Οι
δύο παλαιοί «μονομάχοι» των αρχών της περασμένης δεκαετίας και πρώην
πρωθυπουργοί, ο Α.Σαμαράς και ο Α.Τσίπρας θα ξαναβρεθούν αντιμέτωποι
στην πολιτική «κονίστρα» με διαφορετική στόχευση ο καθένας.
Και οι δύο αναμένεται να ανακοινώσουν νέα κόμματα το τρίτο δεκαήμερο του Ιουλίου.
Με ποιο σκοπό;
Ο Α.Σαμαράς για να πάρει ένα κομμάτι και για να στερήσει την αυτοδυναμία από την Ν.Δ. του Κ.Μητσοτάκη και ο Α.Τσίπρας για να ενώσει τα «σπασμένα» κομμάτια της Αριστεράς (που είναι ομολογουμένως πολλά).
Το ότι δύο άνθρωποι που σε οποιαδήποτε χώρα θα είχε λήξει, μετά τις παραιτήσεις τους, η καριέρα τους, θέλουν να επιστρέψουν στο πολιτικό προσκήνιο, δείχνει την ένδεια της ελληνικής κοινωνίας που αδυνατεί να παράξει νέα πολιτικά πρόσωπα.
Ο Α. Σαμαράς εμφανίζεται ικανός να αποσπάσει ένα ποσοστό μεταξύ του 5 και του 7 % με μοιρασμένες «δεξαμενές» μεταξύ της Νέας Δημοκρατίας και της Ελληνικής Λύσης του Κυριάκου Βελόπουλου και ένα αντίστοιχο ποσοστό, πιθανότατα ελαφρά μεγαλύτερο ο Α.Τσίπρας.
Το πιο σημαντικό ερώτημα όμως είναι τι έχουν να προσφέρουν οι δύο πρώην πρωθυπουργοί στην χώρα και στην ελληνική κοινωνία;
Γιατί αν είχαν να προσφέρουν κάτι θα το είχαν κάνει όταν κυβερνούσαν.
Πρόκειται για «ξαναζεσταμένο» φαγητό. Στο μόνο που διαφέρουν είναι πως ο Α.Τσίπρας μάλλον θα ενώσει ένα μέρος της Αριστεράς σε αντίθεση με τον Α.Σαμαρά ο οποίος θα προσφέρει ακόμα περισσότερο στην πολυδιάσπαση της Δεξιάς (και εννοούμε της κανονικής).
Το σίγουρο είναι πως πρόκειται για επιστροφή στο 2015 μόνο που η σημερινή εποχή δεν έχει καμία σχέση με τότε.
Μάλιστα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα σήμερα έχουν τις βάσεις τους στις διακυβερνήσεις και των δύο εκείνη την περίοδο.
Πώς το έλεγε ο Μαρξ; «Η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα» και από ότι φαίνεται οι Έλληνες θα ζήσουν πολλές «φάρσες» ακόμα.
