Έρευνες αποκαλύπτουν τι πιστεύουν οι Βρετανοί Μουσουλμάνοι. Τον
Μάρτιο του 2024, μία δημοσκόπηση που διεξήχθη από την
«Henry Jackson Society» ανέφερε ότι το 32% των Βρετανών Μουσουλμάνων
υποστηρίζουν την εφαρμογή της Σαρία στο
Η κατάσταση στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι ανησυχητική: ό,τι συμβαίνει στο ΗΒ επηρεάζει ολόκληρη τη Δυτική Ευρώπη. Ενώ η κατάσταση στη Γαλλία μπορεί να φαίνεται κάπως καλύτερη, πιθανόν στην πραγματικότητα να είναι χειρότερη.
Ενώ το Εργατικό Κόμμα του Ηνωμένου Βασιλείου απέβαλε τον πρώην ηγέτη του, Jeremy Corbyn, το 2024 λόγω κατηγοριών για αντισημιτισμό, ένα γαλλικό πολιτικό κόμμα, η «La France Insoumise» (Γαλλία Μη Καταταγμένη), περιλαμβάνει αρκετούς βουλευτές που έχουν κάνει αντισημιτικές δηλώσεις. Μία από τις βουλεύτριές του, η Rima Hassan, υποστηρίζει ανοιχτά τη Χαμάς.
Εκατομμύρια άνθρωποι στη Δυτική Ευρώπη φαίνεται να ανησυχούν για το μέλλον που διαμορφώνουν στις χώρες τους και στρέφονται προς πολιτικά κόμματα που θίγουν τις ανησυχίες τους. Καθώς αυτά τα κόμματα έχουν αυξήσει τη δύναμή τους, οι ισχύουσες ηγεσίες κάνουν τα πάντα — όπως το να αποτρέπουν τους ηγέτες τους να διεκδικήσουν εκλογές, ή να σχηματίζουν συνασπισμούς, ή να χαρακτηρίζουν τις πολιτικές τους ως «φασισμό» και «ναζισμό» — προφανώς σε μια προσπάθεια να θάψουν αυτές τις ανησυχίες. Αυτά είναι σχεδόν τα μόνα κόμματα που υποστηρίζουν το Ισραήλ και καταδικάζουν την αυξανόμενη αντισημιτισμό, καλώντας τα πράγματα με το όνομά τους.
Το κόμμα «Reform UK» του Nigel Farage προηγείται στις δημοσκοπήσεις, αλλά οι επόμενες εκλογές θα γίνουν μόνον το 2029. Στα επόμενα τέσσερα χρόνια, το κυβερνών Εργατικό Κόμμα μπορεί να συνεχίσει να μεταμορφώνει ριζικά τη χώρα.
«Η μεγάλη αντικατάσταση» — η προοπτική μιας ουσιαστικά χριστιανικής Ευρώπης που αντικαθίσταται σταδιακά από μια μουσουλμανική — δεν είναι θεωρία συνωμοσίας. Συμβαίνει με ταχύτητα. Ο ρυθμός γεννήσεων των μουσουλμανικών πληθυσμών στη Δυτική Ευρώπη παραμένει υψηλότερος απ’ ό,τι των μη‑μουσουλμανικών, των οποίων ο δείκτης γεννητικότητας καταρρέει και πλέον είναι πολύ κάτω από το επίπεδο αναπλήρωσης. Οι μουσουλμανικές γεννήσεις προστίθενται στους αριθμούς αυτών που έχουν μεταναστεύσει από τον μουσουλμανικό κόσμο. Το ποσοστό των μουσουλμάνων στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης αυξάνει εκθετικά. Επιπλέον στοιχεία δείχνουν ότι οι μουσουλμανικοί πληθυσμοί ενσωματώνονται όλο και λιγότερο, και ότι η επιρροή του ριζοσπαστικού Ισλάμ επίσης αυξάνεται εκθετικά.
Μάντσεστερ, Αγγλία, 2 Οκτωβρίου 2025: Στην πιο βίαιη πράξη αντισημιτικού μίσους που έχει γνωρίσει η Βρετανία εδώ και χρόνια, ένας Μουσουλμάνος ρίχνει αυτοκίνητο πάνω σε ομάδα Εβραίων που βρίσκονται στο πεζοδρόμιο μπροστά από συναγωγή, βγαίνει από το όχημα και αρχίζει να μαχαιρώνει άλλους Εβραίους. Οι αστυνομικοί τον πυροβολούν. Δύο Εβραίοι σκοτώνονται, ένας από τον δολοφόνο και ένας άλλος από λάθος πυρά της αστυνομίας.
