Γράφει ο Κλεισθένης.
Λίγο πολύ όλοι γνωρίζουμε την οικονομικό διαχωρισμό ενός λαού σε τρεις τάξεις. Την μεγαλοαστική, την μεσαία και την εργατική. Μπορεί κάποιοι να αρνούνται αυτόν τον
διαχωρισμό αλλά ή σφάλλουν ή προσπαθούν να αλλοιώσουν την πραγματικότητα.Ένας άλλος επίσης γνωστός διαχωρισμός είναι των τριών τρίτων (3/3) δλδ το ένα τρίτο καλοπερνάει μέσα στην χλιδή και την πολυτέλεια εκμεταλλευόμενο τα άλλα δύο τρίτα, το άλλο ένα τρίτο ζει μια κάπως άνετη ζωή εκμεταλλευόμενο το τελευταίο τρίτο που ζει σε συνθήκες σκληρές φτωχό μέσα στην μιζέρια και την καταπίεση.
Η προσπάθεια όλων των εκλογικών νόμων είναι η απόλυτη πλειοψηφία του 50%+1 να μειώνεταιστην σχετική πλειοψηφία του ~35% δλδ όσο περίπου είναι το ένα τρίτο των εχόντων και κατεχόντων δλδ όσων διαβιούν σαν βασιλιάδες απομυζώντας τον κόπο και τον μόχθο όσων παράγουν.
Στα περισσότερο δημοκρατικά εκλογικά συστήματα επιδιώκεται η απόλυτη πλειοψηφία να είναι το 50%+1 έτσι ώστε η μεγαλοαστική τάξη σε συνεργασία με κάποια κομμάτια της μεσαίας να κυβερνούν αδιαφορώντας για τις λαϊκές ανάγκες.
Η μεσαία τάξη πολύ σπάνια συμμαχεί με την εργατική έτσι ώστε να κυβερνήσει αποκλείοντας απ' την κυβέρνηση τους μεγαλοαστούς. Όταν γίνεται μια τέτοια συμμαχία έχει περιορισμένο χρονικό ορίζοντα και επιτυγχάνεται μόνο σε επαναστατικές περιόδους.
Επειδή πρέπει υποκριτικά να φαίνεται ότι η κυβέρνηση έχει την δημοκρατική νομιμοποίηση του 50%+1 χρησιμοποιούνται καλπονοθευτικά εκλογικά συστήματα αυξημένης αναλογικής ή όπως το σημερινό με το bonus των 50 εδρών στο πρώτο κόμμα.
Βασικά στο κοινοβουλευτικό ή αντιπροσωπευτικό σύστημα οι πυλώνες του είναι τρεις, ο δεξιός, ο κεντρώος και ο αριστερός. Μέσα σ' αυτούς τους πυλώνες σχηματίζονται διάφορα κόμματα και κομματίδια με μικροδιαφορές όμως οι βασικοί πυλώνες παραμένουν ισχυροί. Για να αποφεύγεται η πολυδιάσπαση των τριών βασικών κομμάτων-πυλώνων έτσι ώστε να γίνεται εύκολος ο σχηματισμός κυβέρνησης στον εκλογικό νόμο προβλέπεται το όριο του 3%. Σε περιπτώσεις κρίσεων και όσο διαρκούν αυτές γίνεται πολυδιάσπαση επειδή κάθε οικονομική ομάδα προσπαθεί να φορτώσει την κρίση στις πλάτες των άλλων οικονομικών ομάδων. Όταν το σύστημα ισορροπήσει τότε επανέρχονται όλοι στα τρία βασικά κόμματα-πυλώνες.
Είναι επίσης γνωστό ότι άλλο πράγμα είναι η εξουσία και άλλο η κυβέρνηση. Όπως λειτουργεί η δημοκρατία στην χώρα μας με την στρεβλότητα των εκλογικών νόμων η εξουσία ταυτίζεται με την κυβέρνηση και είναι αποκλειστικό δικαίωμα της μεγαλοαστικής τάξης.
Η επιθυμητή εξισορρόπηση ανάμεσα στην εξουσία του χρήματος και κυβέρνησης των ασθενέστερων δύσκολα επιτυγχάνεται. Επειδή η κοινωνία χρειάζεται ισορροπία για να προχωρήσει μπροστά πρέπει το εκλογικό σύστημα να είναι τέτοιο που να επιτρέπει τον σχηματισμό κυβέρνησης των ασθενέστερων οικονομικά ομάδων για τον δικαιότερο επιμερισμό του παραγόμενου πλούτου.
Ακόμη πρέπει η πλειοψηφία να είναι μεγαλύτερη του 50%+1 όπως έχω γράψει παλιότερα, με προτεινόμενο τον κανόνα της χρυσής τομής δλδ 62% με 38%. Πράγματα ανέφικτα μπορεί να πει κάποιος όμως η κοινωνία έχει ανάγκη συναίνεσης και συμμαχικών κυβερνήσεων με την αυξημένη πλειοψηφία του 62% για να διορθωθούν πολλά απ' τα κακώς κείμενα. Αυτή η αυξημένη πλειοψηφία θα δημιουργήσει περισσότερα των τριών κόμματα-πυλώνες με καλύτερη και πληρέστερη εκπροσώπηση των κοινωνικών ομάδων. Πολιτικά όσο ανεβαίνει το ποσοστό της πλειοψηφίας τόσο μεγαλώνει η δημοκρατική νομιμοποίηση της εκάστοτε κυβέρνησης. Πρέπει η πλειοψηφία όχι μόνο να ξεφύγει απ' το ~35% που ισχύει σήμερα με βάση τον εκλογικό νόμο αλλά να περάσει και το 50%+1 που θεωρείται το θεμέλιο της δημοκρατίας.
