Απλά μαθήματα χρεοκοπίας από το τσίρκο της ΕΕ...

 Το θεαματικό τσίρκο τριών σκηνών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μια παράσταση οικονομικής καταστροφής, όπου κάθε πολιτική σχεδιάζεται για να βλάπτει τους Ευρωπαίους ενώ ωφελεί όλους τους άλλους, και οι θηριοδαμαστές συγχαίρουν τον εαυτό τους

για την ηθική τους ανωτερότητα, καθώς η σκηνή καίγεται γύρω τους.
Στο κεντρικό ρινγκ, έχουμε τον François Bayrou, τον 74χρονο Γάλλο Πρωθυπουργό, που πρόκειται να γίνει το έκτο θύμα υπό την ηγεσία του Macron — γιατί να μάθεις από τα λάθη σου, όταν μπορείς να τα επαναλαμβάνεις με ολοένα και μεγαλύτερο ενθουσιασμό;
Το τελευταίο κόλπο του Bayrou είναι να εξαφανίσει 44 δισ. ευρώ από τις δημόσιες δαπάνες, περιμένοντας μάλιστα από τους Γάλλους ψηφοφόρους να τον χειροκροτήσουν.
Έχει ήδη καταργήσει τη Δευτέρα του Πάσχα και την Ημέρα της Νίκης ως εθνικές αργίες, γιατί προφανώς οι Γάλλοι χρειάζονται λιγότερες μέρες να γιορτάζουν την κληρονομιά τους και περισσότερες μέρες να δουλεύουν μέχρι εξάντλησης. Ιδιοφυές!
Αλλά περιμένετε, έχει κι άλλο! Ενώ οι Γάλλοι πολίτες βλέπουν τα επιδόματά τους να παγώνουν στα επίπεδα του 2025—γιατί ποιος χρειάζεται προσαρμογές στον πληθωρισμό όταν υπάρχει «ηθική σαφήνεια»—η Γαλλία συνεχίζει να στέλνει 3 δισ. ευρώ σε στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία.
Μαθηματική γυμναστική; που θα έκανε ακόμα και ακροβάτη τσίρκου να δακρύσει από ζήλια.

Το καλύτερο; Ο Bayrou ξέρει πως είναι πολιτικά «τελειωμένος» στις 8 Σεπτεμβρίου, όταν το κοινοβούλιο θα ψηφίσει πρόταση δυσπιστίας.
Ακόμα και η Marine Le Pen και η άκρα αριστερά είναι ενωμένες στο να τον διώξουν—ένα πολιτικό επίτευγμα που απαιτεί ιδιαίτερο ταλέντο.
Αλλά τουλάχιστον θα φύγει χτυπώντας τους Γάλλους πολίτες, ενώ ξένες κυβερνήσεις εισπράττουν τις επιταγές τους.
Η κρυφή προσδοκία του ευρωπαϊκού τσίρκου ήταν, μέχρι πριν λίγες εβδομάδες, ότι η Γαλλία ήταν too big to fail.
Το ίδιο επιχείρημα που κράτησε εκτός μνημονιακής διαχείρισης την Ιταλία τα χρόνια της Ευρωπαϊκής κρίσης χρέους.

Η επιστρογή των speads και των CDS

Ήδη όμως, οι αγορές «ανακάλυψαν» ότι η γαλλική περίπτωση – ειδικά υπό τις τωρινές διεθνείς συνθήκες αποσταθεροποίησης – περισσότερο αποτελεί κίνδυνο παρά επιτρέπει συστημικό καθησυχασμό.
Έμαθαν λοιπόν και στην Γαλλική δημόσια συζήτηση τα spreads στις αποδόσεις των ομολόγων – φθάνουν να είναι χειρότερα των Ιταλικών, πόσο μάλλον των Ελληνικών σήμερα – ή πάλι τα ασφάλιστρα κινδύνου/CDS!