Η αντισημιτική βία έχει πλέον ριζώσει βαθιά στη χώρα. Από τη στιγμή της τζιχαντιστικής σφαγής της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου 2023 στο Ισραήλ, έχει αυξηθεί σημαντικά.
Για περισσότερα από 30 χρόνια, διαδοχικές βρετανικές κυβερνήσεις υπόσχονταν ότι θα πολεμήσουν τον αντισημιτισμό, αλλά δεν το έκαναν ποτέ. Σήμερα αρνούνται την πραγματικότητα. Ο αντισημιτισμός στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι πλέον κυρίως ισλαμικός αντισημιτισμός, που διαπράττεται από ριζοσπαστικοποιημένους Μουσουλμάνους. Ο ισλαμικός αντισημιτισμός αυτή την εποχή έχει συνδεθεί άμεσα με το μίσος κατά του Ισραήλ, και πλέον είναι διαδεδομένος και μοιράζεται ευρέως από μεγάλο μέρος της πολιτικής «αριστεράς». Το ίδιο βράδυ της σφαγής της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου 2023, χιλιάδες Μουσουλμάνοι πανηγύρισαν σε μεγάλες πόλεις σε όλη τη χώρα.
Στο Λονδίνο, την αμέσως επόμενη ημέρα μετά τη σφαγή 1.200 ανθρώπων από τη Χαμάς στο Ισραήλ και την αιχμαλωσία 251 ομήρων, Μουσουλμάνοι και «αριστεροί» διοργάνωσαν και συγκεντρώθηκαν σε αντιισραηλινές διαδηλώσεις, οι οποίες συνεχίζονται έκτοτε.
Δύο χρόνια αργότερα, στις 7 Οκτωβρίου 2025, διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν στο Λονδίνο, τη Γλασκώβη και το Εδιμβούργο για να «γιορτάσουν» τη δεύτερη επέτειο της σφαγής. Οι διαδηλωτές φώναζαν συνθήματα όπως «Το Ισραήλ είναι τρομοκρατικό κράτος» και «θάνατος στις Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις (IDF)».
«Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για την κατάργηση του σιωνισμού τόσο στην Παλαιστίνη όσο και στις ίδιες μας τις εβραϊκές κοινότητες», δήλωσε ένας από τους ομιλητές.
Η ισλαμική βία στην Ευρώπη δεν περιορίστηκε «μόνο» στους Εβραίους. Ορισμένες από τις φονικότερες ισλαμιστικές επιθέσεις των τελευταίων ετών στόχευσαν όλους τους «απίστους»: οι τζιχαντιστικές επιθέσεις στις 7 Ιουλίου 2005 στο σύστημα μαζικών μεταφορών του Λονδίνου· η σφαγή στο σατιρικό περιοδικό Charlie Hebdo· η τζιχαντιστική σφαγή στο θέατρο Bataclan στο Παρίσι· η επίθεση με φορτηγό στη Νίκαια στις 14 Ιουλίου 2016· οι τρομοκρατικές επιθέσεις στη Μαδρίτη και τη Βαρκελώνη στην Ισπανία· οι ομαδικοί βιασμοί την παραμονή Πρωτοχρονιάς στην Κολωνία της Γερμανίας· οι επιθέσεις με οχήματα σε χριστουγεννιάτικες αγορές στο Βερολίνο το 2016 και στο Μαγδεμβούργο το 2024· η δολοφονία στο πολιτιστικό κέντρο Krudttønden στην Κοπεγχάγη της Δανίας, καθώς και αμέτρητες ατομικές δολοφονίες: του Πατέρα Ζακ Αμέλ, του στρατιώτη Lee Rigby, του Ιλάν Χαλίμι, του Τέο φαν Γκογκ, της Σάρα Χαλίμι, της Μιρεΐγ Νολλ, για να αναφέρουμε μερικά μόνο. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, το 2017, στο τέλος μιας συναυλίας, ένας Βρετανός Μουσουλμάνος καμικάζι λιβυκής καταγωγής επιτέθηκε στην αρένα του Μάντσεστερ: 22 άνθρωποι δολοφονήθηκαν και 1.017 τραυματίστηκαν.
