Η ελληνική κυβέρνηση, όλως τυχαίως την ημέρα της Συνόδου του ΝΑΤΟ, αποφάσισε να απελάσει δύο Ρώσους διπλωμάτες.
Πρόκειται
για μια πρωτοφανή κίνηση -ελέγχεται από το γράφοντα αλλά δεν μπόρεσε να
διακριβωθεί ακόμα, αν υπήρξε αντίστοιχη τέτοια ενέργεια εν μέσω ψυχρού
πολέμου- που δικαιολογείται από την ελληνική κυβέρνηση με τη λογική ότι
οι εν λόγω διπλωμάτες προέβησαν σε παράνομες ενέργειες. Ωστόσο
οι ενέργειες αυτές δεν έχουν δημοσιοποιηθεί ακόμα. Θα περίμενε κανείς
μεγαλύτερη ευθύνη ως προς το χειρισμό ενός τόσο ευαίσθητου ζητήματος.
Κυρίως δε, αν η ελληνική κυβέρνηση αποφάσιζε να απελαύνει διπλωμάτες κρατών που ασκούν επιρροή υπέρ της χώρας τους στην Ελλάδα, με νόμιμα ή και με παράνομα μέσα, πιθανότατα στην πρεσβεία των ΗΠΑ θα έμεναν μόνο οι υπάλληλοι security και στην πρεσβεία της Γερμανίας ίσως το βοηθητικό προσωπικό. Παρόμοια τύχη δε θα είχαν και πλείστες άλλες πρεσβείες- του Ισραήλ, της Γαλλίας, του Ηνωμένου Βασιλείου, οι εν Ελλάδι ευρωπαϊκές αρχές κλπ.
Δεν πάνε πολλά χρόνια από την αποκάλυψη για το κύκλωμα παρακολουθήσεων στην πρεσβεία της πρώτης χώρας, για τις παράνομες απαγωγές- με διοικητή της ΕΥΠ τότε τον κο Παπαγγελόπουλο, νυν αναπληρωτή υπουργό- ενώ φυσικά, οι παρακολουθήσεις, οι στρατολογήσεις διαμορφωτών κοινής γνώμης κάθε είδους, οι προνομιακές έως και βρώμικες σχέσεις με το σύνολο σχεδόν του τύπου, με το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού προσωπικού και της επιχειρηματικής τάξης, με κάθε λογής ιδρύματα και οργανώσεις συνιστούν κάποιες από τις ευρέως γνωστές πρακτικές.
Σε ό,τι αφορά τη γερμανική πρεσβεία αρκεί κανείς να δει τα ποσά που διακινούν γερμανική ιδρύματα κάθε είδους εν μέσω οικονομικής κρίσης, εμμέσως ή άμεσα υπέρ των γερμανικών συμφερόντων.
Εν προκειμένω η απέλαση των Ρώσων διπλωματών έχει να κάνει προφανώς με την ελαφρώς καθυστερημένη -και- επίσημη προσχώρηση της Ελλάδας στο σκληρό αντιρωσισμό, που προωθεί ένα μέρος του βαθέως, αμερικανικού κατεστημένου για διαφόρους λόγους οι οποίοι δεν είναι της παρούσης.
Αντί η κυβέρνηση να αξιοποιεί προς όφελός μας αυτές τις αντιθέσεις– βλ. δεκαετία ’80 ή και σημερινή Τουρκία– περιορίζοντας ταυτοχρόνως την επιρροή ξένων δυνάμεων στο εσωτερικό της- μεταξύ αυτών και της Ρωσίας φυσικά, η οποία προωθείται με τα γνωστά επιχειρηματικά συμφέροντα, στα οποία η κυβέρνηση χάριζε εκατομμύρια ευρώ μέχρι προσφάτως, για να κερδίζει ψήφους- και αντί να ασκεί μια πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, η Ελλάδα, μέσα από το τρίδυμο Τσίπρα- Καμμένου- Κοτζιά καθίσταται ο «χρήσιμος ηλίθιος» των ΗΠΑ στην Α. Μεσόγειο.
Δεν πρόκειται περί υπεράσπισης της ρωσικής πολιτικής. Κάθε άλλο. Πρόκειται για στοιχειωδώς ρεαλιστική πολιτική: σε μια εποχή προϊούσας μετά-δυτικής διεθνούς δόμησης και με ένα γείτονα που κινείται σε τουλάχιστον τέσσερα επίπεδα- ΕΕ, ΗΠΑ, Ρωσία, απόπειρα ηγεμονικής επιρροής σε μέρος του μουσουλμανικού κόσμου- η απόλυτη ταύτιση Ελλάδας με ΗΠΑ την καθιστά ολοένα πιο ευάλωτη.
Τόση εξάρτηση, τύφλωση και ανοησία είχαμε να δούμε από τη χούντα. Τότε την πληρώσαμε με τη μισή Κύπρο. Ας ελπίσουμε να μη βιώσουμε αντίστοιχες τραγωδίες στο Αιγαίο ή αλλού.
του Θέμη Τζήμα από το «https://www.huffingtonpost.gr/»
