«Νομίζω ότι ο Πούτιν προσφέρει στον Τραμπ μια βολική διέξοδο», λέει ο Ντμίτρι Σουσλόφ, αναπληρωτής διευθυντής του Κέντρου Ευρωπαϊκών και Διεθνών Σπουδών στην Ανώτατη Σχολή Οικονομικών και έμπιστος σύμβουλος εξωτερικής πολιτικής του Κρεμλίνου, γράφει η Corriere Della Sera.
Τι περιμένει ο Πούτιν από τη σύνοδο κορυφής της Αλάσκας;
«Υπάρχουν δύο πιθανές επιλογές.
Η πρώτη είναι οι δύο πρόεδροι να υιοθετήσουν ένα διμερές ρωσοαμερικανικό σχέδιο για την επίτευξη εκεχειρίας στην Ουκρανία. Αυτό είναι κρίσιμο από την άποψη του Κρεμλίνου : η συμφωνία είναι μεταξύ ημών και των Ηνωμένων Πολιτειών, χωρίς την Ουκρανία και την Ευρώπη. Αυτό το σχέδιο θα μπορούσε να περιλαμβάνει την αποχώρηση των ουκρανικών δυνάμεων από τις περιοχές του Ντονμπάς όπου εξακολουθούν να υπάρχουν, και την αποχώρηση της Ρωσίας από τις περιοχές Σούμι, Ντνιεπροπετρόφσκ και Χάρκοβο, με την πρώτη γραμμή να παραμένει αμετάβλητη στις άλλες περιοχές.
Θυμάμαι ότι πριν από ένα χρόνο η Μόσχα είχε
ζητήσει από τους Ουκρανούς να αποσυρθούν πλήρως και από τις τέσσερις
προσαρτημένες επαρχίες, ενώ τώρα ζητά μόνο αποχώρηση από το Ντονμπάς».
Ένα κρίσιμο μέρος της συμφωνίας είναι η δέσμευση της Ουκρανίας να μην
ενταχθεί στο ΝΑΤΟ».
Δεν πρόκειται λοιπόν απλώς για ανταλλαγή εδαφών
«Προφανώς όχι». Η δέσμευση μη ένταξης στην
Ατλαντική Συμμαχία είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για οποιαδήποτε
εκεχειρία. Στη συνέχεια, οι τελικές συμφωνίες θα πρέπει φυσικά να
περιλαμβάνουν και την αποστρατιωτικοποίηση της Ουκρανίας και τη
συνταγματική μεταρρύθμιση προς ένα ομοσπονδιακό επίπεδο».
Αλλά αυτό ήταν γνωστό στη θέση σας. Ποια είναι τα πραγματικά νέα;
«Πρώτον, ότι η Ρωσία είναι τώρα πρόθυμη να μιλήσει για κατάπαυση του πυρός, όχι μόνο για την τελική συμφωνία.
Δεύτερον, ότι ο Πούτιν ζητά λίγο λιγότερα για την εκεχειρία από ό,τι πριν από ένα χρόνο».
Αναφέρατε δύο επιλογές. Ποια είναι η δεύτερη;
«Ότι ο Ζελένσκι, με την υποστήριξη των Ευρωπαίων, απορρίπτει αυτή τη
λύση, και σε εκείνο το σημείο ο Τραμπ θα διακόψει κάθε στρατιωτική
βοήθεια προς το Κίεβο και μάλιστα θα σταματήσει να πουλάει όπλα στους
Ευρωπαίους, ώστε να μπορούν να τα παραδώσουν στην Ουκρανία. Αλλά αυτό θα
επιτάχυνε την ήττα και την πλήρη κατάρρευσή της».
