Μονοκρατορία τέλος - Οι
ηγέτες Κίνας, Ρωσίας, Ινδίας, Βόρειας Κορέας χτίζουν τον νέο κόσμο χωρίς
τις ΗΠΑ - Η Κίνα θα δείξει πως θα είναι η Ευρασία αύριο, χωρίς τη Δύση
Κάτι σπουδαίο έρχεται από ανατολάς...
Το σκηνικό μιας παγκόσμιας ανατροπής είναι ήδη έτοιμο και η ίδια
Κινητήριος μοχλός σε αυτή είναι για μία ακόμη φορά οι Ρωσία και Κίνα οι δύο μεγάλες δυνάμεις της Ευρασίας οι οποίες επικουρούμενες από ακόμη οκτώ κράτη εκ των οποίων τα τρία, (Ινδία, Πακιστάν, Ιράν) είναι και πυρηνικές δυνάμεις, είναι έτοιμες να θέσουν σε λειτουργία την νέα στρατηγική ασφάλειας στον κόσμο με επίκεντρο την Ασία, διαμορφώνοντας το NATO της Ανατολής.
Οι παγκόσμιες εξελίξεις το καθιστούν αναπόφευκτο...
Τις επόμενες τέσσερις ημέρες, από 31 Αυγούστου ως και 3 Σεπτεμβρίου, το επίκεντρο της διεθνούς πολιτικής δραστηριότητας θα μεταφερθεί στην Κίνα.
Πριν από την Τετάρτη, η Ουράνια Αυτοκρατορία θα φιλοξενήσει δύο κολοσσιαίες διεθνείς εκδηλώσεις με τη συμμετοχή παγκόσμιων ηγετών:
πρώτα, στη Tianjin θα πραγματοποιηθεί μια διήμερη σύνοδος κορυφής του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης ή Σύμφωνο Σαγκάης (SCO), ενώ,
στη συνέχεια, στο Πεκίνο θα λάβουν χώρα οι εορτασμοί για την 80ή επέτειο της νίκης επί της Ιαπωνίας.
Η κλίμακα εντυπωσιάζει
Στη σύνοδο κορυφής του SCO θα παραστούν 20 αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων, στην παρέλαση της Tiananmen θα παρευρεθούν ηγέτες από 30 χώρες, ενώ σχεδόν 50 χώρες θα εκπροσωπηθούν συνολικά σε υψηλό επίπεδο.
Για τον πρόεδρο Xi Jinping, η άφιξη ξένων ηγετών δεν είναι απλώς συμβολική...
Αποδεικνύει την αυξανόμενη γεωπολιτική βαρύτητα της Κίνας.
Θα γίνουν κρίσιμες διμερείς συναντήσεις:
- συνομιλίες με τον Vladimir Putin,
- νέα συνάντηση με τον Ινδό πρωθυπουργό Narendra Modi, αλλά και
- μια ιστορική «πρώτη δημόσια εμφάνιση» του Kim Jong-un σε διεθνές συλλογικό γεγονός (ο ηγέτης της Βόρειας Κορέας δεν έχει συμμετάσχει ποτέ σε συλλογικές διεθνείς τελετές) και έπεται συνέχεια.
- Ακόμα και ο μέχρι πρότινος σινοφοβικός πρόεδρος της Αργεντινής, Javier Milley, θα βρεθεί στην παρέλαση του Πεκίνου.
Δυτική υποβάθμιση
Αντιθέτως, οι δυτικές χώρες υποβιβάζουν τα γεγονότα και θα εκπροσωπηθούν κυρίως σε επίπεδο πρεσβευτών, με εξαίρεση τη Γαλλία και την Ιταλία που θα στείλουν τους υπουργούς Εξωτερικών τους.
Η στρατιωτική παρέλαση αναμένεται να παρουσιάσει τα πιο σύγχρονα κινεζικά οπλικά συστήματα.
Ωστόσο, το Πεκίνο εξακολουθεί να ποντάρει όχι στα όπλα αλλά στη δύναμη του εμπορίου και της συνεργασίας.
Έχοντας εξελιχθεί στον κυριότερο εμπορικό εταίρο των περισσότερων κρατών του πλανήτη, η
Κίνα ακολουθεί μια συνειδητή στρατηγική: την οικοδόμηση ενός νέου
πλέγματος παγκόσμιας τάξης, όπου η ισχύς δεν θα εκφράζεται αποκλειστικά
στρατιωτικά, αλλά η στρατιωτική ισχύς θα λειτουργεί συμπληρωματικά ως
ικανότητα αντιμετώπισης και αποτροπής κάθε απειλής και όχι επεκτατικά, ή
παρεμβατικά.
