Σε μια άνευ προηγουμένου στρατιωτική συγκέντρωση από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, οι Ηνωμένες Πολιτείες πολιορκούν τις ακτές της Καραϊβικής με έναν τεράστιο στόλο στρατηγικών βομβαρδιστικών, πυρηνικών υποβρυχίων και πολεμικών πλοίων, στη
μεγαλύτερη στρατιωτική ανάπτυξη των ΗΠΑ στην περιοχή από την εισβολή στον Παναμά το 1989.Αυτή η κλιμάκωση – γράφουν τα διεθνή μέσα ενημέρωσης- απειλεί να πυροδοτήσει μια επικίνδυνη αντιπαράθεση στο Δυτικό Ημισφαίριο, εν μέσω αυξανόμενων εντάσεων με τη Βενεζουέλα, η οποία κατηγορεί την Ουάσινγκτον ότι προετοιμάζεται για μια πλήρους κλίμακας επιθετικότητα με στόχο την ανατροπή του καθεστώτος της και την κατάσχεση των πετρελαϊκών της πόρων.
Αντιθέτως, η κυβέρνηση των ΗΠΑ υποστηρίζει ότι οι ενέργειές της εμπίπτουν στο πλαίσιο του «πολέμου κατά των ναρκωτικών και της τρομοκρατίας», προειδοποιώντας για δεσμούς μεταξύ του Καράκας τόσο με το Ιράν όσο και με τη Χεζμπολάχ.
Ενώ η Ουάσιγκτον μιλάει για επιχειρήσεις για την καταπολέμηση της διακίνησης ναρκωτικών, οι παρατηρητές πιστεύουν ότι η κλίμακα της στρατιωτικής ανάπτυξης υπερβαίνει κατά πολύ το πεδίο εφαρμογής αυτής της αποστολής, εγείροντας υποψίες για τις πραγματικές της προθέσεις σχετικά με μια πιθανή στρατιωτική επιχείρηση κατά της Βενεζουέλας.
Αυτή η συγκέντρωση κορυφώθηκε με την ανάπτυξη περίπου του 10% των ναυτικών μέσων των ΗΠΑ στην Καραϊβική, συμπεριλαμβανομένων τριών αντιτορπιλικών κλάσης Arleigh Burke με κατευθυνόμενους πυραύλους – το USS Samson, το USS Jason Dunham και το USS Gravely – καθώς και ενός καταδρομικού με κατευθυνόμενους πυραύλους και του USS Newport News, ενός υποβρυχίου επίθεσης ικανού να εκτοξεύει πυραύλους Tomahawk.
Το αμφίβιο πλοίο επίθεσης USS Iwo Jima αναπτύχθηκε επίσης, συνοδευόμενο από άλλα σκάφη υποστήριξης και μεταφέροντας περίπου 4.500 μέλη προσωπικού του Ναυτικού και των Πεζοναυτών ως μέρος της Δεύτερης Ναυτικής Εκστρατευτικής Δύναμης.
Στον αέρα, μαχητικά αεροσκάφη F-35 stealth ήταν σταθμευμένα στο Πουέρτο Ρίκο, παράλληλα με αεροσκάφη θαλάσσιας περιπολίας Poseidon, αεροσκάφη επίγειας επίθεσης Ghostrider οπλισμένα με πυραύλους Hellfire και
drones MQ-9 Reaper.
Δύο στρατηγικά βομβαρδιστικά B-52 πέταξαν επίσης για ώρες στα ανοικτά των ακτών της Βενεζουέλας σε μια σαφή επίδειξη δύναμης, που συνέπεσε με την επαναλειτουργία της στρατιωτικής βάσης Roosevelt Road στο Πουέρτο Ρίκο από την Ουάσινγκτον ως κόμβο logistics για αμερικανικά αεροσκάφη και δυνάμεις.
Η Ουάσινγκτον λέει ότι ο στόχος είναι να σταματήσει η ροή ναρκωτικών από τη Λατινική Αμερική, αλλά η άνευ προηγουμένου ανάπτυξη του αεροπλανοφόρου USS Gerald Ford στην περιοχή έχει οδηγήσει τους παρατηρητές να υποψιάζονται ευρύτερους πολιτικούς και στρατιωτικούς στόχους.
Παρά τις κατηγορίες αυτές, το Καράκας αρνείται οποιαδήποτε σχέση με τα καρτέλ, και μια έκθεση του Εθνικού Συμβουλίου Πληροφοριών των ΗΠΑ τον περασμένο Μάιο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «πιθανότατα δεν υπάρχει άμεση σύνδεση μεταξύ του Μαδούρο και αυτών των δικτύων».
Ωστόσο, η κυβέρνηση της Βενεζουέλας θεωρεί την αμερικανική ενίσχυση άμεση απειλή και έχει κηρύξει κατάσταση πλήρους κινητοποίησης με την ονομασία «Σχέδιο Ανεξαρτησίας 200», στην οποία συμμετέχουν περισσότεροι από 8 εκατομμύρια εθελοντές και τέσσερα εκατομμύρια μέλη της Μπολιβαριανής Εθνικής Πολιτοφυλακής, εκτός από περίπου 125.000 στρατιώτες σε υψηλή επιφυλακή.
