Εν συνεχεία το ρεύμα αυτό νομιμοποιήθηκε από τον πρώην πρόεδρο της ΝΔ και πρωθυπουργό Α. Σαμαρά, ο οποίος, απέχοντας ελάχιστα από αυτό, έδωσε επίσης ανώτατες θέσεις στα ίδια στελέχη και στον Μπαλτάκο. Τέλος, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ανίκανος και εγκλωβισμένος, επισφράγησε την «αναγκαιότητα» του ρεύματος αυτού ενσωματώνοντας στελέχη του στη ΝΔ και χρίζοντας τον Γεωργιάδη αντιπρόεδρο της ΝΔ!
Από την άλλη, η εθνικιστική ρητορεία του σταλινικού ΚΚΕ που συνεργάζεται χρόνια τώρα με την Γαρυφαλλιά Κανέλλη και ευκαιριακώς με άλλα λουλούδια του εθνικιστικού-θρησκευτικού μπαξέ (όπως λ.χ. τον Ζουράρι ο οποίος τώρα συνεργάζεται με τους ΑΝΕΛ), καθώς και η συμμετοχή στα εθνικιστικά συλλαλητήρια της ΛΑΕ, της ΚΟΕ και της Ζωής Κωνσταντοπούλου θολώνουν ακόμη περισσότερο το τοπίο. Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν συνέχισε και επιβεβαίωσε τις προηγούμενες νομιμοποιήσεις του εθνικιστικού-θρησκευτικού ρεύματος, βάζοντας το κερασάκι στην τούρτα. Επιβεβαίωσε την διαπίστωση των τελευταίων χρόνων για κρίση της αντιπροσώπευσης, των κομμάτων, των ιδεολογιών και για ρευστοποίηση των συνόρων μεταξύ Αριστεράς, Κέντρου και Δεξιάς. Άρα, το μέλλον προδιαγράφεται σαφώς: η ακροδεξιά θα είναι μόνιμη κυβερνητική συνιστώσα, μειοψηφική σήμερα και πλειοψηφική αύριο, αφού από το 2010 διαδραματίζει σημαντικό ρόλο τόσο στον δημόσιο λόγο όσο και στις κομματικές και κυβερνητικές επιλογές.
Η νομιμοποίηση του εθνικιστικού ρεύματος ξεκίνησε από τη δεκαετία 1990 όταν όλα σχεδόν τα κόμματα συνεισέφεραν στην εθνικιστική υστερία με το Μακεδονικό, αργότερα στον εθνικιστικο-θρησκευτικό παροξυσμό υπέρ των σέρβων σφαγιαστών των βαλκανίων Μιλόσεβιτς, Κάρατζιτς, Μλάντιτς και στα συλλαλητήρια για την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες. Οι παλαιότερες καταβολές του ανάγονται στο ιδεολόγημα της «εθνικοφροσύνης» του εμφυλίου, του μισαλλόδοξου μετεμφυλιακού καθεστώτος, των ανακτόρων και των δύο δικτατοριών.
Η σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα είναι εξαιρετικώς δύσκολη έως κρίσιμη σε όλους τους τομείς. Η βία εισβάλλει όλο και πιο πολύ στον δημόσιο βίο με κύριους υπευθύνους τις κυβερνήσεις, το κοινοβούλιο, την δικαστική εξουσία, και οπωσδήποτε την αντιπολίτευση, την Εκκλησία και όλους εν γένει τους θεσμικούς παράγοντες που υποτίθεται ότι συντελούν στην διαμόρφωση και την διατήρηση του κράτους δικαίου, της κοινωνικής ασφάλειας και ειρήνης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι άθλιες κομματικές ύβρεις εντός και εκτός κοινοβουλίου και η ανικανότητα για κάθαρση στα ποικίλα σκάνδαλα. Επίσης η ακροδεξιά και ναζιστική τρομοκρατία: πυρπόληση του κοινωνικού χώρου Libertatia. επιθέσεις σε άλλους αντίστοιχους χώρους. κυρίως όμως η δολοφονική επίθεση στη Φαβέλα του Πειραιά εναντίον της δικηγόρου της οικογένειας του Παύλου Φύσσα από φιλοναζιστικά τάγματα. Επίσης η επίθεση στον δήμαρχο Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη.