Η σύνοδος του SCO, προγραμματισμένη να συμπέσει με τους εορτασμούς στο Πεκίνο, αποκτά έτσι ιδιαίτερο πολιτικό βάρος.
SCO: Από περιφερειακό φόρουμ συνεργασίας σε θέματα συνόρων και εμπορίου, σε Πανασιατική δύναμη
Ο SCO συχνά συγκρίνεται με τις BRICS.
Ενώ οι BRICS συγκεντρώνουν την προσοχή λόγω της οικονομικής τους δυναμικής, ο SCO υπήρξε ο πραγματικός πρωτοπόρος στην οικοδόμηση μιας νέας παγκόσμιας τάξης, στην διαμόρφωση μιας εναλλακτικής παγκόσμιας τάξης.
Επισήμως κλείνει 25 χρόνια ζωής (στην πραγματικότητα 30), και εξελίσσεται από μια ρωσο-κινεζική πλατφόρμα για την ασφάλεια στην Κεντρική Ασία σε μια ολοκληρωμένη πανασιατική δομή.
Οι συμμετέχοντες αυξήθηκαν από 5 σε 10 (Κίνα, Ρωσία, Καζακστάν, Ουζμπεκιστάν, Κιργιστάν, Τατζικιστάν, Ινδία, Πακιστάν, Ιράν και σε ειδικό καθεστώς η ουδέτερη Μογγολία) ενώ οι «εταίροι διαλόγου» έχουν φτάσει τους 26, με την Τουρκία μέσα σε αυτούς.
Αν και ορισμένα κράτη μετέχουν τόσο στις BRICS όσο και στον SCO –μεταξύ αυτών η Κίνα, η Ινδία και η Ρωσία– είναι ο SCO που καλείται να εγγυηθεί την ασφάλεια στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρασίας.
Ένας φιλόδοξος, αλλά αναπόφευκτος πλέον στόχος.
Η πρόκληση είναι ξεκάθαρη: για πρώτη φορά η Ευρασία δηλώνει ότι η ασφάλειά της δεν μπορεί να εξαρτάται από τη Δύση.
Η
αποικιακή εποχή έχει τελειώσει, όμως η επιρροή και τα συμφέροντα της
Δύσης παραμένουν, με τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους να παρεμβαίνουν
συστηματικά στις ασιατικές ισορροπίες.
Οι Ατλαντιστές εξακολουθούν να
θέλουν να «καθοδηγούν τους λαούς» της Ασίας - κινώντας νήματα,
παίζοντας με τις αντιφάσεις και μερικές φορές στρέφοντάς τους ανοιχτά
τον ένα εναντίον του άλλου.
Η συνδυασμένη δύναμη της Δύσης -
στρατιωτική, οικονομική, προσωπικού, πληροφοριών και ούτω καθεξής -
παρέχει τεράστιες ευκαιρίες για αυτό.
Αντιφάσεις και συγκρούσεις: Το μεγάλο τεστ
Η Ασία εξακολουθεί να είναι γεμάτη αντιφάσεις, και οι διαδικασίες ολοκλήρωσης των περιφερειακών ενώσεων απέχουν πολύ από το να είναι τόσο επιτυχημένες παντού όσο στον ASEAN (ενώνει τις χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας ).
Μόνο φέτος, σημειώθηκαν συγκρούσεις μεταξύ Πακιστάν και Ινδίας (και τα δύο μέλη του SCO), αλλά και μεταξύ Ταϊλάνδης και Καμπότζης (εταίρος διαλόγου).
Σε καμία από αυτές τις περιπτώσεις ο SCO δεν έπαιξε καθοριστικό ρόλο – κάτι που εκμεταλλεύτηκαν οι ΗΠΑ και η Βρετανία για να συντηρήσουν εντάσεις και να τροφοδοτήσουν ανταγωνισμούς.
Εδώ ακριβώς βρίσκεται η ουσία: ο SCO δεν πρέπει να μείνει θεατής, αλλά να αναζητήσει τρόπους αποκλιμάκωσης των αντιφάσεων.
Εντός του SCO πρέπει τα μέλη να βρουν τους τρόπους, αν όχι για μια τελική λύση, τότε για τον μετριασμό και την άρση των αντιφάσεων μεταξύ των συμμετεχόντων.