Επαιξε και η σχετική σπέκουλα όπως έχουμε γράψει στο banking news όπου τα ομόλογα της περιφέρειας – καθώς έχει ανατραπεί η παραδοσιακή «τάξη» στη αγορά ομολόγων.
Όπως δε συνέβη και στις αρχές της Ελληνικής κρίσης ήρθε στο προσκήνιο και η απειλή εμφάνισης επί σκηνής και του ΔΝΤ.
Αντί όμως να λειτουργήσει ως τρόπος συνέτισης μάλλον λειτουργεί σαν λάδι στην φωτιά στην περίπτωση της Γαλλίας. Με την νέα εκδοχή Κίτρινων Γιλέκων στους δρόμους, με καλέσματα για γενική απεργία ακριβώς μετά την ψήφο εμπιστοσύνης, παρόμοιοι χειρισμοί λειτουργούν αυτοτραυματιστικά.



To γερμανικό παράδοξο 

Από τους Γάλλους δεν διαφεύγει βέβαια το γεγονός ότι στην γειτονική τους – ισχυρότερη, παραδοσιακά – Γερμανία ο Καγκελάριος Merz ευθέως δήλωσε ότι το κοινωνικό κράτος δεν μπορεί παρά να υποχωρήσει καθώς η Γερμανία ξοδεύει περισσότερα από τις δυνατότητές της.
Καθώς, δε, εξοικονομήσεις της τάξεως των 44 δισ. ευρώ στον προϋπολογισμό – γιατί αυτή είναι η τάξη μεγέθους για την Γαλλία του 2025 – δεν επιτυγχάνονται χωρίς βαθιές δημοσιονομικές  περικοπές, η ατμόσφαιρα έχει βαρύνει.
Σημειωτέον ότι στην Γαλλία που καλείται να κάνει αιματηρές (γι αυτήν) περικοπές στο κοινωνικό κράτος το οποίο συνεχίζει να διαθέτει, το μήνυμα αύξησης των κονδυλίων για εξοπλισμούς που φέρνει η αναζήτηση ευκαιριών από τον Macron ώστε να προβάλλει κύρος και να υποσχεθεί καθοδηγητικό ρόλο στην Γαλλία εντός Ευρώπη και στο πλευρό «προθύμων», δεν δείχνει να πετυχαίνει και πολλά.
Ο Friedrich Merz, από την άλλη εκτελεί το θανάσιμο κόλπο του «Γερμανικού Παράδοξου Πρόνοιας».
Με δέος καθώς κηρύσσει το γερμανικό σύστημα πρόνοιας «οικονομικά μη βιώσιμο», την ίδια στιγμή που το επεκτείνει!
Ένα κατόρθωμα που παραβιάζει τους νόμους των μαθηματικών, της οικονομίας και της στοιχειώδους λογικής.
Και τώρα το punchline: το 63% των δικαιούχων πρόνοιας στη Γερμανία έχουν μεταναστευτικό υπόβαθρο, ενώ αποτελούν μόλις το 24% του πληθυσμού. Το σύστημα είναι μαθηματικά καταδικασμένο—ως το 2050, η Γερμανία θα έχει 1,3 εργαζόμενους για κάθε συνταξιούχο.
Αλλά αν τολμήσεις να αμφισβητήσεις την αριθμητική, σε βαφτίζουν ναζί ή ρατσιστή.
Έτσι, δίνουν 4 δισ. ευρώ σε βοήθεια προς την Ουκρανία, ενώ εφαρμόζουν 11 δισ. εγχώριες περικοπές.
Γιατί, φυσικά, το πρόβλημα δεν είναι το μη βιώσιμο σύστημα πρόνοιας—είναι ότι οι Γερμανοί δεν υποφέρουν αρκετά ακόμα.
Η θρασύτητα κόβει την ανάσα.
Η κυβέρνηση Merz λέει στους Γερμανούς ότι δεν μπορούν να συντηρήσουν το δικό τους κοινωνικό δίχτυ προστασίας, ενώ ταυτόχρονα τους κάνει μαθήματα για τις ηθικές τους υποχρεώσεις να χρηματοδοτούν ξένους πολέμους. Είναι σαν γιατρός να σου λέει ότι ο καρκίνος σου είναι ανίατος, αλλά πρέπει επειγόντως να δώσεις κι άλλο αίμα.
Κρατήστε τα καπέλα σας, γιατί στο δεξί ρινγκ έχουμε τα «μεγαλύτερα χιτ» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής: πακέτα κυρώσεων που βλάπτουν τους Ευρωπαίους ενώ εμπλουτίζουν τους Ρώσους!

Η μανία των κυρώσεων ενώ η Ρωσία έχει περισσότερα έσοδα! 

