Κενό γράμμα...

Μπορεί οι αχτίδες του πρωινού ήλιου να εισέβαλαν στην παλιά διατηρητέα σχολική αίθουσα, όμως το μακρύ σκοτάδι της εγκατάλειψης ζει και βασιλεύει στην ορεινή Ευρυτανία, αφού ούτε μαθητές ούτε δάσκαλοι υπάρχουν πια ώστε να πάρει χαρά και ζωντάνια αυτός ο τόσο όμορφος μα και τόσο ξεχασμένος τόπος! 



Δυστυχώς η ερήμωση προελαύνει, οπότε και για την πανταχού απούσα Πολιτεία… «λογικά» δεν προκύπτει «υποχρέωση» για να πράξει τα δέοντα, μιάς και στα περισσότερα ορεινά χωριά δεν απέμειναν παιδιά παρά μόνο ελάχιστα γεροντάκια! 

Κι έτσι η λεγόμενη… «ανάπτυξη της υπαίθρου», που πολλοί καθεστωτικοί ψηφοθήρες ευαγγελίζονται, παραμένει «κενό γράμμα» και εικόνες σαν αυτή χρησιμεύουν, πλέον, μόνο «μουσειακά» για να θυμίζουν κάτι από το τρυφερό παρελθόν ή (αν προτιμάτε) για να προκαλούν οργή για τους κατ' επάγγελμα «σωτήρες» μας οι οποίοι σε κάθε προεκλογική περίοδο σουλατσάρουν, υπόσχονται και εντέλει βολεύονται στις ανάλγητες καρέκλες της εξουσίας με ήσυχη ασφαλώς τη συνείδησή τους!