Υπάρχει επίσης συνεχής βία στα ποδοσφαιρικά γήπεδα με τελευταίο παράδειγμα την εισβολή στο γήπεδο του οπλισμένου ιδιοκτήτη του ΠΑΟΚ. Καταλήψεις και βανδαλισμοί σε δημόσια κτίρια και εμπορικά καταστήματα. Θρησκευτική και φασιστική βία εναντίον θεατρικών παραστάσεων, εκθέσεων ζωραφικής και έργων γλυπτικής. Καθεστώς δικαστικής και αστυνομικής ασυλίας στους παρανομούντες. Ρατσιστικές και φιλοναζιστικές απόψεις μητροπολιτών που στρέφονται κατά μειονοτήτων και οι οποίοι αθωώνονται από το δικαστήριο. Τελευταίο δείγμα: η προκλητική αθώωση του μητροπολίτη Καλαβρύτων Αμβροσίου για το ρατσιστικό, φασιστικό, ομόφοβο και μισαλλόδοξο κήρυγμά του. Τα γεγονότα αυτά δείχνουν ότι έχει διαταραχθεί η εγγύηση των ελευθεριών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων καθώς και η απόδοση δικαιοσύνης.
Αυτά συμβαίνουν σε μία άσχημη διεθνή συγκυρία, με μία κοινωνία διχασμένη, χωρίς συνεκτικό ιστό, παθητική και ανεκτική στη βία και την τρομοκρατία των μνημονίων, των απολύσεων, της ανεργίας, της διαρκούς περικοπής μισθών και συντάξεων, της φτωχοποίησης και επιρρεπή σε κάθε είδους εκφυλιστικά φαινόμενα, όπως η είσοδος στη Βουλή του Καμμένου, του Λεβέντη και των τραμπούκων νεοναζιστών. Ταυτοχρόνως ένα μέρος της γοητεύεται από αγύρτες τύπου Αρτέμη Σώρα των 600 δισ. (!) και ένα άλλο από τον ρατσισμό, τη μισαλλοδοξία και τη συνωμοσιολογία των εθνικιστικών συλλαλητηρίων. Μεγάλο μέρος της κοινωνίας αποτελείται από παραιτημένα, φοβισμένα, απογοητευμένα άτομα, λεηλατημένα από την επέλαση του καταναλωτισμού και του θεάματος, του εθνικισμού και της θρησκείας, βυθισμένα στον ατομικισμό και την ιδιώτευση, πρόσφορα σε ακροδεξιά κηρύγματα.
Μετά την εφησυχαστική και παραπλανητικά «ομαλή» περίοδο της Μεταπολίτευσης, η χώρα έχει εισέλθει σε μία περίοδο έντονης ανασφάλειας, φοβίας και κατάθλιψης, σε μία κατάσταση που προοιωνίζεται μία νέα βαρβαρότητα, η οποία ενδημούσε στη χώρα μέχρι το 1974. Η Ελλάς είναι υποψήφια σε μία ακροδεξιά στροφή η οποία θα επιφέρει ανυπολόγιστες καταστροφές, διότι υπάρχει μεγάλο έλλειμμα παιδείας, αγωγής, κουλτούρας και δημοκρατικής παράδοσης. Τα φαντάσματα του παρελθόντος επανέρχονται και απειλούν την ομαλότητα με εκτροπή προς την παλαιόθεν οικεία βαρβαρότητα. Από τη στιγμή όμως που οι αρμόδιοι θεσμικοί παράγοντες και σύμπασα η Αριστερά όχι μόνο δεν αποτελούν εμπόδιο σε αυτή τη στροφή αλλά την ευνοούν, τότε η μόνη ανάσχεσή της είναι ο διαφωτισμός, η αυτοάμυνα, η κοινωνική επαγρύπνηση και κινητοποίηση. Οι καιροί ου μενετοί.
Γιώργος
Ν. Οικονόμου
Διδάκτωρ Φιλοσοφίας, συγγραφέας
[Δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα των Συντακτών, 24 Μαΐου 2018]
Πηγή:
