Αν γυρνούσαν σήμερα μεμιάς όλοι οι αστοί στο χωριό, η καταστροφή θα ήταν δεδομένη. Διότι σήμερα ο αστός την έλευσή του στο χωριό την βλέπει με αστική ματιά και προσέγγιση π.χ. μέσα από μια επίσκεψη πρώτα στο σούπερ μάρκετ για ανεφοδιασμό ειδών διατροφής πακεταρισμένα μέσα στα “ανακυκλώσιμα”, όπως λέει το σύστημα, σκουπίδια τους. Το να φέρει κανείς την αστική του πραγματικότητα στη φύση είναι χειρότερο και πιο καταστροφικό από το να ζει στην πόλη καταναλώνοντας όπως κάνει ως τώρα.
Το ζητούμενο λοιπόν είναι πρώτα να νιώσουμε ότι υπάρχει μια άλλη αλήθεια που μας έχει διαφύγει, δεύτερον να την κατανοήσουμε, τρίτον να αρχίσουμε σιγά σιγά να προσαρμόζουμε τον τρόπο ζωής μας σε αυτήν και τέταρτον να ρίχνουμε τους σπόρους της σε άλλους ανθρώπους, σύγχρονους και μελλοντικούς.
Η αστικοποίηση και ο γιγαντισμός της αστικής αδιέξοδης καταναλωτικής ζωής μας που απομυζεί τον πλανήτη και στρέφεται εναντίον του εαυτού μας, είναι προϊόν που χρειάστηκε κάποιον ιστορικό χρόνο για να γίνει. Εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν μέχρι να καταλήξουμε σε τούτη την κατάσταση οικτρής μετάλλαξης. Η επαναφορά δεν μπορεί να γίνει αυτόματα. Θα περάσουν αντίστοιχες γενιές μέχρι να επιτευχθεί. Αρκεί ως τότε να μην έχει καταρρεύσει ο πύργος.
Χρέος μας λοιπόν πρώτο είναι να νιώσουμε, να μάθουμε, να βιώσουμε και να ρίξουμε τον σπόρο. Γι’ αυτό ας είμαστε ανοιχτοί στην πρόκληση.
Το καλοκαίρι στην Βολισσό θα γίνει μια προσπάθεια ανάδειξης της ευρύτερης πραγματικότητας, ενός άλλου τρόπου ζωής που δεν απομυζεί το οικοσύστημα, που δεν παράγει σκουπίδια, που αναπληρώνει σε κάποιον βαθμό τους φυσικούς πόρους που χρησιμοποιεί, που παράγει τροφή και σέβεται την ανθρώπινη υπόσταση και ψυχή, που σέβεται το οικοσύστημα το οποίο είναι ο βιότοπός του και τον κρατά στη ζωή. Θα γίνει και μια συνολική συζήτηση επί του συστήματος και του οικοσυστήματος, επί αυτών που μάθαμε, επί αυτών που “κατακτήσαμε”, επί αυτών που χάσαμε.
Γίνονται και γινόντουσαν ανέκαθεν, ευτυχώς, πολλές τέτοιου είδους προσπάθειες από πολλούς ανθρώπους και σε πολλά μέρη της γης αλλά και της Ελλάδας το τελευταίο διάστημα. Κι αυτό επειδή υπάρχουν πιο ανοιχτά αυτιά, λόγω οικονομικής κρίσης. Τίποτα δεν πάει χαμένο.
Πηγή: