημόσια ΔΕΗ ηλεκτροδοτήθηκε πραγματικά και με δημόσιο ΟΤΕ απέκτησε τηλεπικοινωνιακό δίκτυο.
Ακόμη και τις υποδομές που διαχειρίζονται σήμερα ιδιώτες, κατά βάση το δημόσιο ήταν αυτό που τις πλήρωσε.
Οι χώρες που ιδιωτικοποίησαν βασικές υποδομές το πλήρωσαν ακριβά.
Στη Βρετανία στα πρώτα χρόνια της ιδιωτικοποίησης των σιδηροδρόμων αυξήθηκαν τα ατυχήματα.
Στη Γαλλία ιδιωτικοποίησαν το δίκτυο ύδρευσης στο Παρίσι, αλλά το 2010 αναγκάστηκαν να το επιστρέψουν στις δημοτικές αρχές.
Στις ΗΠΑ η «απελευθέρωση» της αγοράς ενέργειας οδήγησε σε μπλακάουτ και άλλα προβλήματα.
Οι ευρωπαϊκές χώρες που έχουν ακόμη κυρίως δημόσια συστήματα υγείας, έχουν πολύ καλύτερη υγειονομική κάλυψη από τις ΗΠΑ όπου το σύστημα υγείας είναι σε μεγάλο βαθμό ιδιωτικό.
Γι’ αυτό το λόγο και δεν βλάπτει, σε κάποια πράγματα να είμαστε κρατιστές.
Να θέλουμε ισχυρό κράτος και επαρκώς στελεχωμένες δημόσιες υπηρεσίες.
Να έχουμε δημόσιες επιχειρήσεις.
Γιατί το δημόσιο, το κρατικό είναι εκεί για όλες και όλους. Ενώ το ιδιωτικό, συχνά, μόνο για όσους μπορούν να πληρώσουν κάτι παραπάνω.
Και για αυτά αξίζει να πληρώνουμε και υψηλότερους φόρους. Όχι για τα «πρωτογενή πλεονάσματα» της Τρόικας.
Γιατί υποτίθεται ότι οι ιδιώτες κυνηγούν τον πελάτη και θέλουν να τον εξυπηρετήσουν, ενώ στο δημόσιο είναι «βολεμένοι» και δεν νοιάζονται.
Μόνο που μετά τα πράγματα αποδεικνύονται διαφορετικά.
Πήρε η Fraport τα αεροδρόμια, συμπεριλαμβανομένου και αυτού της Θεσσαλονίκης. Όμως, στον πρώτο χιονιά κλείνει, όπως ακριβώς και πριν.
Ιδιωτικοποίησαν τους αυτοκινητοδρόμους, όμως κλείνουν και πάλι με το χιονιά.
Χαιρέτισαν το πόσο καλές είναι οι ιδιωτικές αεροπορικές εταιρείες, όμως αυτές είναι που παρατούν τους επιβάτες στην… Τιμισοάρα, επειδή δεν μπορούν να προσγειωθούν στη Θεσσαλονίκη.
Γιατί αυτή αλήθεια που κανείς δεν ομολογεί είναι ότι σε κάποια πράγματα χρειάζεται κράτος.
Περισσότερο κράτος.
Γιατί το κράτος (μπορεί να) λειτουργεί με το κριτήριο της κάλυψης των βασικών αναγκών και της διάθεσης όλων των πόρων χωρίς υπολογισμό του κόστους ούτε άγχος για το εάν η δραστηριότητα θα είναι κερδοφόρα.
Γιατί μπορεί να έχει πόρους και εξοπλισμό που κανείς ιδιώτης δεν μπορεί να συγκεντρώσει.
Γιατί έχει πάντα πολύ περισσότερο προσωπικό. Και την κρίσιμη ώρα το χρειάζεται το παραπάνω προσωπικό.
Και τα μεγάλα έργα πνοής πάντα το δημόσιο τα έκανε.
Η Ελλάδα με δημόσια ΔΕΗ ηλεκτροδοτήθηκε πραγματικά και με δημόσιο ΟΤΕ απέκτησε τηλεπικοινωνιακό δίκτυο.
Ακόμη και τις υποδομές που διαχειρίζονται σήμερα ιδιώτες, κατά βάση το δημόσιο ήταν αυτό που τις πλήρωσε.
Οι χώρες που ιδιωτικοποίησαν βασικές υποδομές το πλήρωσαν ακριβά.
Στη Βρετανία στα πρώτα χρόνια της ιδιωτικοποίησης των σιδηροδρόμων αυξήθηκαν τα ατυχήματα.
Στη Γαλλία ιδιωτικοποίησαν το δίκτυο ύδρευσης στο Παρίσι, αλλά το 2010 αναγκάστηκαν να το επιστρέψουν στις δημοτικές αρχές.
Στις ΗΠΑ η «απελευθέρωση» της αγοράς ενέργειας οδήγησε σε μπλακάουτ και άλλα προβλήματα.
Οι ευρωπαϊκές χώρες που έχουν ακόμη κυρίως δημόσια συστήματα υγείας, έχουν πολύ καλύτερη υγειονομική κάλυψη από τις ΗΠΑ όπου το σύστημα υγείας είναι σε μεγάλο βαθμό ιδιωτικό.
Γι’ αυτό το λόγο και δεν βλάπτει, σε κάποια πράγματα να είμαστε κρατιστές.
Να θέλουμε ισχυρό κράτος και επαρκώς στελεχωμένες δημόσιες υπηρεσίες.
Να έχουμε δημόσιες επιχειρήσεις.
Γιατί το δημόσιο, το κρατικό είναι εκεί για όλες και όλους. Ενώ το ιδιωτικό, συχνά, μόνο για όσους μπορούν να πληρώσουν κάτι παραπάνω.
Και για αυτά αξίζει να πληρώνουμε και υψηλότερους φόρους. Όχι για τα «πρωτογενή πλεονάσματα» της Τρόικας.
Πηγή:
