Οι ΗΠΑ τελικά θέλουν πόλεμο διαρκείας στην Ουκρανία...

 Στις διεθνείς σχέσεις, η πρόσβαση στην πληροφορία είναι συχνά ισχυρότερη από τα όπλα.
Γι’ αυτό, η πρόσφατη απόφαση των ΗΠΑ να διακόψουν τη ροή πληροφοριών προς τους στενούς τους συμμάχους σχετικά με τις διαπραγματεύσεις Ρωσίας–Ουκρανίας, προκαλεί αναταράξεις.

Η φράση «This is a good war» (σ.σ. Αυτός είναι ένας καλός πόλεμος), ειπωμένη σε ένα τόσο κρίσιμο σημείο, υπονοεί ότι για κάποιους, ο πόλεμος στην Ουκρανία εξυπηρετεί συμφέροντα.
Αλλά ποια είναι αυτά τα συμφέροντα;
Και γιατί οι ΗΠΑ απομονώνουν τους συμμάχους τους στο πιο κρίσιμο σταυροδρόμι των διαπραγματεύσεων;

Τι συνέβη;

Σύμφωνα με αποκλειστικό ρεπορτάζ του CBS, η Διευθύντρια Εθνικών Πληροφοριών των ΗΠΑ, Tulsi Gabbard, εξέδωσε εσωτερική οδηγία με την οποία απαγορεύει τη διανομή οποιασδήποτε πληροφορίας που αφορά τις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις Ρωσίας–Ουκρανίας στα κράτη-μέλη της συμμαχίας Five Eyes (σ.σ. Πέντε Μάτια).
Η οδηγία αυτή –με ημερομηνία 20 Ιουλίου– χαρακτηρίζει πλέον τέτοιες πληροφορίες ως NOFORN (Not Releasable to Foreign Nationals), γεγονός που σημαίνει ότι δεν μπορούν να διαμοιραστούν ούτε με τους πιο στενούς συμμάχους των ΗΠΑ.

Τι είναι η Συμμαχία Five Eyes;

Η Συμμαχία Five Eyes αποτελεί ένα από τα παλαιότερα και ισχυρότερα δίκτυα ανταλλαγής πληροφοριών στον κόσμο.
Δημιουργήθηκε αμέσως μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο από τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο, και στη συνέχεια προσχώρησαν ο Καναδάς, η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία.
Κάθε χώρα έχει αρμοδιότητα σε μια γεωγραφική περιοχή συλλογής πληροφοριών – για παράδειγμα, ο Καναδάς επικεντρώνεται στον Αρκτικό Κύκλο, ενώ η Αυστραλία στον Ειρηνικό.

Παρ’ όλο που η ύπαρξή του είναι γνωστή, η λειτουργία του παραμένει εξαιρετικά μυστική.
Πρώην αξιωματούχοι, όπως ο Edward Snowden, έχουν καταγγείλει ότι λειτουργεί ως μια «υπερεθνική υπηρεσία πληροφοριών που δεν υπόκειται στους νόμους των κρατών-μελών της».

Γιατί σταμάτησε η ανταλλαγή πληροφοριών;

Η απόφαση των ΗΠΑ να κλείσουν τη στρόφιγγα πληροφόρησης έρχεται σε ένα εξαιρετικά ευαίσθητο γεωπολιτικό πλαίσιο.
Η πολεμική σύγκρουση στην Ουκρανία έχει εισέλθει σε φάση στασιμότητας και οι παρασκηνιακές διαπραγματεύσεις μεταξύ Κιέβου και Μόσχας φαίνεται πως έχουν αναθερμανθεί.
Οι ΗΠΑ, πιθανότατα, επιθυμούν αποκλειστικό έλεγχο της πληροφορίας και του αφηγήματος για τις εξελίξεις, ώστε να διαμορφώσουν μόνες τους, τους όρους του «παιχνιδιού».
Επιπλέον, η απόφαση συνοδεύεται από προσωπικές εκκαθαρίσεις στις αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών.
Η ίδια η Gabbard –διορισμένη από τον Αμερικανό πρόεδρο Donald Trump απέκλεισε από την πρόσβαση σε διαβαθμισμένες πληροφορίες πάνω από 36 υψηλόβαθμους αξιωματούχους, μεταξύ αυτών και την αναλύτρια που είχε υπογράψει την έκθεση για τη ρωσική ανάμειξη στις εκλογές του 2016.