Εδώ και χρόνια, στις μουσουλμανικές γειτονιές του Λονδίνου, του Παρισιού, των Βρυξελλών, του Μάλμε και μεγάλων βρετανικών πόλεων, ριζοσπαστικοποιημένοι ισλαμιστές ιεροκήρυκες διαδίδουν το μίσος κατά των Εβραίων, του Ισραήλ και του δυτικού πολιτισμού — και καλούν ατιμωρητί σε ένοπλη τζιχάντ. Όποιος τολμήσει να αμφισβητήσει αυτό το κάλεσμα, χαρακτηρίζεται ρατσιστής ή ισλαμοφοβικός.
Βρετανοί μη‑Μουσουλμάνοι που εκφράζουν αποδοκιμασία για την ισλαμική τρομοκρατία οδηγούνται στη φυλακή. Το 2018, ο Paul Golding και η Jayda Fransen, ηγετικά στελέχη του δεξιού κινήματος «Britain First», καταδικάστηκαν σε ποινές φυλάκισης επειδή διένειμαν φυλλάδια που φέρονταν να δείχνουν «εχθρότητα προς τους Μουσουλμάνους και τη μουσουλμανική πίστη».
Τον Νοέμβριο του 2024, ο πρώην στρατιώτης Daffron Williams ανήρτησε στο Facebook μια απλή παρατήρηση σχετικά με την άνοδο της ισλαμικής βίας στη χώρα: «Ο εμφύλιος πόλεμος είναι εδώ. Το μόνο που λείπει είναι οι σφαίρες, αυτό είναι το επόμενο βήμα.» Και αυτός φυλακίστηκε.
Τον Σεπτέμβριο του 2025, ο μπλόγκερ Pete North, ο οποίος είχε μοιραστεί ένα μιμίδιο που έγραφε «Γ@μήσου Χαμάς», συνελήφθη στο σπίτι του και κατηγορήθηκε για «διάδοση φυλετικού μίσους» — μεταξύ πολλών άλλων παρόμοιων συλλήψεων.
Παρόλο που οι Μουσουλμάνοι αποτελούν μόλις το 6,5% του πληθυσμού της Βρετανίας, διαδοχικές κυβερνήσεις, όπως και αυτές της Γαλλίας, της Γερμανίας και της Ολλανδίας, έχουν δείξει σημάδια σταδιακής υποταγής στο Ισλάμ. Από τότε που εξελέγη ο Πρωθυπουργός Keir Starmer, η τάση αυτή έχει ενταθεί. Τον Μάρτιο, την ώρα που ο αντισημιτισμός εκτοξευόταν στη χώρα, ο Starmer παραβρέθηκε σε τελετή ιφτάρ (διάλυση ραμαζανιανής νηστείας) στην Αίθουσα του Ουεστμίνστερ, όπου ανακοίνωσε ότι το 2024 ήταν «το χειρότερο έτος καταγεγραμμένων» «αντιμουσουλμανικών εγκλημάτων μίσους».
Έρευνες αποκαλύπτουν τι πιστεύουν οι Βρετανοί Μουσουλμάνοι. Τον Μάρτιο του 2024, δημοσκόπηση της Henry Jackson Society έδειξε ότι το 32% των Βρετανών Μουσουλμάνων υποστηρίζει την εφαρμογή της Σαρία στο Ηνωμένο Βασίλειο· το 48% αισθάνεται μεγαλύτερη συμπάθεια προς τη Χαμάς απ’ ό,τι προς το Ισραήλ· το 80% πιστεύει ότι το Ισραήλ διαπράττει γενοκτονία. Το 49% θεωρεί ότι το Ισραήλ δεν έχει δικαίωμα ύπαρξης και το 46% θεωρεί ότι οι Εβραίοι στο ΗΒ —μόλις το 0,5% του πληθυσμού— έχουν υπερβολική δύναμη.
Ο Starmer αναγνώρισε το ανύπαρκτο «κράτος της Παλαιστίνης» τον Σεπτέμβριο και ισχυρίστηκε ότι η απόφασή του βοήθησε τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Donald Trump να επιτύχει συμφωνία ειρήνης για τη Γάζα. Ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Marco Rubio απάντησε ότι ο Starmer υπέκυψε στις πιέσεις που δημιούργησαν πολιτικά ενεργοί «ξένοι» και ότι η απόφασή του αποτέλεσε στην πραγματικότητα «εμπόδιο για την ειρήνη» στη Μέση Ανατολή.
Η κατάσταση στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι ανησυχητική: ό,τι συμβαίνει στο ΗΒ επηρεάζει ολόκληρη τη Δυτική Ευρώπη. Αν και η κατάσταση στη Γαλλία μπορεί να φαίνεται λίγο καλύτερη, πιθανόν να είναι χειρότερη.
Στη Γαλλία, ένας ραβίνος και τρία Εβραιόπουλα δολοφονήθηκαν από ριζοσπαστικοποιημένο Μουσουλμάνο στην Τουλούζη στις 19 Μαρτίου 2012. Εβραίοι δολοφονήθηκαν σε εβραϊκό παντοπωλείο στις 9 Ιανουαρίου 2015. Σε σύγκριση με την υπόλοιπη Ευρώπη, είναι στη Γαλλία που έχει σημειωθεί ο μεγαλύτερος αριθμός μεμονωμένων δολοφονιών Εβραίων από ριζοσπαστικοποιημένους Μουσουλμάνους και οι φονικότερες ισλαμικές επιθέσεις.
Η σφαγή στο θέατρο Bataclan στις 13 Νοεμβρίου 2015 άφησε πίσω της 130 νεκρούς και 413 τραυματίες. Η επίθεση με φορτηγό στη Νίκαια στις 14 Ιουλίου 2016, κατά τον εορτασμό της Ημέρας της Βαστίλης, άφησε 86 νεκρούς και 458 τραυματίες. Το 2020, ο δάσκαλος Samuel Paty αποκεφαλίστηκε, ενώ το 2016 αποκεφαλίστηκε κατά τη διάρκεια λειτουργίας και ο ιερέας Ζακ Αμέλ.
Μετά από κάθε τζιχαντιστική επίθεση κατά Εβραίων, κυβερνητικοί αξιωματούχοι δηλώνουν ότι θα καταπολεμήσουν τον αντισημιτισμό. Δεν το έκαναν ποτέ. Μόνο ένας Γάλλος πολιτικός, ο πρώην βουλευτής Meyer Habib, το 2020, τόλμησε να καταγγείλει ρητά τον ισλαμικό αντισημιτισμό. Κείμενο που υπογράφηκε από 300 επιφανείς Γάλλους απέρριψε αυτόν τον «νέο αντισημιτισμό»: «Στη σύγχρονη ιστορία μας, έντεκα Εβραίοι μόλις δολοφονήθηκαν — και μερικοί βασανίστηκαν — επειδή ήταν Εβραίοι από ριζοσπαστικοποιημένους ισλαμιστές.» Η δήλωση αυτή ξεχάστηκε πολύ γρήγορα. Όταν οργανώθηκε πορεία κατά του αντισημιτισμού στις 13 Νοεμβρίου 2023, περίπου έναν μήνα μετά τη σφαγή της 7ης Οκτωβρίου, ο Πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν επέλεξε να μην παραστεί.
Σε πολλά τζαμιά σε ολόκληρη τη Γαλλία, οι ιμάμηδες κηρύττουν μίσος. Μερικές φορές, σπάνια, κάποιος απελαύνεται. Σχολιαστές στη Γαλλία που επικρίνουν το Ισλάμ καταδικάζονται από τα δικαστήρια σε βαριά πρόστιμα. Η επικεφαλής του κόμματος «Rassemblement National» (Εθνικός Συναγερμός), Μαρίν Λεπέν, η οποία θεωρείται ευρέως φαβορί για τις επόμενες προεδρικές εκλογές, καταδικάστηκε σε φυλάκιση και αποκλείστηκε από την ανάληψη δημόσιου αξιώματος για φερόμενη «κατάχρηση δημόσιων πόρων». Ο πρώην δημοσιογράφος Ερίκ Ζεμούρ, για παράδειγμα, αναγκάστηκε να πληρώσει χιλιάδες ευρώ. Ο συγγραφέας Ρενώ Καμί, επίσης τιμωρήθηκε με πρόστιμο και πλέον διαπιστώνει ότι κανένας εκδοτικός οίκος δεν εκδίδει πια τα βιβλία του. Εκατοντάδες λιγότερο γνωστά πρόσωπα έχουν επίσης καταδικαστεί με πρόστιμα και λογοκρισία.