Η Βενεζουέλα ανέπτυξε επίσης ρωσικής κατασκευής συστήματα S-300, πολεμικά πλοία και μη επανδρωμένα αεροσκάφη Zamora V-1 βασισμένα στο ιρανικό μοντέλο Shahed 136, ενώ μαχητικά αεροσκάφη F-16 πέταξαν πάνω από χωρικά ύδατα σε μια επίδειξη αμυντικής ετοιμότητας.
Οι τεταμένες σχέσεις μεταξύ Ουάσινγκτον και Καράκας χρονολογούνται από την εποχή του εκλιπόντος προέδρου Ούγκο Τσάβες, ξεκινώντας το 1998, όταν η Βενεζουέλα εθνικοποίησε τον πετρελαϊκό της τομέα και υιοθέτησε πολιτικές που αντιτίθενται στην αμερικανική επιρροή.
Με την άνοδο του Μαδούρο στην εξουσία το 2013, η κρίση επιδεινώθηκε λόγω των οικονομικών κυρώσεων και της διπλωματικής απομόνωσης που επέβαλε η Ουάσινγκτον, ιδίως μετά την αναγνώριση του ηγέτη της αντιπολίτευσης Χουάν Γκουαϊδό ως προσωρινού προέδρου από τις ΗΠΑ το 2019.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες κατηγορούν τη Βενεζουέλα ότι έχει συνάψει συμμαχίες με το Ιράν και τη Χεζμπολάχ, οι οποίες χρονολογούνται από την εποχή του Τσάβες, όταν οι στενοί δεσμοί με την Τεχεράνη επέτρεπαν σε Λιβανέζους και Ιρανούς παράγοντες να επεκτείνουν την επιρροή τους στο χρηματοπιστωτικό σύστημα της Βενεζουέλας.
Σύμφωνα με αμερικανικά δημοσιεύματα, η Χεζμπολάχ ηγείται επιχειρήσεων λαθρεμπορίου χρυσού από τα ορυχεία Ορινόκο στη νότια Βενεζουέλα και νομιμοποιεί χρήματα μέσω εταιρειών-βιτρίνα στον Λίβανο για να χρηματοδοτήσει τις δραστηριότητές της.
Το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ καταγγέλλει επίσης συνεργασία μεταξύ της Χεζμπολάχ και των καρτέλ ναρκωτικών στη Λατινική Αμερική.
Οι αναφορές δείχνουν επίσης ιρανική τεχνική και στρατιωτική υποστήριξη προς τη Βενεζουέλα, συμπεριλαμβανομένης της αποστολής εμπειρογνωμόνων για την ανάπτυξη drones και εγκαταστάσεων διύλισης πετρελαίου, καθώς και της προμήθειας καυσίμων στο Καράκας κατά τη διάρκεια περιόδων αποκλεισμού.
Η υποστήριξη της Βενεζουέλας δεν περιορίζεται στο Ιράν. Η Ρωσία αποτελεί τον δεύτερο πυλώνα των συμμαχιών της.
Από το 2001 έως το 2013, οι ρωσικές συμφωνίες όπλων με τη Βενεζουέλα ανήλθαν σε περίπου 11 δισεκατομμύρια δολάρια, συμπεριλαμβανομένων μαχητικών αεροσκαφών Sukhoi και προηγμένων συστημάτων αεράμυνας.
Το 2018, η Μόσχα έστειλε δύο πυρηνικά βομβαρδιστικά Tu-160 να πετάξουν πάνω από το Καράκας και δημιούργησε ένα κέντρο για την εκπαίδευση πιλότων της Βενεζουέλας.
Η Μόσχα ενίσχυσε επίσης την οικονομική της παρουσία μέσω της Rosneft, η οποία επένδυσε δισεκατομμύρια δολάρια στον ενεργειακό τομέα της Βενεζουέλας προτού οι κυρώσεις των ΗΠΑ παρεμποδίσουν τις δραστηριότητές της.
Το 2024, οι δύο πλευρές υπέγραψαν 17 νέες στρατιωτικές συμφωνίες που καλύπτουν τη συνεργασία σε μη επανδρωμένα αεροσκάφη, την αντικατασκοπεία και την εκπαίδευση πιλότων.
Ο Μαδούρο ισχυρίστηκε ότι η χώρα του διέθετε περισσότερους από 5.000 αντιαεροπορικούς πυραύλους Igla-S για την αντιμετώπιση τυχόν στρατιωτικών απειλών.
Σε αυτό το τεταμένο τοπίο, η περιοχή φαίνεται να βρίσκεται στα πρόθυρα μιας σημαντικής γεωπολιτικής αντιπαράθεσης που θα μπορούσε να επεκταθεί πέρα από την Καραϊβική Θάλασσα, αναδιαμορφώνοντας την ισορροπία δυνάμεων στην Αμερική μεταξύ της Ουάσινγκτον και ενός άξονα που περιλαμβάνει το Καράκας, τη Μόσχα και την Τεχεράνη.
—