Ποιοι είναι οι κίνδυνοι για τη Δύση;

Ο Stephen Cash, πρώην αναλυτής της CIA, προειδοποιεί: η διακοπή της συνεργασίας υπονομεύει την κοινή στρατηγική και αποδυναμώνει τη Δύση.
Η συντονισμένη συλλογή και ανάλυση πληροφοριών επιτρέπει στις δυτικές κυβερνήσεις να διαπραγματεύονται ως ενιαίο μέτωπο. Με την απόκρυψη κρίσιμων δεδομένων, το μέτωπο αυτό διασπάται.
Η Samantha Vinograd, πρώην αξιωματούχος του υπουργείου Εσωτερικής Ασφάλειας, εκφράζει τη δική της ανησυχία: αν οι εταίροι των ΗΠΑ αισθανθούν ότι αποκλείονται, ενδέχεται να στραφούν σε νέες συμμαχίες και δομές ανταλλαγής πληροφοριών, παρακάμπτοντας την Ουάσινγκτον.
Με άλλα λόγια, η απόφαση της Gabbard μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα έναν κατακερματισμό του δυτικού στρατηγικού οικοσυστήματος – κάτι που η Ρωσία θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί.

Πόλεμος συμφερόντων ή πράξη προστασίας;

Φυσικά, υπάρχουν και εκείνοι που υπερασπίζονται την απόφαση.
Ο πρώην αναπληρωτής διευθυντής πληροφοριών του Πενταγώνου, Ezra Cohen, επισημαίνει ότι «τα συμφέροντα των ΗΠΑ δεν ταυτίζονται πάντα με αυτά των υπολοίπων κρατών της Five Eyes».
Κατά τον ίδιο, η απόφαση Gabbard δεν είναι σκάνδαλο, αλλά μια πρακτική προστασίας των αμερικανικών εθνικών συμφερόντων.
Όμως, ποια είναι αυτά τα συμφέροντα;
Και πώς διαμορφώνονται;
Η εμμονή της Ουάσινγκτον να κρατήσει κλειστά τα χαρτιά της υποδηλώνει ότι οι ΗΠΑ ίσως επιδιώκουν διαφορετικό αποτέλεσμα στις διαπραγματεύσεις από εκείνο που θα ήθελαν οι Ευρωπαίοι εταίροι τους.

ΗΠΑ – Ρωσία: Εχθροί ή... «στρατηγικοί ανταγωνιστές»;

Σε μια ακόμα πιο ανησυχητική εξέλιξη, στην ετήσια έκθεση απειλών προς το Κογκρέσο, η αμερικανική κοινότητα πληροφοριών δεν μπόρεσε να καταλήξει στο αν η Ρωσία είναι εχθρός ή σύμμαχος.
Αυτή η ασάφεια μαρτυρά διχασμό εντός της κυβέρνησης και των υπηρεσιών και προκαλεί ερωτήματα:
Επιθυμούν οι ΗΠΑ έναν μακροχρόνιο πόλεμο;
Μήπως η παράταση της σύγκρουσης εξυπηρετεί στρατιωτικά, γεωοικονομικά ή και πολιτικά συμφέροντα;
Αυτό ακριβώς εννοούν όσοι χαρακτηρίζουν την Ουκρανία ως «καλό πόλεμο» – όχι ηθικά, αλλά στρατηγικά.
Είναι μια σύγκρουση που φθείρει τη Ρωσία, ενισχύει το ΝΑΤΟ, ωθεί την Ευρώπη σε ενεργειακή εξάρτηση από τις ΗΠΑ, και προσφέρει στις αμερικανικές βιομηχανίες άμυνας σταθερά συμβόλαια.

Ποιοι κερδίζουν από την παράταση του πολέμου στην Ουκρανία

Ο πιο άμεσος κερδισμένος από την παράταση της σύγκρουσης είναι η αμερικανική πολεμική βιομηχανία, που γνωρίζει άνθηση:

1. Οι ΗΠΑ έχουν στείλει δεκάδες δισ. δολάρια σε στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία.
2. Οι σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ αγοράζουν όπλα αμερικανικής κατασκευής (HIMARS, πυραυλικά συστήματα, drones, πυρομαχικά).
3. Ευρωπαϊκές χώρες επαναεξοπλίζονται με προμηθευτές κυρίως αμερικανικές εταιρείες (Lockheed Martin, Raytheon, Northrop Grumman κ.ά.).

Μετά την έναρξη του πολέμου, οι μετοχές των αμερικανικών εταιρειών οπλικών συστημάτων αυξήθηκαν κατακόρυφα.
Σύμφωνα με τους ίδιους κύκλους ο πόλεμος φθείρει τη Ρωσία στρατιωτικά, οικονομικά και διπλωματικά, χωρίς να χρειάζεται η Ουάσινγκτον να εμπλακεί άμεσα:
Με βάση το σκεπτικό των ίδιων συμφερόντων για τις ΗΠΑ, αυτή είναι μια ευκαιρία να εξουθενώσουν έναν στρατηγικό ανταγωνιστή χωρίς απώλειες στο εσωτερικό τους.

Η Ευρώπη, με την αποκοπή της από τη ρωσική ενέργεια, στράφηκε σε LNG (υγροποιημένο φυσικό αέριο) από τις ΗΠΑ:

1. Η Γερμανία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες επενδύουν σε υποδομές για εισαγωγή αμερικανικού LNG.

2. Οι ΗΠΑ γίνονται ο κορυφαίος προμηθευτής φυσικού αερίου στην Ε.Ε., κερδίζοντας τεράστια οικονομικά και γεωστρατηγικά οφέλη.

Η ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης από τις ΗΠΑ αυξάνει και τη στρατηγική υποτέλεια.

Πού οδηγεί η επόμενη μέρα;

Η απόφαση της Tulsi Gabbard είναι περισσότερο από ένα γραφειοκρατικό διάταγμα.
Είναι καμπανάκι για μια βαθύτερη γεωπολιτική μετατόπιση: τη σταδιακή επιστροφή στον απομονωτισμό των ΗΠΑ και την αναδιάταξη των δυτικών δομών ασφάλειας.
Αν οι παραδοσιακοί σύμμαχοι δεν έχουν πρόσβαση στις κρίσιμες αποφάσεις, είναι πιθανό να αναζητήσουν νέους δρόμους.
Ίσως, λοιπόν, η φράση «This is a good war» να αποκαλύπτει έναν δυσάρεστο κυνισμό.
Αν αυτή η σύγκρουση είναι «καλή» για κάποιους, τότε η ειρήνη ίσως να μην είναι επιθυμητή – τουλάχιστον όχι για όλους.
Η διακοπή ροής πληροφοριών από τις ΗΠΑ προς τους εταίρους του Five Eyes δεν είναι μια τυπική πράξη μυστικότητας.
Είναι πολιτικό μήνυμα, στρατηγικός υπολογισμός και πιθανώς προάγγελος μιας πιο κατακερματισμένης και απρόβλεπτης Δύσης.
Εάν οι ΗΠΑ συνεχίσουν να επιλέγουν τη «μοναχική οδό», τότε ο κόσμος θα χρειαστεί νέες ισορροπίες – και ίσως νέες συμμαχίες.

www.bankingnews.gr