Η
Ευρωπαϊκή Τεχνοδομή προσπαθεί να κερδίσει χρόνο για να επαναφέρει την
Ιταλία σε συνθήκες ελεγχόμενης μνημονιακής ατυπίας υπό τεχνοκρατική
διοίκηση.
Περιφρονώντας
τις πολιτικές και ιδεολογικές παραδόσεις τού ιταλικού λαού, τοποθετεί
επικεφαλής τής ιταλικής κυβέρνησης έναν επί δεκαετίες υπάλληλο του ΔΝΤ,
γνωστό ως «ο κύριος δημοσιονομικές περικοπές» ή «ο κύριος ψαλίδι». Κι
αυτό λίγους μήνες μετά τις εκλογές όπου οι Ιταλοί πολίτες έδωσαν καθαρή
πλειοψηφία στα ευρωσκεπτικιστικά κόμματα.
Η
θεωρία του λαϊκισμού, με ό,τι κακό αποδίδεται στον όρο από τους
αντιδημοκρατικούς τεχνοκράτες του νεολειτουργισμού, επανέρχεται στο
προσκήνιο όπως είχε επανέλθει μετά το δημοψήφισμα της Μεγ.Βρετανίας και
πολύ νωρίτερα με τα δημοψηφίσματα της Γαλλίας, της Ολλανδίας κ.λπ., με
τα οποία οι ευρωπαϊκοί λαοί απέρριπταν τη λεγόμενη «Ευρωπαϊκή
Συνταγματική Συνθήκη».
Παρ’όλα
αυτά, τα όργανα της ΕΕ, πιστά στις απόψεις τους ότι πρέπει να
αποφεύγονται τα δημοψηφίσματα επειδή «οι λαοί δεν γνωρίζουν το συμφέρον
τους» (κατά την περιβόητη έκφραση Μπαρόζο, που, μετά τη θητεία του στην
προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, υπηρετεί σήμερα ως διευθυντικό
στέλεχος μεγάλης πολυεθνικής χρηματοπιστωτικής εταιρίας), επιτίθενται
τώρα και εναντίον τής κοινοβουλευτικής διαδικασίας πανηγυρίζοντας που
ένας όμοιός τους Πρόεδρος στην Ιταλία προσπαθεί να παρακάμψει την
έκφραση του δημοκρατικώς δρώντος λαού. Εκπλήττει σε μέγεθος κυνικότητας η
δήλωση του Επιτρόπου Γκίντερ Έτινγκερ ότι «Οι αγορές θα μάθουν τους
Ιταλούς πώς να ψηφίζουν»!!
Η
«επιτακτική εντολή», κατά τα όργανα της ΕΕ, είναι να υπηρετείται η
δημοκρατία όπως τα ανομιμοποίητα δημοκρατικά όργανα των Βρυξελλών την
επικαθορίζουν. Γι’αυτό και η εύκολη κατηγορία του λαϊκισμού επικρέμαται
πλέον πάνω από κάθε δημοκρατική διαδικασία.
Οι
πολιτικές όμως της ΕΕ κρίνονται στην πράξη και οι ευρωπαϊκοί λαοί,
ακόμη και οι πιο πιστοί στα κελεύσματά της, έχουν αρχίσει να δυστροπούν.
Η κατηγορία του λαϊκισμού είναι τόσο ρηχή και κατασκευασμένη ώστε δεν
μπορεί να υποκαταστήσει το βίωμα της αντιδημοκρατικής συγκρότησης της
Ευρωπαϊκής Τεχνοδομής, του αθέμιτου ανταγωνισμού μεταξύ Βορρά και Νότου
και της επικυριαρχίας των μεγάλων συγκροτημάτων και του χρηματιστηριακού
κεφαλαίου που κάθε άλλο παρά οδηγούν στην ευημερία των ευρωπαϊκών λαών.
Και
η Ευρώπη των «πρωταθλητών της μεταρρύθμισης» και των ομάδων των
προθύμων, που αποκόπτεται από τους άλλους ασθμαίνοντες και δημιουργούν
την ΕΕ των πολλών ταχυτήτων, δεν έχει την ακτινοβολία και την πειθώ για
να κατηγορεί πειστικά ως λαϊκίστικες τις δημοκρατικές διαδικασίες των
χωρών του Νότου και άλλων ιστορικών λαών, πρωτοπόρων στις ιδεολογίες και
τις θεσμικές συλλήψεις.
Υπ’αυτές τις συνθήκες η μητριά-μάνα Ευρώπη θα κινηθεί πλέον προς δύο κατευθύνσεις:
αφενός
μεν θα παίζει τον ρόλο τού πατέρα-αφέντη, προστάτη και εκμεταλλευτή των
αδύναμων χωρών, που βρίσκονται ακόμη στο οραματικό στάδιο, δηλαδή στις
ψευδαισθήσεις για το τι είναι η ΕΕ
και
αφετέρου θα αποχωρίζεται από τους ρωμαλέους οικονομικά και πολιτιστικά
λαούς, που με αυτοπεποίθηση για την ύπαρξή τους και από σεβασμό στην
ιστορία τους δεν θα ανέχονται την επικυριαρχία τής τεχνοκρατικής
υπερδομής της ΕΕ που τους πειθαναγκάζει σε διαρκή αναπηρία.
Αλέξης Π. Μητρόπουλος
Πρόεδρος ΕΝΥΠΕΚΚ
Πηγή: 