Η ακύρωση της Συνόδου Κορυφής στη Βουδαπέστη από τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Donald Trump, καθώς και η επιβολή νέων κυρώσεων στη Ρωσία, αποτέλεσαν ένα σοβαρό και αμφιλεγόμενο γεγονός στην διεθνή πολιτική σκηνή.
Αντ’ αυτού, ο Trump επέλεξε να αποσύρει την πρότασή του, και όπως φαίνεται, η απόφασή του αυτή συνδέεται με μια σειρά από στρατηγικούς υπολογισμούς και πολιτικές πιέσεις που επέδρασαν πάνω του.
Ας δούμε τις πέντε κύριες αιτίες πίσω από αυτήν την ανατροπή στην πολιτική του Trump:
1. Στρατηγική σκληρού παζαριού για να ωθήσει τον Putin σε παραχωρήσεις
Ο Τrump φαίνεται να προσπαθεί να εξαναγκάσει τον Ρώσο πρόεδρο να κάνει παραχωρήσεις χωρίς να υποχωρήσει στις επιθυμίες του Volodymyr Zelensky.
Ενώ η Ρωσία θεωρεί τον πλήρη έλεγχο του Donbass
ελάχιστο στόχο για να «παγώσει» τον πόλεμο, ο Trump πιστεύει ότι μπορεί
να εξαναγκάσει τον Putin να αποδεχτεί μια κατάπαυση του πυρός χωρίς να
ελέγξει πρώτα την περιοχή.
Η στρατηγική του, αν και επιθετική, δείχνει ότι ο Trump επιδιώκει να αποσπάσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερες παραχωρήσεις από τη Ρωσία, κάτι που, όπως φαίνεται, είναι ακόμα αδιαπραγμάτευτο για τον Putin .
Ωστόσο, η επιμονή του Trump σε αυτό το σημείο ενδέχεται να αποδειχτεί προσωπική πρόκληση για τον Ρώσο πρόεδρο, προκαλώντας έναν σφοδρό ανταγωνισμό.
Ήδη
ο Vladimir Putin προειδοποίησε για πλήγματα με συντριπτική ισχύ στην
περίπτωση κατά την οποία η Ρωσία χτυπηθεί βαθιά στο έδαφός της από ΗΠΑ -
Ουκρανία. 
2. Η επέμβαση των πολεμοκάπηλων άλλαξε γνώμη στον Trump - Ο καταλυτικός ρόλος Rubio
Η ανακοίνωση του Trump έγινε κατά τη διάρκεια μιας συνάντησης με τον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ, Mark Rutte, γεγονός που υποδηλώνει ότι οι «πολεμοκάπηλοι» όπως ο Zelensky, ο γερουσιαστή Lindsey Graham και άλλοι, συνεχίζουν να ασκούν πιέσεις στον Trump.
Ο
Αμερικανός πρόεδρος είναι γνωστός για την ικανότητά του να αλλάζει
γνώμη, ειδικά όταν έρχεται σε επαφή με πρόσωπα που του μιλούν με
επιμονή.
Αυτή η χαρακτηριστική του αδυναμία να διατηρεί σταθερές απόψεις τον καθιστά πιο ευάλωτο σε εξωτερικές επιρροές, γεγονός που μπορεί να επηρεάσει σοβαρά την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ.
Παρασκηνιακό αλλά καταλυτικό ρόλο σε αυτή την κατεύθυνση διαδραμάτισε ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Marco Rubio.
O Rubio έχει καταστήσει σαφές ότι υποστηρίζει τις ισχυρές στρατιωτικές
δαπάνες και τη συνεχιζόμενη επένδυση στην αμυντική τεχνολογία των ΗΠΑ.
Όχι μόνο έχει υπερασπιστεί την αύξηση του προϋπολογισμού για την εθνική άμυνα, αλλά έχει επίσης υποστηρίξει διάφορους αμυντικούς εξοπλισμούς και συμβάσεις όπλων για τη βελτίωση της στρατιωτικής ικανότητας των ΗΠΑ.
Και
η επιδίωξη αυτή του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ ευνοείται μόνο με την
παράταση του πολέμου στην Ουκρανία και τη συνεχιζόμενη αγορά
αμερικανικού οπλισμού από τους Ευρωπαίους και το ΝΑΤΟ.
Δεν είναι τυχαίο ότι η μεταστροφή στη στάση των ΗΠΑ απέναντι στη Ρωσία ακολούθησε χρονικά την αγορά εκ μέρους του ΝΑΤΟ αμερικανικού οπλισμού αξίας 2 δισεκατομμυρίων δολαρίων προκειμένου να αποσταλεί στην Ουκρανία.
3. Η πίστη του Trump ότι η κλιμάκωση δεν θα ξεφύγει
Μία από τις πιο αμφιλεγόμενες πτυχές της στρατηγικής του Trump είναι η πίστη του ότι οποιαδήποτε κλιμάκωση της έντασης μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ θα παραμείνει υπό έλεγχο.
