Στην μικρή μας Ελληνική κοινωνία καθώς και σε όλες τις άλλες υπάρχουμε εμείς και οι άλλοι.
Εμείς που γεννηθήκαμε φτωχοί και οι άλλοι, αυτοί που
γεννήθηκαν πλούσιοι.
Για τους πλούσιους ας γράψει κάποιος άλλος, εγώ γράφω για 'μας τους φτωχούς.
Ανάμεσά μας, των φτωχών, υπάρχουμε εμείς και οι άλλοι. Εμείς που συνειδητά παραμείναμε φτωχοί και οι άλλοι που πάσχισαν με κάθε τρόπο, θεμιτό(;) ή αθέμιτο, να γίνουν πλούσιοι.
Για αυτούς που πάσχισαν να πλουτίσουν ας μιλήσουν άλλοι, εγώ μιλώ για 'μας που παραμείναμε συνειδητά φτωχοί. Η επιδίωξή μας ήταν, είναι και θα είναι η αξιοπρεπής διαβίωση. Μας ολοκληρώνει το πάθος για μόρφωση, για δικαιοσύνη και ανθρωπιά.
Εμείς δεν επιδιώξαμε ποτέ να γίνουμε εξουσιαστές ενώ αντίθετα οι άλλοι απέκτησαν, διατήρησαν και πασχίζουν με κάθε μέσο να διατηρήσουν την εξουσία.
Εμείς είμαστε πάντοτε απέναντι σε κάθε μορφής εξουσία. Μην ξεγελιόμαστε, κάθε εξουσία, δεξιά, αριστερή ή όπως αλλιώς την ονομάσουμε καταπιέζει τον άνθρωπο. Έχοντας νοιώσει στο πετσί μας την καταπίεση, αντιδρούμε, κριτικάρουμε, αντιστεκόμαστε σε κάθε εξουσιαστή. Δεν μετέχουμε στο πολιτικό παιγνίδι, δεν βοηθούμε κανέναν να αποκτήσει εξουσία. Το κάνουν οι άλλοι. Εμείς στέκουμε πάντοτε απέναντι.
Συνυπάρχουμε με όλους τους άλλους, απλά δεν ταυτιζόμαστε μ' αυτούς. Αποκτούμε και διαχειριζόμαστε μόνο τα αναγκαία, τα απαραίτητα.
Η εξουσία για να υπάρξει χρειάζεται εξουσιαζόμενους. Τίποτε δεν μπορεί να μας κάνει εξουσιαζόμενους αν δεν το θελήσουμε.
Και μια πικρή αλήθεια. Οι φτωχοί που πλούτισαν όταν γίνουν εξουσιαστές φέρονται πολύ χειρότερα απ' τους άλλους που ήσαν ήδη πλούσιοι. Οι Νέγροι της Αμερικής όντες σκλάβοι έλεγαν, “η βουρδουλιά από μαύρο επιστάτη πονάει περισσότερο, αυλακώνει βαθύτερα”.
