“δια το μη δύνασθαι την ου συλλαβήν λέγειν”
(γιατί δεν μπορούν να πουν Όχι)
Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Μια σύντομη απάντηση στο ερώτημα που θέσαμε με τον τίτλο είναι με κανέναν. Με τους Έλληνες και με την Ελλάδα.
Όχι γιατί δεν έχει σημασία “με ποιόν”, και κυρίως “με ποιούς όρους και σκοπούς” θα πάμε (ή κι αν προτιμήσουμε τον “επιτήδειο ουδέτερο”). Αλλά οι περισσότεροι που θέτουν τέτοια ερωτήματα δεν θέλουν να αγωνιστούν, ψάχνουν “Nταβατζή” κατά “Μπαϊρακτάρειο” ορολογία.
Συμμαχία σημαίνει συν+μάχη. Αν δεν είσαι υποκείμενο, αν δεν μπορείς να πεις Όχι, αν δεν σκοπεύεις να δώσεις μάχη, οι “συμμαχίες” δεν είναι τρόπος να χρησιμοποιήσεις διεθνείς αντιθέσεις, αλλά να χρησιμοποιηθείς από αυτές.
Δεν πας, σε πάνε.
Τρεις τάσεις, τρία σχέδια
Τρία σχέδια μας γυροφέρνουν
– το “σχέδιο ΕΕ”, όπου επενδύσαμε δεκαετίες, αλλά τρεκλίζει, εξελισσόμενο σε ολοκληρωτικό, προκαλώντας αντιδράσεις
– το σχέδιο της “αντιπαγκοσμιοποιητικής” φράξιας στον εμφύλιο της σύγχρονης Ρώμης. Θέλουν να αλλάξουν τροπάρι, αντικαθιστώντας τον Φουκουγιάμα με τον Χάντιγκτον, την υπερεθνική “πολτοποίηση” με το “διαίρει και βασίλευε”, τον πόλεμο και το Χάος. Να πάρουν την Ελλάδα από τη Γερμανία, χωρίς να πάει στη Ρωσία, πιθανώς εντασσόμενη σε γαλλο-ισραηλινή “Μεσογειακή Ένωση”. Δεν αποκλείεται ο Ρότσιλντ γι’ αυτό να θέλησε να γνωρίσει προσωπικά το παλληκάρι.
– Το υπό διαμόρφωση σχέδιο των ανερχόμενων εναλλακτικών, Ρωσίας, Κίνας κλπ.
Ο σύμβουλος του Πούτιν, αρχιτέκτων της μετασοβιετικής ολοκλήρωσης, Γκλάζιεφ είπε δημοσίως το 2015 (κάναμε ότι δεν ακούσαμε) ότι η Ελλάδα θα έχει πολύ σοβαρά οικονομικά ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα στην Ευρασιατική από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Όταν η Αθήνα ρώτησε τη Μόσχα αν μπορεί να τυπώσει νόμισμα, ο Πούτιν είπε “ναι”.
Το μόνο που δεν υπάρχει είναι ελληνικό σχέδιο. Εκεί συμπυκνώνεται σήμερα η ελληνική τραγωδία.
Αντικείμενο, όχι Υποκείμενο η Ελλάδα
Για να ‘σαι υποκείμενο, να μάχεσαι, πρέπει να ‘χεις δικό σου μυαλό, βούληση, σχέδιο. Να ξέρεις ποιός είναι ο εχθρός και το πρόβλημα. Να ‘σαι αποφασισμένος να αγωνιστείς, για να βρεις και τον τρόπο. Να πιστεύεις στην Ελλάδα και τους Έλληνες. Να είσαι έτοιμος για κόστος. Χωρίς δαπάνη δεν υπάρχει τίποτα που να αξίζει. Ο κόσμος δεν μας χρωστάει, όπως πολλοί μικρο-μεσοαστοί, ιδίως η γενιά Τσίπρα πιστεύει.
Εμείς δεν ξέρουμε κάποιον στο πολιτικό προσωπικό και την άρχουσα τάξη που να νοιώθει και να
σκέφτεται έτσι, να θέλει να εκπροσωπήσει τα συμφέροντα των Ελλήνων έξω και όχι του έξω μέσα.
