Σπίτια στο νερό πάνω σε πασσάλους, ζωσμένα με καλαμιές και φοινικόδεντρα.
Η
λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου και του Αιτωλικού, είναι ένας μοναδικός
τόπος. Ένας τόπος που δίνει μια ξεχωριστή νότα στο τοπίο της Δυτικής
Ελλάδας.
Η αβαθής έκταση της λιμνοθάλασσας
φτάνει τα 150 χιλιομέτρα, εκτείνεται μεταξύ των ποταμών Αχελώου και
Εβίνου, και είναι ένας από τους σημαντικότερους υγροτόπους της
Μεσογείου. Το οικοσύστημα αποτελείται, ουσιαστικά, από έξι λιμνοθάλασσες
που ανήκουν στο δίκτυο Natura 2000. Φωτο: Ηρακλής Μηλάς Travelbook Στον
πυρήνα τους πλέουν δεκάδες νησίδες που αλλάζουν μορφή και μέγεθος
ανάλογα με τη δύναμη και τη βούληση των νερών. Κάπου εκεί βρίσκεται και η
πανέμορφη Τουρλίδα και το ξύλινο ψαροχώρι της. Φωτο: Πυγμαλίων Καρατζάς – pygmalionkaratzas.comΓια να πας θα διασχίσεις έναν δρόμο περίπου 5 χιλιομέτρων μέχρι την άκρη της λιμνοθάλασσας.Φωτο: pigkouinos.blogspot.grΔεξιά κι αριστερά σου θάλασσα. Πλούσια
σε αλιεύματα. Ετούτος ο τόπος ζει αιώνες από τα κοπάδια των ψαριών που
τριγυρνάνε στα ζεστά νερά του κόλπου. Το ίδιο και τα πουλιά. Φωτο: Ηρακλής Μηλάς – TravelbookΟ
δρόμος κατασκευάστηκε το 1884 πάνω στη δυτική άκρη της λιμνοθάλασσας
Κλείσοβας. Στη διάρκεια της πορείας σου βλέπεις τις «πελάδες», τις
χαρακτηριστικές ψαράδικες καλύβες κτισμένες πάνω από το νερό σε
πασσάλους και τα διβάρια (ιχθυοτροφεία) όπου αλιεύονται τα χέλια, οι
τσιπούρες, τα λαβράκια και οι κέφαλοι.Φωτο: kastrologos – greece.comΦωτο: Ηρακλής Μηλάς – TravelbookΟι
τοίχοι τους είναι φτιαγμένοι από χοντρά καλάμια δεμένα με μάτσα ψάθας
και οροφή από πλεγμένο ψιλό αγριοκάλαμο. Θεωρούνταν στατικά και
αρχιτεκτονικά επιτεύγματα. Σ’
αυτόν τον τόπο ο χρόνος δεν μετριέται με το ρολόι, αλλά με τις εποχές
της παραγωγής. H εποχή του αβγοτάραχου, η εποχή του αλατιού, της
τσιπούρας, του λαβρακιού, του γοβιού. Φωτο: Spiros Gioldasis – hiveminer.comΗ
τέχνη του ψαρέματος στη λιμνοθάλασσα διαφέρει από αυτή της ανοιχτής
θάλασσας. Εδώ σημαντικό ρόλο παίζει η γνώση του “ιβαρά” του ψαρά που
ξέρει τα ρεύματα και τις φάσεις της παλίρροιας για να στήσει σωστά τα
ιβάρια, τους πασσάλους που χώνονται στο βυθό και ενώνονται με ένα
διχτυωτό πλέγμα, ώστε να εγκλωβίσει εκεί τα κοπάδια των ψαριών που
ψάχνουν για τροφή.Ένας οικισμός που παραπέμπει σε εικόνες που έχεις ξαναδεί στα παραδοσιακά, ξύλινα και πολύχρωμα σπίτια της Νέα Ορλεάνης. Φωτο: Ελληνικό Πανόραμα
Η Τουρλίδα που ήταν κάποτε ένα γνήσιο ψαροχώρι, καταφέρνει να κρατά
ακόμα κάτι ζωντανό από την όψη του παλιού ιδιόμορφου λιμναίου οικισμού ο
οποίος ισορροπούσε πάνω σε πασσάλους.Φωτο: Δημήτρης Κασταναράς – kastanaras-photography.blogspot.grΦωτο: G. GyrnasΝερό παντού και σπίτια πάνω σε πασσάλους, ζωσμένα με καλαμιές και φοινικόδεντρα. Φωτο: Ηρακλής Μηλάς – TravelbookΚάποια
από αυτά είναι παλιά και κακοδιατηρημένα. Έχουν σαπίσει τα ξύλα τους,
έχει ξεφτίσει το χρώμα τους και στέκουν λιγάκι άχαρα και παραμελημένα. Φωτο: pigkouinos.blogspot.grΆλλες πάλι μοιάζουν καινούργια και φρεσκοβαμμένα. Φωτο: pigkouinos.blogspot.grΤο όνομα του οικισμού Τουρλίδα δόθηκε από είδη των θαλάσσιων πτηνών που πετούν πάνω από το κεφάλι σου σε όλη την περιοχή. Φωτο: Ηρακλής Μηλάς – TravelbookΦωτο: Spiros Gioldasis – hiveminer.comΜαγική στιγμή στην περιοχή, η ώρα της ανατολής του ήλιου. Φωτο: Ηρακλής Μηλάς – TravelbookΕκείνα
τα λίγα λεπτά, που ο ήλιος έχει τόσο μαγικό φως, που μετατρέπει το πιο
απλό θέμα, σε έργο τέχνης, πόσο μάλλον όταν έχεις μπροστά σου όλη την
ψυχή της λιμνοθάλασσας, σταφνοκάρια, ιβάρια, και “πελάδες”. Φωτο: Δημήτρης Κασταναράς – kastanaras-photography.blogspot.grΦωτο: Δημήτρης Κασταναράς – kastanaras-photography.blogspot.gr