Έχουμε φτάσει στο δέκατο ένατο—ναι, δέκατο ένατο!—πακέτο κυρώσεων κατά της Ρωσίας, και με θαύμα γραφειοκρατικής ανικανότητας, η Ρωσία κερδίζει περισσότερα χρήματα από τις ευρωπαϊκές πωλήσεις ενέργειας από ό,τι πριν τις κυρώσεις.
Το μαγικό κόλπο: αντί να αγοράζουν ρωσικό φυσικό αέριο άμεσα με 1 ευρώ, οι Ευρωπαίοι το αγοράζουν μέσω Ινδών και Τούρκων μεσαζόντων με 4 ευρώ.
Τα επιπλέον 3 ευρώ πάνε σε ρωσικά κέρδη και μεσιτικά έξοδα, ενώ οι Ευρωπαίοι συγχαίρουν τους εαυτούς τους για την ηθική τους καθαρότητα. Ιδιοφυές!
Γιατί να πληρώνεις φυσιολογικές τιμές, όταν μπορείς να πληρώνεις τετραπλάσια για το ίδιο προϊόν, ενισχύοντας ταυτόχρονα το πολεμικό ταμείο του εχθρού σου;
Το αριστούργημα είναι η απάτη της «ενεργειακής ανεξαρτησίας».
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες πέτυχαν το αξιοθαύμαστο κατόρθωμα να κάνουν την Ευρώπη πλήρως εξαρτημένη από το αμερικανικό LNG που κοστίζει τέσσερις φορές περισσότερο από το ρωσικό αέριο, βαφτίζοντάς το «στρατηγική αυτονομία».
Οι Αμερικανοί CEO διασκεδάζουν, καθώς πηγαινοέρχονται μεταξύ συναντήσεων με Ρώσους αξιωματούχους και συμβολαίων για πανάκριβο LNG στους Ευρωπαίους αφελείς.
Την ίδια στιγμή, η ExxonMobil διαπραγματεύεται κρυφά επιστροφή σε ρωσικά projects, ενώ πουλάει premium αμερικανικό LNG στους Ευρωπαίους.
Διπλό παιχνίδι που θα έκανε και τον πιο πανούργο απατεώνα του καρναβαλιού να πρασινίσει από ζήλια.
Οι Ευρωπαίοι πληρώνουν premium τιμές σε αμερικανικές εταιρείες που σχεδιάζουν να επιστρέψουν στη Ρωσία ούτως ή άλλως.
Μοναδικοί κερδισμένοι: οι Αμερικανοί μέτοχοι και το ρωσικό κράτος!