Ο καλύτερος τομογράφος, φοβόμαστε, αν τους ψάξει, δεν θα εντοπίσει ίχνη σπονδυλικής στήλης, ηθικής, ψυχικής, πνευματικής. Όποιες επιλογές κι αν κάνουν, όπως και να τις παρουσιάσουν, λάθος θα αποδειχτούν.
Δεν χρειάζεται φιλοσοφία. Μπορούν για παράδειγμα να μαζευτούν όλα ανεξαιρέτως τα πολιτικά κόμματα, να πάρουν τις οικονομικές στατιστικές, που περιγράφουν μία από τις μεγαλύτερες καταστροφές στην ιστορία του καπιταλισμού, να φωνάξουν όλους τους “Νταβατζήδες” μαζί και να τους πούνε: Μπάστα. Αυτό θα είχαν κάνει προ πολλού αν είχαν ίχνος πατριωτισμού.
Μόνο σε δύο θέματα συμφωνούν όλοι οι οικονομολόγοι παγκοσμίως. Πρώτον, στον καταστροφικό χαρακτήρα του ελληνικού προγράμματος διάσωσης. Το αντίθετο υποστηρίζουν μόνο ο Σόιμπλε, η ΕΕ, η ελληνική κυβέρνηση και αντιπολίτευση. (Το ΔΝΤ το υποστήριξε όταν έπρεπε, τώρα λέει όση αλήθεια συμφέρει τους πάτρωνές του και προτείνει να πληρώσουν εξ ημισείας τα θύματα και οι Ευρωπαίοι το “λάθος”).
Το δεύτερο που συμφωνούν οι πάντες και το ΔΝΤ είναι ότι το χρέος είναι εξωφρενικά μη βιώσιμο. Για να το πληρώσει η Ελλάδα πρέπει να καταστραφεί και λεηλατηθεί. Πάλι διαφωνούν μόνον ο Σόιμπλε, η ΕΕ, η ελληνική κυβέρνηση και αντιπολίτευση.
Και ένα σενάριο προβοκάτσιας με το ευρώ
Τώρα υπάρχουν ενδείξεις ότι στήνεται και ο μηχανισμός, που θα μπορούσε, υπό ορισμένους όρους, να οδηγήσει σε μια μεγαλειώδη προβοκάτσια με το ευρώ. Αποσπούν, για δικούς τους λόγους, την προσοχή μας από το κύριο όπλο που μας καταστρέφει (χρέος, δανειακές, δυσφήμηση της Ελλάδας) στο σοβαρό, αλλά δευτερεύον πρόβλημα του νομίσματος.
Αν πρόκειται, για να σωθούμε, να μπούμε στον δρόμο του αγώνα για την ανάκτηση της χαμένης ελληνικής ανεξαρτησίας και κυριαρχίας, τότε είναι πιθανό, αλλά όχι βέβαιο, ότι θα χρειαστεί, για τις ανάγκες ενός τέτοιου αγώνα, να εκδώσουμε ένα μέσο πληρωμής ή και να αντικαταστήσουμε το ευρώ.
Υπό τις παρούσες συνθήκες, με τις δυνάμεις που έχουμε, με την προετοιμασία που έχουμε κάνει και με τις διεθνείς δυνάμεις που επιδιώκουν να μας αναγκάσουν ή να μας παρασύρουν να μπούμε σε αυτό το δρόμο, κινδυνεύουμε να μην πάμε από το καθεστώς καταστρεφόμενης αποικίας χρέους, που σήμερα βρισκόμαστε, σε αυτό του ανεξαρτήτου κράτους, αλλά να χάσουμε και ορισμένους από τους εναπομένοντες παράγοντες ισχύος.
Για παράδειγμα, η ΕΕ μας δημιουργεί πολλά και σοβαρότατα προβλήματα, αλλά, φεύγοντας δεν θα εκτοξευθούμε στο διάστημα, όπου δεν θα υφίσταται η οικονομική, αλλά και η γεωπολιτική πίεση της Αυτοκρατορίας του Χρήματος.
