Σχολιάζει ο Κλεισθένης.Θρήνος, οδυρμός, αγανάκτηση, αποτροπιασμός και άλλα συναφή νιώθουμε για την στυγνή δολοφονία μετά από βιασμό της φοιτήτριας στην Ρόδο.
Κοινωνική απαίτηση η παραδειγματική τιμωρία των ενόχων, δύο νεαρών.
Αυτά είναι τα συνήθη μετά από την αποκάλυψη ενός φριχτού εγκλήματος.
Αναρωτιέμαι, αυτά φτάνουν; Είναι αρκετά; Μπορούν να αποτρέψουν παρόμοια εγκλήματα στο μέλλον;
Η απάντησή μου είναι ΟΧΙ,. Δεν φτάνουν δεν είναι αρκετά.
Οι γνώστες του αντικειμένου, οι επαΐοντες ας ψάξουν να βρουν αιτίες και λύσεις στο πρόβλημα.
Εγώ θα παραθέσω μία συζήτηση μεταξύ νεαρών, η παράθεση είναι από μνήμης αλλά δεν διαφέρει και πολύ απ' την πραγματική.
Βρίσκομαι σε καφετέρια λόγω επαγγελματικού ραντεβού. Δεν συνηθίζω ν πίνω τον καφέ μου σε καφετέριες, είμαι του κλασσικού καφενείου.
Στο διπλανό τραπεζάκι μία παρέα νεαρών, αγοριών και κοριτσιών συζητούν.
Γίνομαι αυτήκοος μάρτυς της συζήτησης.
Ένας απ' τους νεαρούς περιγράφει.
"Χθες που λέτε, πήγαμε με το γκομενάκι στο σπίτι μου, ήπιαμε τα ποτάκια μας και ετοιμάστηκα για το κρεβάτι."
"Και τι έγινε"; ρωτάει ένας απ' την παρέα.
"Να μωρέ, στην αρχή μούκανε την δύσκολη, δεν καθότανε με τίποτε".
"Και μετά τι έγινε"; ρωτάει ένα απ' τα κορίτσια της παρέας.
"Ε τι θεν νάγινε, έφαγε τα χαστουκάκια της και μου έκατσε σαν κότα".
Όλη η παρέα χασκογελάει, και όταν λέω όλη εννοώ όλη, αγόρια και κορίτσια. Μου φάνηκε πολύ παράξενο, καλά τα αγόρια αλλά και τα κορίτσια;
Φυσικά δεν υποστηρίζω ότι όλη η νεολαία σκέφτεται με αυτό τον τρόπο. Είναι όμως πολλοί, πάρα πολλοί που θεωρούν την γυναίκα αντικείμενο. Το κακό είναι ότι συμφωνούν και οι κοπέλες.
Αυτά πρέπει να δουν οι ειδικοί, μ' αυτά να ασχοληθούν, να βρουν τρόπους να αλλάξει η αντιμετώπιση της γυναίκας απ' την νεολαία. Να μην θεωρείται αντικείμενο.
Όλα τα άλλα είναι σε κουβέντα να βρισκόμαστε...