Οι διαδηλώσεις κατά του Ισραήλ στο Παρίσι είναι εξίσου συχνές με εκείνες του Λονδίνου. Μουσουλμάνοι και «αριστεροί» διαδηλωτές φωνάζουν συνθήματα εχθρικά προς το Ισραήλ, όπως «Θάνατος στους Εβραίους». Δημοσκοπήσεις που πραγματοποιήθηκαν μεταξύ των Μουσουλμάνων της Γαλλίας έδωσαν εξίσου ανησυχητικά αποτελέσματα με εκείνες στο Ηνωμένο Βασίλειο: το 2020, μία δημοσκόπηση έδειξε ότι το 38% των Γάλλων Μουσουλμάνων θεωρούν ότι ο ισλαμικός νόμος (Σαρία) είναι πιο σημαντικός από τους νόμους της Γαλλικής Δημοκρατίας. Μία άλλη δημοσκόπηση, τον Δεκέμβριο του 2023, έδειξε ότι το 45% των Γάλλων Μουσουλμάνων πιστεύουν πως η σφαγή της 7ης Οκτωβρίου ήταν μια «πράξη αντίστασης».
Παρόμοιες συνθήκες παρατηρούνται στο Βέλγιο, την Ολλανδία, τη Γερμανία και τη Σουηδία.
Ενώ το Εργατικό Κόμμα του Ηνωμένου Βασιλείου απέβαλε τον πρώην ηγέτη του, Jeremy Corbyn, το 2024 λόγω κατηγοριών για αντισημιτισμό, το γαλλικό πολιτικό κόμμα «La France Insoumise» (Γαλλία Ανυπότακτη) περιλαμβάνει πολλούς βουλευτές που έχουν καταγραφεί να κάνουν αντισημιτικές δηλώσεις. Μία από τις βουλεύτριές του, η Rima Hassan, υποστηρίζει ανοιχτά τη Χαμάς.
Η Γαλλία έχει μεγαλύτερο μουσουλμανικό πληθυσμό από το Ηνωμένο Βασίλειο: 10% του συνολικού πληθυσμού το 2019‑2020. Ο αριθμός των Μουσουλμάνων και στις δύο χώρες συνεχίζει να αυξάνεται. Η Γαλλία έχει επίσης μεγαλύτερο εβραϊκό πληθυσμό από το Ηνωμένο Βασίλειο: 438.500 άτομα, ή 0,88% του γαλλικού πληθυσμού, έναντι 0,5% στην Αγγλία και την Ουαλία. Οι Γάλλοι Εβραίοι, ωστόσο, εγκαταλείπουν τη χώρα, με αποτέλεσμα ο αριθμός τους να μειώνεται — όπως και γενικότερα ο εβραϊκός πληθυσμός στη Δυτική Ευρώπη.
Όταν ο Μακρόν, στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ τον Σεπτέμβριο του 2025, ανακοίνωσε επίσημα την αναγνώριση από τη Γαλλία ενός ανύπαρκτου «κράτους της Παλαιστίνης», ακολούθησαν αμέσως το Ηνωμένο Βασίλειο, ο Καναδάς, η Αυστραλία, η Πορτογαλία και το Βέλγιο. Ο Ρούμπιο κατακεραύνωσε την απόφαση του Μακρόν χαρακτηρίζοντάς την «χαστούκι στα πρόσωπα των θυμάτων της 7ης Οκτωβρίου» και υπηρεσία στην προπαγάνδα της Χαμάς. Ο Μακρόν, ο οποίος δεν είχε καν θέσει ως όρο της «αναγνώρισης» την απελευθέρωση των Ισραηλινών ομήρων από τη Χαμάς, αρνήθηκε να αντιδράσει.
Ο Πρέσβης των ΗΠΑ στη Γαλλία, Τσαρλς Κούσνερ, έγραψε ανοικτή επιστολή προς τον Μακρόν: «Δημόσιες δηλώσεις κατά του Ισραήλ και κινήσεις αναγνώρισης ενός παλαιστινιακού κράτους ενισχύουν τους εξτρεμιστές, τροφοδοτούν τη βία και θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή των Εβραίων στη Γαλλία».