Φεύγοντας, δεν θα “χάσουμε” μόνο τα προβλήματα που μας δημιουργεί η ΕΕ. Θα “χάσουμε” επίσης και ορισμένα πολύ μεγάλης σημασίας θεσμικά, νομικά και πολιτικά όπλα που σήμερα διαθέτουμε, ακόμα και για τη διακοπή των προγραμμάτων καταστροφής και υποδούλωσης, και τα οποία δεν χρησιμοποίησε καμία ελληνική κυβέρνηση, το αντίθετο, τα εξουδετέρωσαν οι ίδιες.
Ακόμα και η υποτιθέμενη αντιμνημονιακή κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-Αν.Ελλ., απροετοίμαστη, απρόθυμη να κάνει αυτό που υποσχέθηκε στους Έλληνες και για το οποίο την ψήφισαν, διαβρωμένη και αυτή από το αποτέλεσμα δάνειας σκέψης και ύποπτων διεθνών συμβουλών, έσπευσε τον Φεβρουάριο 2015, ούτε μήνα από τη στιγμή που εξελέγη, να στείλει στο Eurogroup την επιστολή που της ζήτησαν οι Ευρωπαίοι και της συνέστησαν να στείλει οι Αμερικανοί, αναγνωρίζοντας το Χρέος και τις Δανειακές Συμβάσεις.
Η διαπραγμάτευση είχε τελειώσει προτού αρχίσει.
Δεν θέλω να πω με αυτό ότι πρέπει να μείνουμε στη Σκύλλα των Μνημονίων. Εννοώ ότι πρέπει να φύγουμε το ταχύτερο από κει, όχι όμως για να πάμε στη Χάρυβδη, ούτε εκλαμβάνοντας ως Λεωνίδα κάποιον πρόθυμο να υποδυθεί τον ρόλο από τους πάμπολλους Εφιάλτες που κυκλοφορούν γύρω μας.
Γι’ αυτό είναι κεντρικής σημασίας σφάλμα και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να μας παγιδεύσει, ακόμα κι αν είναι αλήθεια, που δεν είναι αναγκαστικά, αλλά που δεν θα έπρεπε ποτέ να λέει ελληνικό στόμα, αυτό που θέλει να λέμε ο Σόιμπλε για να νομιμοποιήσει την πολιτική του, ότι ευρώ (και ΕΕ) σημαίνει μνημόνιο, μνημόνιο σημαίνει ευρώ (και ΕΕ).
Αν είσαι ‘Ελληνας στην ψυχή και το μυαλό, λες το αντίθετο: “τα προγράμματα είναι αντίθετα με τις συνθήκες και τις αρχές της ΕΕ, είναι προϊόν επιβολής, πίεσης, εκβιασμού, διεθνούς συνωμοσίας και πάντως απολύτως και αποδεδειγμένα εσφαλμένα. Το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο”. Η αλήθεια σώζει. Αλλά μέχρι τώρα δεν βρήκαμε κανέναν να τη πει για λογαριασμό του ελληνικού λαού.
Ελλάδα, Τουρκία, Γεωπολιτική και Οικονομία
Υπάρχει και κάτι ακόμα, που είναι τρομερά επικίνδυνο. Μπορεί κάποιοι να θελήσουν να σπρώξουν την Ελλάδα σε σύγκρουση με την Τουρκία.
Δεν σημαίνει ότι θα το κάνουν, ότι θα το θελήσουν, ότι θα το επιτρέψουν οι συνθήκες. Ασφαλώς όμως θα το σκεφθούν, ή, για να είμαστε ακριβέστεροι, ήδη το έχουν σκεφθεί και έχουν αρχίσει εδώ και καιρό να το προετοιμάζουν, να δημιουργούν τις προϋποθέσεις, να στήνουν τους μηχανισμούς.
Υπάρχουν πολλές περί αυτού ενδείξεις.
Ένα τέτοιο σενάριο θα μπορούσε να καταστήσει πολιτικά δυνατή και μια προβοκάτσια με το ευρώ, που είναι σήμερα δύσκολη, αλλά και θα οδηγούσε σε άμεση στάση πληρωμών, το πιθανότερο, αλλάζοντας άρδην, σε μερικές μόνο ώρες, το όλο πολιτικό κλίμα στη χώρα, αλλά και την όλη διεθνή συζήτηση για το “ελληνικό πρόβλημα” από συζήτηση για το χρέος και τα μνημόνια, σε συζήτηση περί ελληνοτουρκικών.