Θεωρεί ότι η Ρωσία είναι στρατηγικά αδύναμη σε σχέση με τις ΗΠΑ και ότι, με επαρκή πίεση, ο Putin θα υποχωρήσει.
Αυτή
η πίστη, αν και επικίνδυνη, δείχνει την αποφασιστικότητα του Trump να
προχωρήσει σε μεγάλες πιέσεις για να επιτύχει τα δικά του συμφέροντα,
επισημαίνει ο γεωπολιτικός αναλυτής Andrew Korybko.
Αν και μπορεί να αποδειχτεί λάθος, ο Trump φαίνεται να υπολογίζει ότι ο Putin δεν θα ρισκάρει την πλήρη κλιμάκωση του πολέμου.
Εδώ
όμως κρύβεται ο θανάσιμος κίνδυνος η Ρωσία να εγκαταλείψει τη
στρατηγική ψυχραιμία που τη διακρίνει και να αντιδράσει με δυναμικό
τρόπο στην κλιμάκωση.
Ήδη τα μηνύματα από τη Μόσχα είναι άκρως
ανησυχητικά, καθώς το Κρεμλίνο θεωρεί ως πράξη πολέμου την κλιμάκωση της
έντασης εκ μέρους της Ουάσινγκτον.
4. Στρατηγική διαίρεσης και κυριαρχίας στην Ευρασία
Η επιβολή νέων κυρώσεων στη Ρωσία από τον Trump φαίνεται να εξυπηρετεί και έναν άλλο στρατηγικό στόχο: να διασπάσει τις συμμαχίες στην Ευρασία, ειδικότερα τη σχέση Ρωσίας-Ινδίας-Κίνας (RIC).
Αν
η Ρωσία δεν μπορεί να εξάγει πετρέλαιο στην Ινδία λόγω των νέων
κυρώσεων, αυτό θα μπορούσε να φέρει την Ινδία σε δυσκολία,
αποδυναμώνοντας έτσι το τρίγωνο Ρωσία-Ινδία-Κίνα.
Από
την άλλη πλευρά, ο Trump μπορεί να πιστεύει ότι η Κίνα θα προσπαθήσει
να εκμεταλλευτεί την κατάσταση για να διατηρήσει τις σχέσεις της με τη
Ρωσία, και έτσι να πιέσει τον πρόεδρο των ΗΠΑ να άρει τις πρόσθετες δασμούς που είχε απειλήσει να επιβάλει.
5. Αξιοποίηση της μη συμμόρφωσης της Κίνας με τις κυρώσεις
Είναι πιθανό ότι ο Trump να υπολογίζει ότι η Κίνα δεν θα συμμορφωθεί με τις τελευταίες κυρώσεις κατά της Ρωσίας, κυρίως επειδή το Πεκίνο θα έχει την ευκαιρία να αγοράσει πετρέλαιο από τη Μόσχα σε πολύ χαμηλότερη τιμή λόγω των κυρώσεων.
Αν
αυτό συμβεί, η στρατηγική του Trump να επιβάλλει κυρώσεις στην Κίνα και
να απαιτήσει την εγκατάλειψη της Ρωσίας μπορεί να οδηγήσει σε ανατροπή
των ήδη τεταμένων σχέσεων με το Πεκίνο, κάνοντάς τον να επαναξιολογήσει τις διπλωματικές του κινήσεις στην περιοχή της Ασίας.
Παρά
τις προειδοποιήσεις, ο Trump μπορεί να επιθυμεί να αξιοποιήσει αυτή την
κατάσταση για να προχωρήσει σε μια πιο επιθετική πολιτική «επικέντρωσης
στην Ασία», προσπαθώντας να περιορίσει την επιρροή της Κίνας στην
περιοχή.
Η στρατηγική του Trump για ελεγχόμενη κλιμάκωση - Ο κόσμος σε τεντωμένο σχοινί
Η απόφαση του Trump να κλιμακώσει την πολιτική του εναντίον της Ρωσίας εξηγείται μέσω του στρατηγικού του υπολογισμού ότι ο Putin δεν θα ρισκάρει να αφήσει τις εντάσεις να ξεφύγουν από τον έλεγχο, ακόμα κι αν δεν συμφωνήσει με τις μέγιστες παραχωρήσεις που του ζητούνται.
Παράλληλα, φαίνεται πως οι ΗΠΑ ενδέχεται να θεωρούν την Ινδία ως τον αδύναμο κρίκο στον νέο συνασπισμό Ρωσίας-Ινδίας-Κίνας, και ίσως να προσπαθούν να την πιέσουν να αποστασιοποιηθεί από τη Μόσχα, αποδυναμώνοντας έτσι τους BRICS.
Ωστόσο,
οι εξωτερικές πιέσεις και οι εσωτερικές διακυμάνσεις του Trump
καθιστούν την αμερικανική πολιτική εξαιρετικά ευμετάβλητη και γεμάτη
αβεβαιότητες.
Η στρατηγική του δεν είναι χωρίς κινδύνους, και ολόκληρη η περιοχή της Ευρασίας παραμένει σε τεντωμένο σχοινί.