Ο Μακρόν χαρακτήρισε τα λόγια του Κούσνερ «απαράδεκτα».
Εκατομμύρια άνθρωποι στη Δυτική Ευρώπη φαίνονται ανήσυχοι για το μέλλον που βλέπουν να διαμορφώνεται στις χώρες τους και στρέφονται σε πολιτικά κόμματα που ανταποκρίνονται στις ανησυχίες τους. Καθώς αυτά τα κόμματα αυξάνουν τη δύναμή τους, οι σημερινοί ηγέτες κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους — όπως να εμποδίζουν τους ηγέτες τους να θέσουν υποψηφιότητα, να αποκλείουν το ενδεχόμενο συνασπισμού ή να χαρακτηρίζουν τις πολιτικές τους ως «φασισμό» και «ναζισμό» — προφανώς σε μια προσπάθεια να θάψουν αυτές τις ανησυχίες. Αυτά είναι σχεδόν τα μόνα κόμματα που υποστηρίζουν το Ισραήλ και καταγγέλλουν τον αυξανόμενο αντισημιτισμό αποκαλώντας τον με το όνομά του.
Το κόμμα «Reform UK» του Nigel Farage προηγείται στις δημοσκοπήσεις, αλλά οι επόμενες εκλογές θα διεξαχθούν μόνον το 2029. Στα επόμενα τέσσερα χρόνια, το κυβερνών Εργατικό Κόμμα μπορεί να συνεχίσει να μεταμορφώνει ριζικά τη χώρα.
Στη Γαλλία, οι επόμενες προεδρικές εκλογές έχουν προγραμματιστεί για το 2027. Η Λεπέν, όπως αναφέρθηκε, προηγείτο στις δημοσκοπήσεις, αλλά κηρύχθηκε από γαλλικό δικαστήριο ανεπίτρεπτη να είναι υποψήφια το 2027. Ο Ζορντάν Μπαρντελά, σημερινός πρόεδρος του κόμματός της, έχει καλές πιθανότητες να κερδίσει, αλλά τον Ιούλιο του 2025, κατόπιν εντολής των ίδιων δικαστών που απήγγειλαν κατηγορίες κατά της Λεπέν, κατασχέθηκαν μαζικά έγγραφα από τα γραφεία του κόμματος. Πολλοί δικαστές στη Γαλλία ασκούν «πολιτική δικαιοσύνη». Ο πρώην Πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί ξεκίνησε πρόσφατα να εκτίει ποινή φυλάκισης πέντε ετών, που του επιβλήθηκε από αριστερούς δικαστές — παρά την απουσία αποδεικτικών στοιχείων ενοχής και πριν ακόμη εκδικαστεί η έφεσή του. Πλέον βρίσκεται στη φυλακή. Ο Μπαρντελά ήδη τελεί υπό καταγγελία, υποτίθεται για λογαριασμό με ψευδώνυμο στο διαδίκτυο με ρατσιστικό περιεχόμενο. Ο ίδιος δήλωσε: «Λυπάμαι που θα σας απογοητεύσω, αλλά έχω μόνο έναν λογαριασμό στο Twitter. Δεν πρόκειται να απολογηθώ για σχόλια που δεν έκανα».
Το 2024, στις τελευταίες γαλλικές βουλευτικές εκλογές που προκήρυξε ο Μακρόν, επέβαλε καραντίνα στον Εθνικό Συναγερμό, αφήνοντας στους συντηρητικούς ψηφοφόρους μόνο επιλογές από αριστερά κόμματα, με αποτέλεσμα να προκύψει ακυβερνησία και αδυναμία σχηματισμού σταθερής κυβέρνησης.