Θα απήλασε οριστικά τους υπεύθυνους της ελληνικής οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής, από οποιαδήποτε αναζήτηση των ευθυνών τους, θα νομιμοποιούσε επομένως ότι έγινε εξ αιτίας τους, περιλαμβανομένου του εξωφρενικά μη βιώσιμου χρέους και θα καθιστούσε πολύ δυσχερέστερη τη διεκδίκηση μη πληρωμής του.
Θα μπορούσε επίσης να χρησιμοποιηθεί για να λυθούν τα σοβαρά ζητήματα της Δύσης, με την Τουρκία υπό τη σημερινή μορφή της, και με τον κ. Ερντογάν.
Είναι σκόπιμο να υπενθυμίσουμε εδώ τη θεμελιώδη ιστορική εμπειρία μας, που είναι ότι όλες ανεξαιρέτως οι μεγάλες ελληνοτουρκικές κρίσεις και συγκρούσεις, του τελευταίου αιώνα, σχεδιάστηκαν εκτός Ελλάδος και Τουρκίας, αλλά εκτελέστηκαν από Έλληνες και Τούρκους.
Το 1919-21 μας έσπρωξαν μέχρι τον Σαγγάριο, για να μην πάρει ο Κεμάλ τη Μοσούλη. Το 1955 οι Βρετανοί σχεδίασαν το πογκρόμ των Ελλήνων της Πόλης για το κυπριακό. Το 1974, ο κ. Κίσσινγκερ, που διατηρεί και σήμερα βαρύνουσα επιρροή στην Ουάσιγκτων και διεθνώς, άναψε το πράσινο φως στον Ιωαννίδη για το πραξικόπημα και στον Ετσεβίτ να εισβάλει στην Κύπρο, αφού προηγουμένως οι Αμερικανοί επέβαλαν στην Ελλάδα τη δικτατορία της 21ης Απριλίου για να “λυθεί” το κυπριακό.
Οι κρίσεις και του 1987 και του 1996, είναι study cases για το πως μπορεί να σχεδιαστεί, όχι, επαναλαμβάνουμε, στην Ελλάδα και την Τουρκία, μια κρίση μεταξύ των δύο κρατών, προκειμένου να έχουμε μείζονα πολιτικά αποτελέσματα, όπως και είχαμε. Το Νταβός στην πρώτη περίπτωση, στη Μαδρίτη, την ελληνοτουρκική προσέγγιση, την απαγωγή και παράδοση Οτσαλάν, την ακύρωση της αγοράς ρωσικών αντιαεροπορικών από την Κύπρο και το Σχέδιο Ανάν.
Γι’ αυτό πρέπει, τα υπεύθυνα πολιτικά και στρατιωτικά στελέχη να επιδεικνύουν κάποια σωφροσύνη.
Βεβαίως πρέπει να υπερασπιστούμε την Παναγιά του συγκροτήματος των Οινουσών, γιατί κάθε σπιθαμή ελληνικής γης πρέπει να την υπερασπιζόμαστε.
Ο γράφων είναι οπαδός σε όλες τις περιπτώσεις της προάσπισης της εθνικής, κρατικής, λαϊκής κυριαρχίας. Γι’ αυτό και νομίζει ότι πρέπει να είμαστε κατηγορηματικοί όχι μόνο σε ότι αφορά την Παναγιά του συγκροτήματος Οινουσών, αλλά και σε ότι αφορά την κυριαρχία του κράτους που υφίσταται στη νήσο Κύπρο.
Κακώς νεκραναστήσαμε και κρατάμε σε ισχύ τις άκυρες συμφωνίες του 1960, για την Κύπρο, με τη διάσκεψη των εγγυητριών δυνάμεων στη Γενεύη.
Κακώς προσπαθούμε να αντικαταστήσουμε την Κυπριακή Δημοκρατία με ένα μη βιώσιμο προτεκτοράτο, διαλύοντας την υπάρχουσα Κυπριακή Εθνοφρουρά και θέτοντας τη νήσο Κύπρο, υπό την κυριαρχία Διεθνούς Αστυνομίας (!!!), προσπαθώντας μάλιστα να καταργήσουμε και τις εγγυήσεις.
