Η Ελληνική Ψευδο-αστική τάξη και οι ευθύνες της για την έκπτωση της Χώρας...

Αστική τάξη είναι η κοινωνική τάξη που αποτελείται από ανθρώπους που ασχολούνται με τον δευτερογενή και τριτογενή τομέα της παραγωγής. Η αστική τάξη στη σύγχρονη μορφή της δημιουργήθηκε από τη βιομηχανική επανάσταση του 18ου αιώνα.
 
Έτσι, στην Ελλάδα της περιορισμένης βιομηχανοποίησης και της ανυπαρξίας πραγματικής βιομηχανικής επανάστασης, δεν υπάρχει πραγματική αστική τάξη, αλλά ένα ετερογενές συνονθύλευμα Πολιτών, που είτε αυτοπροσδιορίζονται ως «αστοί», είτε στοχοποιούνται ως «αστοί» δεδομένης μόνο της αντίθεσής τους στον κομμουνιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας.
Έτσι, δεν είναι αστοί όσοι θεωρούν ότι κληρονόμησαν αυτόν τον όρο, δεδομένης της απέχθειας της αστικής τάξης στα κληρονομικά αξιώματα. Δεν είναι αστοί όσοι απλώς είναι εύποροι οικονομικά. Δεν είναι αστοί όσοι απλώς ζουν στον αστικό ιστό, δηλαδή στις πόλεις. Δεν είναι αστοί όσοι  απλώς αρνούνται τον κομμουνισμό.
Η αστική τάξη, όπως διαμορφώθηκε στην Δυτική Ευρώπη, χαρακτηρίζεται από την αγάπη και την βοήθεια που προσφέρει στην Παιδεία, τις Επιστήμες, το Εμπόριο και τις Επιχειρήσεις. Χαρακτηρίζεται από κάθετη αντίθεση στην κληρονομική μεταβίβαση τίτλων και δικαιωμάτων της Φεουδαρχίας. Δεν αποδέχεται τον νεποτισμό και τις μεταφυσικές εξηγήσεις και εμπιστεύεται αλλά και βοηθά την Επιστήμη και την Τεχνολογική ανάπτυξη. Κυρίως, όμως, την διαπνέει το Προμηθεϊκό πνεύμα της βοήθειας προς την κοινωνία για να αναπτύξει την Επιστήμη, την Τέχνη και την Τεχνολογία.

του Παναγιώτη Ιακωβή/ Επεμβατικού Καρδιολόγου & Διδάκτορος Πανεπιστημίου Αθηνών

Η ανεκτικότητα, ο έλλογος διάλογος, η αστική ευγένεια και η αποστροφή των αστών για αρχαϊκές δομές της κοινωνίας, τους έφεραν σε αντίθεση με τους φεουδάρχες. Η αντίθεση αυτή και η κατά κράτος νίκη της αστικής τάξης, δημιούργησαν τις σύγχρονες Δυτικές κοινωνίες που προσπαθούμε να πλησιάσουμε.

• Συνεπώς, η αστική τάξη αποτελεί ένα προοδευτικό, ριζοσπαστικό, κεντρώο και κοινωνικώς υπεύθυνο κομμάτι των Δυτικών κρατών. Κατά τη γνώμη μου, μάλιστα, είναι και το κομμάτι που ευθύνεται για την κοινωνικο-οικονομική τους πρόοδο.

Στην Ελλάδα, δεν υπήρξε ούτε σοβαρή Επιστημονική Επανάσταση, ούτε πλήρης Βιομηχανοποίηση. Έτσι, δεν σμιλεύτηκε ποτέ μια οργανωμένη, συνειδητοποιημένη και κοινωνικώς υπεύθυνη αστική τάξη. Παρατηρούμε συχνά, τους αυτοπροσδιοριζόμενους ως αστούς, να διατείνονται ότι είναι «αστοί από σόι» ή να σπαταλούν τα χρήματά τους σε φανταχτερές επιδείξεις ρουχισμού  και λουλουδοπόλεμου στα μπουζούκια. Θα δούμε την δήθεν αστική τάξη της Ελλάδας να μην προσφέρει πνευματικά τίποτα στην κοινωνία. Να μην διακρίνεται από Προμηθεϊκό πνεύμα. Η ψευδο – αστική τάξη της Ελλάδας αδυνατεί να διαμορφώσει συνείδηση μόρφωσης, επιστήμης, εμπορίου, επιχειρήσεων, κοινωνικής προσφοράς. Άγεται και φέρεται από ακραίες τάσεις μη γνωρίζοντας ότι ο φυσικός της χώρος είναι το προοδευτικό και φιλελεύθερο Κέντρο. Αυτό της ανοχής, της οικονομικής ελευθερίας και της επιστημονικής  – μη μεταφυσικής προόδου, της προστασίας των Θεσμών και του Κράτους Δικαίου.
Έτσι, αυτό το ετερογενές κομμάτι που στην Ελλάδα ονομάζουμε αστική τάξη, ελάχιστα ανταποκρίνεται σε αυτό που διαμορφώθηκε στην Εσπερία. Είναι μάλιστα υπεύθυνη για την πνευματική και αξιακή έκπτωση της κοινωνίας μας, δεδομένης της προκλητικής επίδειξης πλούτου, της πνευματικής της ανεπάρκειας και της αδιαφορίας της για προσφορά.
Η παραμονή φεουδαρχικών, ακραίων, μεταφυσικών και πατριαρχικών στοιχείων στην ψευδο – αστική τάξη της χώρας μας, είναι τόσο μεγάλη, που σπάνια θα συναντήσει κανείς γνήσιους αστούς. Η αδυναμία μας να υιοθετήσουμε αξιοκρατικά πρότυπα στη δημόσια διοίκηση και η ιδιαίτερη συμπάθεια που τρέφουμε στην προώθηση των «πιστών μας φίλων» έναντι των άξιων και ικανών, σχετίζονται επίσης, με την αποτυχία μας να διαμορφώσουμε μια σύγχρονη αστική κοινωνία, παραμένοντας προσκολλημένοι σε φεουδαρχικές και αρχαϊκές δομές.
Συνεπώς, ας μην βαυκαλιζόμαστε ορισμένοι ότι είμαστε «αστοί». Κι ακόμα χειρότερα: όσοι διατεινόμαστε κάτι τέτοιο, καλό θα ήταν να αναλάβουμε το Προμηθεϊκό χρέος προσφοράς στην κοινωνία, με αξιοκρατία, ορθολογισμό, ευθύνη, ανεκτικότητα και ευγένεια. Διότι έχουμε ευθύνη για την έκπτωση της Χώρας.

Πηγή: