- Η δολοφονία έγινε στο κτίριο του Κέντρου Τεχνών και Πολιτισμού της περιοχής Çankaya της Άγκυρας, περιοχή μέγιστης ασφαλείας στην Τουρκία. Σε ακτίνα 50 μέτρων (!) υπάρχουν οι πρεσβείες των ΗΠΑ, της Γερμανίας και της Αυστρίας, η έδρα του Βιομηχανικού Επιμελητηρίου, η έδρα του Γενικού Εισαγγελέα και είναι δίπλα στην λεωφόρο Ατατούρκ, όπου ο πρωθυπουργός περνά κάθε μέρα, για να πάει στο γραφείο του.
- Ο δράστης εξουδετερώθηκε με πυρά. Ο υπουργός Ασφαλείας Soylu, τρεις ώρες μετά, δικαιολόγησε το ότι ο δράστης δεν εξουδετερώθηκε με δακρυγόνα ή τραυματισμό στο πόδι με το ότι σε μια μικρή αίθουσα όπως αυτή, δεν υπήρχαν άλλα περιθώρια. Λογικό επιχείρημα, όπως και το ότι η σύλληψη του δράστη ζωντανού θα δημιουργούσε άλλα δεδομένα στην υπόθεση.
- Την επόμενη μέρα από την ημέρα της δολοφονίας είχε προγραμματιστεί κοινή συνδιάσκεψη Ρωσίας-Τουρκίας-Ιράν για τη επίλυση του Συριακού, με την συμμετοχή του Τούρκου ΥΠΕΞ Mevlüt Çavuşoğl, του Σεργκέι Λαβρόφ και του Ιρανού ομόλογό τους Τζαβάντ Ζαρίφ. Η Ρωσία δήλωσε ότι η συνάντηση θα πραγματοποιηθεί κανονικά. Ενώ η δήλωση του Ρώσου προέδρου αναφέρεται σε «προβοκάτσια , με σκοπό να πληγεί η καλυτέρευση των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών».
- Στην τελευταία τηλεφωνική τους επικοινωνία, στις 18 Δεκεμβρίου, οι δύο πρόεδροι εξέτασαν επίσης την πρόταση Πούτιν να συγκληθεί μια συνάντηση μεταξύ του συριακού καθεστώτος και των ομάδων αντιπολίτευσης στην πρωτεύουσα του Καζακστάν Αστάνα.Η βασική διαφωνία της Τουρκίας παραμένει η απαίτηση της να απομακρυνθεί ο πρόεδρος Άσαντ από την ηγεσία.
- Συχνή ήταν και η επικοινωνία μεταξύ των ΥΠΕΞ των τριών χωρών: Ο Çavuşoğlu μίλησε με τον Zarif α στις 18 Δεκεμβρίου σχετικά με τη συμφωνία εκκένωσης του Χαλεπίου. Ήταν η 17η τηλεφωνική συνομιλία τους κατά τις τελευταίες τέσσερις ημέρες.
- Ενδεικτικό του κλίματος ήταν ότι ο Ιρανός Πρώτος Αναπληρωτής Πρόεδρος EshaqJahangiri ήταν να επισκεφθεί την Τουρκία στις 19 Δεκεμβρίου, αλλά η επίσκεψη αναβλήθηκε για άγνωστους λόγους.
Ο τεράστιος επικοινωνιακός πόλεμος που έχουν εξαπολύσει τα κυρίαρχα, ελεγχόμενα ΜΜΕ για «τις σφαγές» στο Χαλέπι, αποτελούν μια δοκιμασμένη τακτική για το imperium : προσπαθεί, με τα μάτια στραμμένα στις 20 Ιανουαρίου, να μετατρέψει μια στρατιωτική ήττα σε πολιτική νίκη.
Αυτή είναι η μεγάλη εικόνα και σε αυτή θα πρέπει να ενταχθεί και το πρωτοφανές γεγονός της δολοφονίας του Ρώσου πρεσβευτή. Ο χρόνος πιέζει και ο πανικός, κάποιες φορές, παίρνει τη θέση του σχεδιασμού. Οπωσδήποτε μια τέτοια δολοφονία προϋποθέτει και την ανάμιξη κρατικών και παρακρατικών «σταγονιδίων». Άν μπορούν –σε αυτή τη περίπτωση-να αναζητηθούν στο περιβάλλον Ερντογάν, είναι ερώτημα. Όχι φυσικά για λόγους ηθικούς. Αλλά για λόγους πολιτικής συγκυρίας.
Και το «cui bono?»… δείχνει με σιγουριά (και) πέρα από τον Ατλαντικό.
Ο Ρώσος Πρέσβης στην Άγκυρα προερχόταν από τη «παλιά Σχολή» και χαρακτηριζόταν πολεμιστής του Ψυχρού Πολέμου.
Τα τελευταία του λόγια πριν πυροβοληθεί από τον Τούρκο αστυνομικό Mevlüt Mert Altıntaş, πίσω από την πλάτη του, ήταν «είναι πάντα εύκολο να καταστρέψεις, αλλά είναι δύσκολο να χτίσεις».
Με το θάνατό του σφράγισε και τυπικά, αυτό που εδώ και καιρό μόνο τυπικό δεν είναι: την επιστροφή του Ψυχρού Πολέμου.
Και το Αιγαίο κινδυνεύει να μετατραπεί στο τελευταίο σύνορο.
Ανδρέας Ζαφείρης
Βοηθείστε την "Ιδεοπηγή", διαδώστε τις αναρτήσεις...