Η κατάργηση των εγγυήσεων θα είχε ασφαλώς νόημα αν εκεί επρόκειτο να υπάρξει κυρίαρχο κράτος, αλλά με προτεκτοράτο που προτείνουμε να αντικαταστήσουμε την Κυπριακή Δημοκρατία, το μόνο που πετυχαίνουμε με την κατάργηση των εγγυήσεων είναι να καταργήσουμε τη νομική δυνατότητα της Ελλάδας να υπερασπιστεί τους Ελληνοκυπρίους, όπως έπραξε στο παρελθόν, επί κυβερνήσεων Γεωργίου και Ανδρέα Παπανδρέου, από το ενδεχόμενο να τους απειλήσουν ή να τους σφάξουν, όπως έγινε στο παρελθόν.
Νομίζουμε ότι είναι παράλογο να χρησιμοποιούνται από την ίδια κυβέρνηση, τόσο διαφορετικά κριτήρια στη νήσο Παναγιά και στην νήσο Κύπρο, που, σημειωτέον, το λέω μήπως έχουν ζαλιστεί και οι υπεύθυνοι με τόσα που συμβαίνουν, και το έχουν ξεχάσει μέσα σε τόση παραζάλη, φυσικό είναι, αλλά συμβαίνει να έχει μερικές εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες κατοίκους και ένα κράτος.
Επίσης θέλουμε να υπενθυμίσουμε αυτό που και άλλοτε έχουμε γράψει, ότι δεν υπάρχει λόγος η απάντηση να είναι συμμετρική, ούτε δεδομένη, γιατί όπως είπε, στην ιστορική συνέντευξή του προς το Time, όταν εξελέγη Πρωθυπουργός ο Ανδρέας Παπανδρέου, μια μικρή χώρα δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένη και προβλέψιμη.
Αν τώρα, στις σημερινές πολύ επικίνδυνες, χαώδεις διεθνείς συνθήκες, επαναλάβουμε οι Έλληνες ή οι Τούρκοι, αυτό που κάναμε στο παρελθόν, τότε θα έχουμε ανακαλύψει τον πιο σύντομο και πιο αποτελεσματικό τρόπο να καταστραφούν οριστικά και οι δύο χώρες μας.
Αλήθεια και ανεξαρτησία
Αλήθεια σημαίνει α-λήθη, να θυμάσαι τα σημαντικά και ουσιώδη. Μετά τον α’ Παγκόσμιο Πόλεμο στηριχτήκαμε στην “προστασία” των Αγγλογάλλων, αδιαφορήσαμε για τα ανοίγματα Λένιν, στείλαμε στρατό εναντίον του, εκστρατεύσαμε για λογαριασμό τους κατά του Κεμάλ. Κερδίσαμε την Μικρασιατική Καταστροφή για να δούμε τους Αγγλογάλλους να κόβουν τα χέρια των Ελλήνων, που δοκίμαζαν να ανέβουν στα καράβια τους, έξω από τη φλεγόμενη Σμύρνη.
Αγγλοαμερικανοί έσπρωξαν τον “αστικό κόσμο” να πάει μέχρι τέλος τον Εμφύλιο, σκοτώσανε μέχρι και τον Αμερικανό Πολκ, να μην πάει στον Μάρκο ειρηνευτικό μήνυμα του Τσαλδάρη. Ακόμα και σήμερα, Έλληνες δικαστές αρνούνται την αναψηλάφηση αυτής της οφθαλμοφανώς άδικης δίκης!
Το ΚΚΕ δεν τα κατάφερε καλύτερα. Παραλογιζότανε, τη μια αυτοαφοπλιζόμενο, την δεύτερη κάνοντας εμφύλιο, την τρίτη σταματώντας τον δια μετατροπής του αντάρτικου σε τακτικό στρατό και σφαγής του στο Γράμμο και το Βίτσι!
Γιατί δεν είχε δικό του μυαλό, σκεφτόταν με το μυαλό του Πατερούλη, όπου είχε τρυπώσει η Αγγλία.