Πρώτον, αυτό θα εξαλείψει την πιθανότητα χειραγώγησης από μη ασιατικές χώρες και δυνάμεις·
δεύτερον, λόγω του πολυμερούς χαρακτήρα του SCO, είναι ευκολότερο να βρεθούν αμοιβαία αποδεκτές επιλογές παρά στη μορφή των διμερών σχέσεων.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Ινδο-Πακιστανική αντιπαράθεση.
Ενώ η Ουάσιγκτον και η Βρετανία θα επιθυμούσα να εργαλειοποιήσουνι τη σύγκρουση,
(αμφότερες θέλουν όχι μόνο να τις κρατούν σε συνεχή ένταση, αλλά και να
χρησιμοποιούν την αμοιβαία εχθρότητα του Δελχί και του Ισλαμαμπάντ κατά
την οικοδόμηση διαφόρων συμμαχιών (για παράδειγμα, μια αντι-κινεζική
συμμαχία - παίζοντας με τους φόβους της Ινδίας για την
πακιστανο-κινεζική συνεργασία), εντός του SCO υπάρχει η δυνατότητα εξισορρόπησης μέσω της Ρωσίας, που διατηρεί στρατηγικούς δεσμούς τόσο με το Νέο Δελχί όσο και με το Ισλαμαμπάντ.
Ένα άλλο μέλος του SCO, το Ιράν, δέχθηκε ισραηλινές και αμερικανικές επιθέσεις, και ο Οργανισμός εξέφρασε μόνο τη δυσαρέσκειά του.
Επομένως, είναι καιρός ο SCO να διεκδικήσει τον ρόλο ενός «πανασιατικού μηχανισμού ασφαλείας»!
Το χαρτί του Αφγανιστάν
Δεν είναι τυχαίο ότι στην ατζέντα της συνόδου βρίσκεται και το Αφγανιστάν.
Η Ρωσία, διά του υπουργού Άμυνας Sergei Shoigu, πρότεινε την επαναφορά της αλληλεπίδρασης του οργανισμού με τη χώρα αυτή, που έχει καθεστώς παρατηρητή, όπως και η Μογγολία.
Το
καθεστώς του Αφγανιστάν ουσιαστικά πάγωσε μετά την άνοδο των Taliban
στην εξουσία πριν από τέσσερα χρόνια και η χώρα είναι στο περιθώριο
έκτοτε, όμως το 2025, με την επικείμενη αναγνώριση της κυβέρνησής τους
από τη Μόσχα, η δυναμική μπορεί να αλλάξει ριζικά, και αυτό δεν
ενδιαφέρει μόνο τις αφγανικές αρχές.
Η αποκατάσταση και εν συνεχεία η πλήρης ένταξη του Αφγανιστάν στον SCO θα στείλει ένα ισχυρό μήνυμα: ότι
ακόμη και μια χώρα που βρέθηκε για χρόνια υπό αμερικανική κατοχή έχει
θέση σε έναν ευρασιατικό οργανισμό ανεξάρτητο από τη Δύση.
Η
αποκατάσταση της οικονομίας της, η ενσωμάτωσή της σε δίκτυα μεταφορών,
πρώτων υλών και εμπορικών διαδρόμων θα εξυπηρετήσει τα συμφέροντα όλων –
Κίνας, Ινδίας, Ρωσίας, Πακιστάν και των δημοκρατιών της Κεντρικής Ασίας.
Μετά
την επίσημη παγκόσμια πρώτη εμφάνιση του Bορειοκορεάτη Kim Jong-un, και
την πανηγυρική έξοδό του από την διεθνή απομόνωση, δεν είναι απίθανο να
δούμε και μια υποψηφιότητα «παρατηρητή» ή «εταίρου στον διάλογο» για την Βόρεια Κορέα στον SCO.
Επιπλέον, θα
καταδείξει την ικανότητα των ασιατικών χωρών να επιλύουν ανεξάρτητα και
από κοινού τα προβλήματά τους - αφού οι Δυτικοί θα έχουν εγκαταλείψει
την Ασία.
Η Κίνα δείχνει καθαρά: το νέο παγκόσμιο σύστημα δεν δομείται υπό την ηγεμονία της Δύσης.
Ο SCO παύει να είναι πια ένα περιφερειακό φόρουμ· είναι η βάση για μια Ευρασία χωρίς κηδεμόνες.
Το ερώτημα πλέον δεν είναι αν η Δύση θα χάσει τον έλεγχο της Ασίας – αλλά πόσο γρήγορα.
www.bankingnews.gr