Στο Βέλγιο, το κόμμα «Φλαμανδικό Συμφέρον» κερδίζει έδαφος, αλλά είναι παρόν μόνο στις περιοχές όπου ομιλείται φλαμανδικά και αντιμετωπίζει παρόμοιο αποκλεισμό. Η κεντροδεξιά «Νέα Φλαμανδική Συμμαχία» βρίσκεται στην εξουσία από τον Φεβρουάριο του 2025. Αρνείται να συμπεριλάβει το Vlaams Belang σε οποιονδήποτε κυβερνητικό συνασπισμό, υποστηρίζει την «ελεγχόμενη μετανάστευση», δεν έχει σαφή θέση για το Ισλάμ πέρα από την αντίθεση στη μαντίλα στον δημόσιο χώρο, αλλά προσχώρησε στην αναγνώριση του «κράτους της Παλαιστίνης» και στην επιβολή κυρώσεων στο Ισραήλ.
Στην Ολλανδία, το κόμμα «Κόμμα της Ελευθερίας» του Χερτ Βίλντερς κέρδισε τις περισσότερες έδρες στις εκλογές του Νοεμβρίου 2023, αλλά ο Βίλντερς εμποδίστηκε από το να γίνει πρωθυπουργός από συνασπισμό άλλων κομμάτων που σχημάτισαν φραγμό. Πρόσφατα απέσυρε την υποστήριξή του προς την κυβέρνηση, και στις εκλογές που διεξήχθησαν την περασμένη εβδομάδα, το κόμμα του κατέλαβε τη δεύτερη θέση σε ποσοστά ψήφων.
Το κόμμα «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD), το δεύτερο μεγαλύτερο στη χώρα, επίσης κρατείται εκτός εξουσίας από τα υπόλοιπα κόμματα. Η εγχώρια υπηρεσία πληροφοριών της Γερμανίας δήλωσε — προφανώς χωρίς να συνειδητοποιεί την ειρωνεία — ότι η ύπαρξη του AfD είναι «ασύμβατη με τη βασική ελεύθερη δημοκρατική τάξη». Το AfD θα μπορούσε ακόμη και να τεθεί εκτός νόμου.
Η πιθανότητα να επικρατήσουν αυτά τα κόμματα απέναντι στους αντιδημοκρατικούς αυτούς ελιγμούς φαίνεται απομακρυσμένη. Οι πολιτικοί που βρίσκονται στην εξουσία και εφαρμόζουν αυτές τις τακτικές δεν δείχνουν καμία πρόθεση να ανταποκριθούν στις αυξανόμενες ανησυχίες μεγάλου μέρους των πολιτών τους.
Αυτό που συμβαίνει στη Δυτική Ευρώπη είναι πιθανό να επιδεινωθεί.
«Η μεγάλη αντικατάσταση» — η προοπτική μιας ουσιαστικά χριστιανικής Ευρώπης που αντικαθίσταται σταδιακά από μια μουσουλμανική — δεν είναι θεωρία συνωμοσίας. Συμβαίνει με ταχύτητα. Ο ρυθμός γεννήσεων των μουσουλμάνων πληθυσμών παραμένει υψηλότερος στη Δυτική Ευρώπη σε σχέση με εκείνον των μη‑μουσουλμάνων πληθυσμών, οι οποίοι καταρρέουν και βρίσκονται πλέον πολύ κάτω από το επίπεδο αναπλήρωσης. Οι γεννήσεις μουσουλμάνων προστίθενται στους αριθμούς αυτών που έχουν μεταναστεύσει από τον μουσουλμανικό κόσμο. Το ποσοστό των μουσουλμάνων στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης συνεχίζει να αυξάνεται εκθετικά. Τα δεδομένα δείχνουν επιπλέον ότι οι μουσουλμανικοί πληθυσμοί ενσωματώνονται όλο και λιγότερο και ότι η επιρροή του ριζοσπαστικού Ισλάμ αυξάνεται επίσης εκθετικά.
Αν δεν υπάρξουν βαθιές αλλαγές, η Δυτική Ευρώπη του αύριο θα είναι αγνώριστη.
«Αν δεν σταματήσουμε την ισλαμοποίηση τώρα», είχε δηλώσει ο Χερτ Βίλντερς το 2007, «η Ευραβία και η Ολλανδοαραβία θα είναι απλώς θέμα χρόνου».
Δεκαοκτώ χρόνια αργότερα, η ισλαμοποίηση της Ευρώπης φαίνεται να έχει μόλις ξεκινήσει.
Ο Δρ Γκι Μιγιέρ, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο των Παρισίων, είναι συγγραφέας 27 βιβλίων για τη Γαλλία και την Ευρώπη.