“Οι Άγγλοι ήθελαν τόσο πολύ την Ελλάδα, που μας έδιναν τα πάντα για να την πάρουν”, μας είπε σε συνέντευξη στα “Νέα” (Ιούνιος 1990) ο Βαλεντίν Μπερεζκόφ, ένας από τους δύο διερμηνείς του Στάλιν και του Μόλοτωφ κατά τις συνομιλίες με τους Τσώρτσιλ και ‘Ηντεν, τον Οκτώβριο 1944.
Μετά πήγαμε στην Κορέα (!!!) να πολεμήσουμε. Τους δώσαμε τη Σούδα, την καλύτερη βάση πού ‘χουν από τη Βιρτζίνια μέχρι την Ινδία (και το Ακρωτήρι στην Κύπρο). Πήραμε σε αντάλλαγμα το πογκρόμ των Ελλήνων στην Πόλη, τη δικτατορία, τις αγχόνες και την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, το σχέδιο Ανάν.
Στα Μνημόνια μας έβαλε η κυβέρνηση του ΓΑΠ, από τις πιο φιλοαμερικανικές της ελληνικής ιστορίας, μικροσκοπικά ελεγχόμενη από βαθύ “παγκόσμιο χρήμα” και ΗΠΑ. Στους Αμερικανούς και το βαθύ Χρήμα στηρίχτηκε η ηγετική ομάδα ΣΥΡΙΖΑ, με τα γνωστά αποτελέσματα.
Σχέδιο και Συμμαχίες
Όταν βάλουμε πραγματικά ως επιδίωξη τη διακοπή πληρωμής του χρέους, την καταγγελία των δανειακών και την αποτίναξη του νεοαποικιακού καθεστώτος, όταν αρχίσουμε να συζητάμε σοβαρά σχέδια αναγέννησης της χώρας και του κράτους από το μηδέν, όταν εξορμήσουμε στην Ευρώπη και διεθνώς για την Ελλάδα, τότε θα βρούμε και τις τακτικές, θα μας προκύψουν και οι συμμαχίες και τα κριτήριά τους (Φυσικά αν αυτά γίνουν έξυπνα, όχι χτίζοντας “ξύλινα τείχη”, ούτε νομίζοντας ότι φτάνει να φτηνήνουν οι πανσιόν για τους τουρίστες, για να λύσουμε το πρόβλημα της κρατικής μας υπόστασης). ‘
Ετσι, θα μπορούσε να υπάρξει ίσως και μια ρωγμή συμβιβασμού, μια εκεχειρία, με διακοπή υφεσιακών, παραγόντων ανεργία μέτρων και λεηλασίας.
Αλλιώς, θα καταστραφούμε έτσι κι αλλιώς, οποιονδήποτε “Νταβατζή” κι αν διαλέξουμε, αφήνοντας στα παιδιά και τα εγγόνια μας μια “Ελλάδα χωρίς Έλληνες”
ΥΓ. Το άρθρο αυτό γράφτηκε στα τέλη Φεβρουαρίου, γιατί μας το ζήτησε επειγόντως ένας εκδότης. Εκείνος, άγνωστο γιατί, έβαλε το πιεστικό ερώτημα “με ποιόν να πάμε;”, στο οποίο προσπαθήσαμε να απαντήσουμε με το άρθρο. Μας ευχαρίστησε και φάνηκε πολύ ευχαριστημένος, για να μη πούμε ενθουσιασμένος. Βέβαια μετά, πλημμύρισε από μια πληθώρα ύλης και ατυχώς, δεν μπόρεσε να το δημοσιεύσει, παρόλο που ήθελε πολύ. Τέτοια συμβαίνουν, δεν πειράζει, δεν χάθηκε ο κόσμος, κάθε εμπόδιο για καλό. Μας δόθηκε και η ευκαιρία να προσθέσουμε και το τμήμα για τα ελληνοτουρκικά, αλλά και να επεξεργαστούμε καλύτερα το σενάριο της προβοκάτσιας με το ευρώ.
konstantakopoulos.gr
Βοηθήστε την "Ιδεοπηγή", γράψτε ένα σχόλιο, διαδώστε τις αναρτήσεις...