Η αποβιομηχάνιση και η μετανάστευση

Οι Ευρωπαίοι πολίτες; Πληρώνουν πέντε φορές περισσότερο για ενέργεια από τους Αμερικανούς, ενώ βλέπουν τις βιομηχανίες τους να φεύγουν για Κίνα και ΗΠΑ. Η ευρωπαϊκή βιομηχανία αυτοκτονεί αργά, αλλά τουλάχιστον οι γραφειοκράτες στις Βρυξέλλες μπορούν να νιώθουν καλά για την ηθική τους καθαρότητα, όσο η ήπειρος αποβιομηχανοποιείται.
Τα μαθηματικά της μετανάστευσης από μόνα τους θα έπρεπε να αποκλείουν κάθε ευρωπαίο ηγέτη από το να διαχειριστεί καν περίπτερο!.
Έχουν δημιουργήσει συστήματα πρόνοιας που προσελκύουν περισσότερους δικαιούχους από ό,τι συνεισφέροντες, δημιουργώντας μη βιώσιμες καταστάσεις τις οποίες αρνούνται να μεταρρυθμίσουν, επειδή η παραδοχή βασικών μαθηματικών είναι προφανώς «ρατσιστική».
Και το απαυγασμα της ευρωπαϊκής ανοησίας: εφαρμόζουν ετήσια λιτότητα 100 δισ. ευρώ, ενώ στέλνουν 162 δισ. ευρώ βοήθεια στην Ουκρανία. Οι Ευρωπαίοι κόβουν τις δικές τους δαπάνες για να χρηματοδοτούν ξένες στρατιωτικές περιπέτειες που οι περισσότεροι πολίτες τους απορρίπτουν.
Τα στοιχεία των δημοσκοπήσεων δίνουν το punchline: 61% των Ευρωπαίων πιστεύουν ότι οι χώρες τους πάνε σε λάθος κατεύθυνση, ενώ οι ηγέτες τους διπλασιάζουν κάθε αποτυχημένη πολιτική. Δημοκρατική εκπροσώπηση σε αντιστροφή—όσο περισσότερο διαμαρτύρονται οι πολίτες, τόσο πιο ενθουσιωδώς οι ηγέτες τους τους αγνοούν.
Η πιο ακριβή επίδειξη υποτιθέμενης «ηθική στασης» στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Εν τω μεταξύ, 93,3 εκατομμύρια Ευρωπαίοι αντιμετωπίζουν συνθήκες φτώχειας, ενώ οι κυβερνήσεις τους στέλνουν δισεκατομμύρια στο εξωτερικό.
Το κόστος στέγασης έχει εκραγεί, ο πληθωρισμός τροφίμων παραμένει αδυσώπητος, οι λογαριασμοί ενέργειας καταστρέφουν την ανταγωνιστικότητα της βιομηχανίας, αλλά οι Βρυξέλλες εξακολουθούν να βρίσκουν χρήματα για ξένες περιπέτειες, ενώ χαρακτηρίζουν τις εγχώριες δαπάνες «μη βιώσιμες».
Και το καλύτερο; Η δημοτικότητα των ΗΠΑ καταρρέει σε όλη την Ευρώπη, καθώς οι πολίτες συνειδητοποιούν ότι χρηματοδοτούν και τις δύο πλευρές κάθε σύγκρουσης, πληρώνοντας premium τιμές για το «προνόμιο». Οι Γερμανοί βλέπουν πλέον τον Trump τόσο αρνητικά όσο και τον Putin, ενώ οι δικοί τους ηγέτες τους οδηγούν στην ένδεια, υπηρετώντας τα αμερικανικά γεωπολιτικά συμφέροντα.

Η συμφωνία αυτοκτονίας

Το ευρωπαϊκό εγχείρημα έχει μετατραπεί σε μια ηπειρωτική «συμφωνία αυτοκτονίας» μεταμφιεσμένη σε ηθική ηγεσία. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες είναι τόσο δεσμευμένοι στο virtue signaling που προτιμούν να καταστρέψουν τους πολίτες τους παρά να παραδεχτούν ότι οι πολιτικές τους είναι μαθηματικά αδύνατες.
Είναι τα πολιτικά ισοδύναμα του Captain Ahab στο Moby Dick, που οδηγεί το πλοίο κατευθείαν πάνω στην φάλαινα, ενώ κάνει κήρυγμα στο πλήρωμα για τη ηθική της ναυτοσύνης.
Η Ιστορία θα θαυμάσει πώς οι Ευρωπαίοι ηγέτες κατάφεραν να μετατρέψουν την πλουσιότερη ήπειρο στον κόσμο σε προειδοποιητικό παράδειγμα για τους κινδύνους της ηθικής επίδειξης έναντι της πρακτικής διακυβέρνησης. Κατόρθωσαν το αδύνατο: να κάνουν τους Ευρωπαίους πολίτες φτωχότερους, ενώ έκαναν τους εχθρούς τους πλουσιότερους, συγχαίροντας παράλληλα τον εαυτό τους για την «ηθική τους ανωτερότητα».
Το τσίρκο συνεχίζεται, η σκηνή καίγεται, και οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι συνεχίζουν να αγοράζουν εισιτήρια για την ίδια τους την εξαθλίωση.
Τουλάχιστον όταν έπεσε η Ρώμη, οι βάρβαροι έπρεπε να παραβιάσουν τις πύλες.
Στην περίπτωση της Ευρώπης, τους στρώσαμε κόκκινο χαλί, τους καλέσαμε μέσα, και τώρα παριστάνουμε τους έκπληκτους καθώς λεηλατούν το κάστρο, ενώ οι φρουροί κάνουν κήρυγμα για την «ενσωμάτωση».
Μπράβο, Ευρώπη. Μετέτρεψες την ηπειρωτική διακυβέρνηση σε καλλιτεχνική περφόρμανς—και η περφόρμανς είναι τραγωδία μεταμφιεσμένη σε ηθικό δράμα.

www.bankingnews.gr