Και γιατί
ο Τραμπ να ενεργήσει εναντίον του Κιέβου σε αυτή την περίπτωση, χωρίς
να λάβει κανένα μέτρο τιμωρίας κατά της Μόσχας, όπως είχε υποσχεθεί;
Αν ο Τραμπ υποστηρίζει τη συμφωνία τόσο σθεναρά, σχεδόν με
ενθουσιασμό, είναι επίσης επειδή έχει θέσει τον εαυτό του σε δύσκολη
θέση ζητώντας από την Κίνα, την Ινδία και τη Βραζιλία να σταματήσουν να
εισάγουν ρωσικό πετρέλαιο, απειλώντας τες με δευτερογενείς κυρώσεις.
Η Κίνα προφανώς λέει όχι, αλλά ούτε το Νέο Δελχί και η Βραζιλία θα το έκαναν ποτέ, και η άρνησή τους θα ήταν προβληματική για την Αμερική: σε αυτό το σημείο, είτε ο Τραμπ υποχωρεί, φαινομενικά αδύναμος, είτε θα εμπλακεί σε μια σοβαρή πολιτική και εμπορική σύγκρουση με την Κίνα και δύο βασικές χώρες BRICS, με απρόβλεπτα αποτελέσματα.
Εάν, ωστόσο, η σύνοδος κορυφής της Αλάσκας στεφθεί με επιτυχία, με την έγκριση ενός κοινού σχεδίου για εκεχειρία στην Ουκρανία, το φιτίλι που άναψε απερίσκεπτα με την Κίνα, την Ινδία και τη Βραζιλία θα εξουδετερωθεί, και ο Αμερικανός πρόεδρος θα μπορούσε ακόμη και να διεκδικήσει ιστορική αξία.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο περιμένουμε από τον Τραμπ να αποδεχτεί την πρόταση του Πούτιν. Για αυτόν, είναι ακριβώς μια διέξοδος.
Γιατί Αλάσκα; Ο συμβολισμός της τοποθεσίας έχει σχολιαστεί πολύ
Ναι, είναι μια σημαντική επιλογή σε ιστορικό και πολιτικό επίπεδο.
Πρώτον, η Αλάσκα υπογραμμίζει τον διμερισμό της συνόδου κορυφής.
Δεν υπάρχει μέρος στον κόσμο πιο αποκλειστικά ρωσοαμερικανικό από την Αλάσκα: μακριά από την Ευρώπη και την Ουκρανία, αλλά πολύ κοντά στη Ρωσία.
Αυτό υπογραμμίζει το γεγονός ότι ο Πούτιν και ο Τραμπ βρίσκουν μόνοι τους μια λύση για τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Δεύτερον, η Αλάσκα θα είναι η πρώτη πλήρης σύνοδος κορυφής Ρωσίας-ΗΠΑ σε αμερικανικό έδαφος εδώ και 15 χρόνια.
Η τελευταία ήταν το 2010, όταν ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ επισκέφθηκε τον Μπαράκ Ομπάμα στην Ουάσιγκτον.
Αυτό σηματοδοτεί μια ισχυρή αμοιβαία επιθυμία να γυρίσουμε σελίδα στη σύγκρουση και να βελτιώσουμε τις σχέσεις μας.
Τρίτον, η ατζέντα έχει προκαθορίσει την επιλογή της τοποθεσίας: πέρα από την Ουκρανία, θα συζητηθεί η Αρκτική, ένα κρίσιμο σημείο στις διμερείς σχέσεις.
Υπάρχει έντονη σύγκρουση στην περιοχή, ένα πιθανό θέατρο ένοπλης σύγκρουσης.
Η στρατιωτική δραστηριότητα τόσο από τη Ρωσία όσο και από τις ΗΠΑ αυξάνεται. Αλλά με το λιώσιμο των πάγων και την αυξημένη προσβασιμότητά της, η Αρκτική είναι επίσης η πιο πολλά υποσχόμενη περιοχή για την ανάπτυξη νέας οικονομικής συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών μας: κοινή έρευνα, εξερεύνηση και εκμετάλλευση πρώτων υλών και εμπόριο, καταλήγει το ιταλικό δημοσίευμα.
Corriere Della Sera
—
